Ἡ γέννησίς σου Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ, τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως· ... χρονια πολλα σ' ολον τον κοσμο !

... ἐν αὐτῇ γὰρ οἱ τοῖς ἄστροις λατρεύοντες, ὑπὸ ἀστέρος ἐδιδάσκοντο, 

σὲ προσκυνεῖν, τὸν Ἥλιον τῆς δικαιοσύνης,

 καὶ σὲ γινώσκειν ἐξ ὕψους ἀνατολήν, Κύριε δόξα σοι.

Έκπληξιν μεγάλην έξέφρασεν ή γειτόνισσα, το Ζερμπινιώ. ιδοϋσα τη ήμερα των Χριστουγέννων τοΰ 187... την θειά-Άχτί τσα φορούσαν καινουργή μανδήλαν, και τον Γέρο και τήν Πα­τρώνα μέ καθαρά ϋποκαμισάκια και μέ. νέα πέδιλα. Τοϋτο δε διότι ήτο γνωστότατον ότι η θειά-Άχτίτσα είχε ιδεί τήν προίκα τής κόρης της πωλουμένην επί δημοπρασίας προς πληρωμήν των χρεών αναξίου γαμβρού, διότι ήτο έρημος κα\ χήρα, και διότι ανέτρεφε τά δύο ορφανά έγγονά της μετερ-χομένη ποικίλα επαγγέλματα. Ητον (ας ήτο μοναχή της !) άπ εκείνας που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Ή γειτόνισσα. τό Ζερ­μπινιώ. ώκτειρε τάς στερήσεις τής γραίας και τών δυο ορφανών αλλά μήπως ήτο και αυτή πλούσια, δια νά ελθη αυτοϊς αρωγός και παρήγορος ;
Ευτυχής ό μακαρίτης, ό μπάρμπα-Μιχαλιός, όστις προηγήθη εις τον τάφον τής συμβίας Άχτίτσας, χωρίς νά ίδη τά δεινά τά επικείμενα αυτή μετά τον θάνατον του. Ητο καλής ψυχής, —ας είχε ζωή !— ο συχωρεμένος. Τά δύο παιδία «τά άδιαφό-ρετα», ο Γεώργης καΐ ο Βασίλης, έπνίγησαν βυθισθείσης τής βρατσέρας των τον χειμώνα του έτους 186... Ή βρατσέρα ε­κείνη άπωλέσθη αύτανδρος,—τί φρίκη ! τί καϋμός ! Τέτοια τρο­μάρα καμμιάς καλής χριστιανής νά μήν τής μέλλη. Ό τρίτος ο γυιός της, ο σουρτούκης, το χαμένο κορμί, έξε-νητεύθη καΐ εύρίσκετο, έλεγαν, είς τήν Άμερικήν. Πέτρα ερρι-ξε πίσω του. Μήπως τον είδε ; Μήπως τον ήκουσεν ; Αλλοι πάλιν πατριώταις είπαν ότι ένυμφεύθη είς εκείνα τά χώματα, κ' επήρε, λέει, μιά φράγκα, μιά 'γγλεζοποϋλα, ένα ξωθικό, ποΰ δέν ήξευρε νά μιλήση ρωμέϊκα. Μή χειρότερα ! Τί νά πή κανείς ! Εΐμπορεΐ νά καταρασθή το παιδί του, τά σωθικά του, τά σπλάγχνα του ;
******************************
Ή κόρη της άπέθανεν είς τον δεύτερον τοκετόν, άφεΐσα αύτη τά δύο ορφανά κληρονομίαν. Ό πατεριασμένος τους, έζοϋσε ακόμα (ποϋ νά φτάσουν τά μαντάτα του ώρα-τήν-ώρα !), μά τί νοικοκύρης! Το πρόκοψε, αλήθεια! Χαρτοπαίκτης, μέθυσος και μέ άλλας άρετάς ακόμη. Είπαν πώς ξαναπαντρεύτηκε αλλού, διά νά πάρη και άλλον κόσμον εις τον λαιμόν του, ο ασυνείδητος ! Τέτοιοι άντρες ! "Εκαμε δά κι' αυτή ένα γαμπρό, μά γαμπρό (το λαμπρό τ' νά βγή!)
Τί νά κάμη, έβαλε τά δυνατά της, κ' επροσπαθοΰσε όπως - ό πως νά ζήση τά δΰο ορφανά. Τί αξιολύπητα, τά καϋμένα! Κατά τάς διαφόρους ώρας τοϋ έτους έβοτανιζεν, αργολογοϋσε, έμάζω-νε έληαίς, έξενοδούλευε. Έμάζωνε κούμαρα και τά έβγαζε ρακί. Μερικά στέμφυλα άπ' εδώ, κάμποσα βότσια αραβοσίτου άπ' εκεί, όλα τά εχρησιμοποίει. Είτα, κατά Όκτωβριον, άμα ήνοιγαν τά ελαιοτριβεία, έπαιρνεν Ινα είδος πήχυν, Εν πενηντάρι έκ λευκοσιδήρου, μίαν στάμναν μικράν, κ' έγύριζεν εις τά ποτόκια, όπου κατεστάλαζον αί ύποστάθμαι τοϋ ελαίου, κ' έμάζωνε τήν μούρ­γα. Διά της μεθόδου ταύτης ώκονόμει δλον το ένιαύσιον έλαιον -τοϋ λυχναρίου της.λλα το πρώτιστον εισόδημα της θειά-Άχτίτσας προήρχε-το έκ τοϋ σταχομαζώματος. Τον Ίούνιον, κατ' έτος, έπεβιβάζε-το εις πλοΐον, έπλεεν υπερπόντιος καΐ διεπεραιοΰτο εις Εϋβοιαν. Περιεφρόνησε το όνειδιστικόν έπίθετον της «καραβωμένης», ό­περ έσφενδόνιζον άλλα γύναια κατ' αυτής, διότι όνειδος ακόμη εθεωρείτο το νά πλέη γυνή εις τά πελάγη. Έκεΐ, μετ' άλλων πτω­χών γυναικών, ήσχολεϊτο συλλέγουσα τους άστάχεις, τους πί­πτοντας από τών δραγμάτων τών θεριστών, από τών φορτωμά­των καΐ κάρρων. Κατ' έτος οι χωρικοί τής Ευβοίας και τά χω­ριατόπουλα, έρριπτον κατά πρόσωπον αυτών το σκώμμα :  «Νά! ή φ'στάναις! μας ήρθαν πάλι ή φ'στάναις !>. Άλλ' αΰτη έκυπτεν ύπομονητική, σιωπηλή, συνέλεγε τά ψυχία εκείνα της πλούσιας συγκομιδής τοϋ τόπου, άπήρτιζε τρεις ή τεσσάρας σάκκους, όλόκληρον ένιαυσίαν έσοδείαν δι' έαυτήν καΐ διά τά δύο ορφανά, τά όποια εΐχεν έμπιστευθή έν τφ μεταξύ εις τάς -φροντίδας τής Ζερμπινιως, καΐ αποπλέουσα έπέστρεφεν εις το παραθαλάσσιον χωρίον της.
Πλην εφέτος, δηλ. το έτος εκείνο, άφορία είχε μαστίσει τήν Εΰβοιαν. Άφορία είς τον ελαιώνα της μικράς νήσου, όπου κατώ-κει ή θειά-Άχτίτσα. Άφορία είς τάς αμπέλους καΐ είς τους α­ραβοσίτους, άφορία σχεδόν και είς αυτά τά κούμαρα, άφορία πανταχού. Είτα, επειδή ουδέν κακόν έρχεται μόνον, βαρύς χειμών ένέσκηψεν είς τά βορειότερα εκείνα μέρη. Άπό τοϋ Νοεμβρίου μηνός, χωρίς σχεδόν νά πνεύση νότος και νά πέση βροχή, ήρ-χιζε νά χιονίζη. Μόλις έπαυεν είς νιφετός και ήρχιζεν άλλος. Ενίοτε έπνεε ξηρός βορράς, σφιγγών έτι μάλλον τά χιόνιια, τά. οποία δεν έλυωναν είς τά βουνά. «Έπερίμεναν άλλα». Ή γραία μόλις είχε προλάβει νά μεταφέρη έπί τών ώμων της, άπό τών φαράγγων και δρυμών, άγκαλίδας τινάς ξηρών ξύ­λων, όσαι μόλις θά ήρκουν διά δυο εβδομάδας ή τρεις, και βαρύς ό χειμών έπέπεσε. Περί τά μέσα Δεκεμβρίου μόλις επήλθε μι­κρά διακοπή, και δειλαί τινες ακτίνες ηλίου έπεφάνησαν, έπι-χρυσοϋσαι τάς ύψηλοτέρας στέγας. Ή θειά-Άχτίτσα έτρεξεν εις τά «ορμάνια», ίνα προλάβη καΐ είσκομίση καυσόξυλα τίνα. Την επαύριον ό χειμών κατέσκηψεν άγριώτερος. Μέχρι τών Χριστουγέννων, ουδεμία ήμερα εύδιος, ουδεμία γωνία ουρανού ορατή, ουδεμία άκτίς ηλίου. Κραταιός και βαρύπνοος βορράς, «χιονιστής», έφύσα κατά. τάς παραμονάς της αγίας ημέρας. Αί στέγαι τών οίκιών ήσαν κατάφορτοι έκ σκληρυνθείσης χιόνος. Τά συνήθη παίγνια τών οδών και τά χιονοβολήματα έπαυσαν. Ό χειμών εκείνος δεν ήτο φιλοπαίγμων. Άπό τών κεράμων τών στεγών έκρέμαντο ως ώ­ριμοι καρποί σπιθαμιαϊα κρύσταλλα, τά δποΐα οί μάγκαι της γει­τονιάς δεν είχον πλέον όρεξιν νά τρώγουν.
******************************
Την έσπέραν τής 23, ο Γέρος είχεν έλθει άπό το σχολεϊον περιχαρής, διότι άπό τής αύριον έπαυον τά μαθήματα. Πρίν ξε-κρεμάση τον «φύλακα» άπό τής μασχάλης του, ό Γέρος πεινα­σμένος ήνοιξε το δουλάπι, άλλ' ουδέ ψωμόν άρτου εύρεν έκεΐ. Ή γραία εΐχεν εξέλθει, ίσως προς ζήτησιν άρτου. Ή ατυχής. Πατρώνα έκάθητο ζαρωμένη πλησίον τής εστίας, άλλ' ή εστία, ήτο σβεστή. Έσκάλιζε τήν στάκτην, νομίζουσα έν τη παιδική άφελεία της (ήτο μόλις τετραετές το πτωχόν κοράσιον), ότι η εστία έχει πάντοτε τήν δυνατότητα νά θερμαίνη, καΐ ας μή καίη. Άλλ' ή στάκτη ήτον υγρά. Σταλαγμοί ύδατος, εκ χιόνος τακεί-σης ίσως διά τινος λαθραίας και παροδικής άκτΐνος ηλίου, εΐχον ρεύσει διά της καπνοδόχου. Ό Γέρος, όστις ήτο επταετής μόλις, έτοιμος να κλαύση, διότι δέν εύρισκε ψυχίον τι προς κορεσμόν τής πείνης του, ήνοιξε τό μόνον παράθυρον, έχον τριών σπιθα­μών μήκος. Ό οικίσκος όλος, χθαμαλός, ήμιφάτνωτος, μέ είδος σοφά, εΐχεν ΰψος δύο ίσως όργυών άπό τοϋ εδάφους μέχρι τής οροφής. Ό Γέρος άνεβίβασε σκαμνίον τι επί τοϋ λιθίνου ερείσματος τοϋ παραθύρου, άνέβη επί τοϋ σκαμνιού, έστηρίχθη διά τής αρι­στεράς έπι τοϋ παραθυροφύλου, άνοικτοϋ, έστηλώθη μετά τόλ­μης προς τήν οροφήν, άνέτεινε τήν δεξιάν, καΐ άπέσπασεν έν κρύσταλλον έκ τών κοσμούντων τους «σταλασμους» τής στέγης. Ήρχισε νά το έκμυζά βραδέως καΐ ηδονικώς, και έδιδε καΐ είς την Πατρώναν νά φάγη. Έπείνων τά κακόμοιρα.
Ή γραΐα-Άχτίτσα επανήλθε μετ' ολίγον φέρουσα πράγμα τι τυλιγμένον είς τον κόλπον της. Ό Γέρος, όστις έγνώριζεν έκ τής παιδικής του πείρας ότι ποτέ άνευ αίτιας δεν έφούσκωναν οΐ κόλποι τής μάμμης του, άναπηδήσας έτρεξεν είς το στήθος της, ένέβαλε τήν χείρα, και άφήκε κραυγήν χαράς. Τεμάχιον άρτου είχεν «οικονομήσει» και τήν έσπέραν έκείνην ή καλή, καίτοι ολί­γον αυστηρά, μάμμη, τις εΐδεν αντί ποίων εξευτελισμών, και διά πόσων εκλιπαρήσεων! Και τί δέν ήθελεν ύποστή, προ ποίας θυσίας ήδύνατο νά: οπισθοδρόμηση, διά τήν άγάπην τών δύο τούτων παιδίων, τά ό­ποια ήσαν δίς παιδία δι' αυτήν, καθόσον ήσαν τέκνα τοΰ τέκνου· της '.Εν τούτοις δέν ήθελε νά δεικνύη αύτοΐς μεγάλην άδυνα-μίαν καΐ «ήμερο μάτι δέν τους έδιδε». Έκάλει τον άρρενα «Γέ-ρον», διότι είχε το όνομα τοϋ άληθοϋς γέρου της, τοϋ μακαρί-του μπάρμπα-Μιχαλιοϋ, τοΰ όποιου τό όνομα τής έπόνει ν' ά-κούση ή νά προσφέρη. Το ταλαίπωρον το θήλυ το έκάλει Πα­τρώναν θωπευτικώς, καΐ ολίγον «σάν άρχοντοξεπεσμένη που ήτον», μή άνεχομένη ν' άκούη το Άργυρώ, το όνομα τής κόρης της, όπερ εδόθη ώς κληρονομιά είς το ορφανόν, λεχοϋς θανού-οης εκείνης. Πλην τοϋ υποκορισμού τούτου, ούδεμίαν αλλην έ πιδεικτικήν τρυφερότητα άπένεμεν είς τά δυο πτωχά πλάσματα, αλλά μάλλον πρακτικήν αγάπην καΐ προστασίαν. Ή ταλαίπωρος γραία έστρωσε διά τά δυο ορφανά, ίνα κοι-μηθώσιν, άνεκλίθη και αυτή πλησίον των, τοις είπε νά φυσή-σωσιν ύποκάτω τοΰ σκεπάσματος των διά νά ζεσταθούν, τοις ύπεσχέθη, ψευδομένη, άλλ' ελπίζουσα νά επαληθεύση, ότι αΰριον ο Χριστός θά φέρη ξύλα και ψωμί και μίαν χύτραν κοχλάζουσαν επί τοΰ πυρός, και εμεινεν άϋπνος πέραν τοΰ μεσονυκτίου, αναλογιζομένη τήν πικράν τΰχην της.
******************************
Το πρωί, μετά τήν λειτουργίαν (ήτο παραμονή των Χριστουγέννων) ό παπά-Δημήτρης ,ο ενορίτης της,έπαρουσιάσθη αίφνης είς τήν θΰραν τοΰ πενιχρού οικίσκου. —Καλώς ταδέχθης, της είπε μειδιών. «Καλώς τάδέχθη» αυτή ! Και από ποίον έπερίμενε τίποτε ; —Έλαβα ένα γράμμα διά σέ, Άχτίτσα, προσέθηκεν ο ιε­ρεύς, τινάσσων τήν χιόνα άπό το ράσον και το σάλι του. —Όρίστε, δέσποτα ! Και μακάρι εχω τή φωτιά, έψιθύρισε προς εαυτήν, ή το γλυκό και το ρακί νά τον φιλέψω ;  Ό ιερεύς άνέβη τήν τετράβαθμον κλίμακα καί έλθών έκά-θισεν επί τοΰ σκαμνίου. Ήρεύνησε δε εις τον κόλπον του και εξήγαγε μέγαν φάκελλον μέ πολλάς και ποικίλας σφραγίδας και γραμματόσημα. —Γράμμα, είπες, παπά, έπανέλαβεν ή Άχτίτσα, μόλις τότε άρχίσασα νά έννοή τί της ελεγεν ο ιερεύς. Ό φάκελλος, όν εΐχεν εξαγάγει άπό τοΰ κόλπου του, έφαί-νετο ανοικτός άπό τό έν μέρος. —Απόψε έφθασε τό βαπόρι, εϊπεν ό εφημέριος· εμένα μοΰ τό έφεραν τώρα, μόλις έβγαινα άπό τήν έκκλησίαν. Καί ένθείς τήν χείρα έσω τοΰ φακέλλου εξήγαγε διπλωμέ-νον χαρτίον. —Τό γράμμα είναι προς έμέ, προσέθηκεν, αλλά σέ άποβλέπει. —Έμενα ; έμενα ; έπανέλαβεν έκπληκτος ή γραία. Ό παπα-Δημήτρης έξεδίπλωσε τό χαρτίον. —Είδεν ο Θεός τον πόνον σου και σοΰ στέλλει μικράν βοή θείαν, εΐπεν ο αγαθός ιερεύς. Ό γυιός σου, σοΰ γράφει από την Άμερικήν. —Άπ' την Άμέρικα ; ό Γιάννης! ο Γιάννης με θυμήθη-κεν ; άνέκραξε περιχαρής, ποιούσα το σημείον του Σταυρού η γραία. Καί είτα προσέθηκε :—Δόξα σοι ο Θεός ! Ό ιερεύς έβαλε τά γυαλιά του και έδοκίμασε ν' αναγνώση. —Είναι κακογραμμένα, κ' εγώ δυσκολεύομαι να διαβάζω αύταίς της τζίφραις ποΰ έβγαλαν τώρα, αλλά θά προσπαθήσω-μεν να βγάλωμεν νόημα. Καί ήρχισε μετά δυσκολίας, καΐ σκον-τάπτων συχνά ν' άναγινώσκη :
«Παπά-Δημήτρη, το χέρι σου φιλώ. Πρώτον ερωτώ διά τό αΐσιον κτλ. κτλ. Εγώ λείπω πολλά χρόνια και δεν εϊξεύρω αύτοϋ τι γίνονται, οΰτε αν ζουν ή άπέθαναν. Είμαι εις μακρυνόν μέ­ρος, πολύ βαθειά, εις τον Παναμάν, και δεν εχω καμμίαν συγ-κοινωνίαν με άλλους πατριώταις πού ευρίσκονται είς την Α­μερικην. Προ τριών χρόνων έντάμωσα τον (δείνα) και τον (δείνα), αλλά καί αυτοί έλειπαν χρόνους πολλούς, καί δέν εΐ-ξευραν τί γίνεται είς το σπίτι μας. »  Έάν ζη ο πατέρας ή ή μητέρα μου, ειπέ τους νά με συγ­χωρήσουν, διότι διά καλό πάντα πασχίζει ό άνθρωπος καί είς κακό πολλαίς φοραίς βγαίνει. 'Εγώ αρρώστησα δυο φοραΐς από κακαΐς ασθένειες τοΰ τόπου έδώ και έκαμα πολύν'καιρόν είς τά σπιτάλια. Τά ο,τι είχα καί δεν είχα επήγαν καί μόλις έγλύτωσα την ζωήν μου. Είχα ύπανδρευθή προ δέκα χρόνων κατά τήν συνήθειαν τοΰ τόπου έδώ, αλλά τώρα είμαι άπόχηρος, καί άλλο καλλίτερον δέν ζητώ, παρά νά πιάσω ολίγα χρήματα νά έλθω είς τήν πατρίδα, άν προφθάσω τους γονείς μου νά μ' ευλογή­σουν. Καί νά μήν έχουν παράπονο είς έμέ, διότι έτσι θέλει δ Θεός, καί δέν είμποροΰμε εμείς νά πάμε κόντρα. Καί νά μή βαρυγνωμοΰν, διότι, αν δέν είναι θέλημα Θεοΰ, δέν μπορεί άν­θρωπος νά προκόψη...Σοΰ στέλλω έδώ έσωκλείστως ένα συνάλλαγμα έπ' ονόμα­τι σου, νά ύπογράψης ή άγιωσύνη σου, καί νά φροντίσουν νά τδ εξαργυρώσουν ο πατέρας ή ή μητέρα, έάν ζουν. Καί άν, ό μή γένοιτο, είναι    άποθαμμένοι, νά το εξαργύρωσης ή άγιωσύνη σου, νά δώσης είς κανέναν άδελφόν μου, έάν είναι αΰτοϋ, ή εις κανέν ανίψι μου καΐ είς άλλα πτωχά. Καΐ νά κρατήσης καΐ η αγιωσύνη σου, εάν οί γονείς μου είναι αποθαμμένοι, έν μέρος τοϋ ποσοΰ αυτού διά τα σαρανταλείτουργα...».
Πολλά έλεγεν ή επιστολή αΰτη καΐ έν σπουδαϊον παρέλι-πε. Δεν ανέφερε το ποσόν των χρημάτων, δι' όσα ήτο ή συναλ­λαγματική. Ό παπα-Δημήτρης, παρατηρήσας το πράγμα, εξέ­φερε τήν είκασίαν, ότι ό γράψας τήν έπιστολήν, λησμονήσαν, νομίζων ότι είχεν ορίσει το ποσόν τών χρημάτων παραπάνω, ένό-μισε περιττόν νά το έπαναλάβη παρακατιών, διό καΐ έλεγε «τοΰ ποσοΰ αΰτοϋ». Έν τούτοις άφατος ήτο ή χαρά της Άχτίτσας, λαβούσης μετά τόσα έτη ειδήσεις περί τοΰ υίοΰ της.. Ως ΰπό τέφραν κοι-μώμενος άπό τόσων ετών ο σπινθήρ της μητρικής στοργής άνέ-θορεν έκ τών σπλάγχνων εις τό πρόσωπόν της καΐ ή γεροντική, ρικνή, καΐ έρρυτιδωμένη όψις της ήγλαΐσθη μέ ακτίνα νεότητος καΐ καλλονής. Τά δΰο παιδία, άν καΐ δέν ένόουν περί τίνος επρόκειτο, ι δόντα τήν χαράν τής μάμμης των, ήρχισαν νά χοροπηδώσιν.
******************************
Ό κΰρ - Μαργαρίτης δεν ήτο ιδίως προεξοφλητής, ή τοκι-στής, ή έμπορος, ήτον όλα αυτά ομοΰ. Ένα φόρον επιτηδεύμα­τος έπλήρωνεν, άλλ' έκαμνε τρεις τέχνας. Ή γραϊα-Άχτίτσα, είς φοβεράν διατελούσα ένδειαν, έλα­βε το παρά τοΰ υίοΰ της άποσταλέν γραμμάτιον, έφ' οΰ έφαίνον-το γράμματα κόκκινα και μαΰρα, άλλα έντυπα καί άλλα χειρό­γραφα, εξ ών δέν ένόει τίποτε οΰτε ο γηραιδς εφημέριος οΰτε αυτή,   καϊ μετέβη είς τό μαγαζί τοΰ κΰρ-Μαργαρίτη.
Ό κΰρ-Μαργαρίτης έρρόφησε δραγμίδα ταμβάκου, έτίνα-ξε τήν βράκαν του, έφ' ής έπιπτε πάντοτε μέρος ταμβάκου, κατε-βίβασε μέχρι τών οφρύων τήν σκούφιαν του, έβαλε τά γυαλιά του, και ήρχισε νά έξετάζη διά μακρών τό γραμμάτιον. —Έρχεται άπ' τήν Άμέρικα ; είπε. Σ' έθυμήθηκε, βλέπω, ο γυιός σου. Μπράβο, χαίρομαι. Είτα έπανέλαβεν :—Έχει τον άριθμόν 10, αλλά δέν ξέρουμε τί είδους μονέ δα νά είναι, δέκα σελλίνια, δέκα ρούπιαις, δέκα κολοννάτα ή δέκα... Διεκόπη, παρ' ολίγον νά έλεγε «δέκα λίραις». —Νά φωνάξουμε το δάσκαλο, έμορμύρισεν ό κύρ-Μαρ-γαρίτης- ίσως εκείνος ξεύρει νά το διάβαση. Τί γλώσσα νά εί­ναι τάχα ;
Ό ελληνοδιδάσκαλος, όστις έκάθητο βλέπων τους παίζον­τας το κιάμο είς παράπλευρον καφενεΐον, παρακληθείς μετέβη εις το μαγαζί τοϋ κύρ-Μαργαρίτη. Είσήλθεν ορθός, δύσκαμπτος, έλαβε το γραμμάτιον, παρεκάλεσε τον κύρ-Μαργαρίτην νά του δανείση τά γυαλιά του καΐ ήρχισε νά συλλαβίζη τους λατινικούς χαρακτήρας. —Πρέπει νά είναι αγγλικά, είπεν, εκτός άν είναι γερμα­νικά. Από ποϋ έρχεται αύτό το δελτάριον ; —Άπ' τήν Άμερικήν ; τότε θά είναι άγγλικόν. Και ταϋτα λέγων προσεπάθει νά συλλαβίση τάς λέξεις : ten pounds sterling, άς έφερε χειρογράφους ή επιταγή. —sterling, είπε' sterlingθά σημαίνη τάλληλον, πι­στεύω. Ή λέξις φαίνεται νά είναι της αυτής ετυμολογίας, απεφάνθη δογματικώς. Καί επέστρεψε το γραμμάτιον είς χείρας τοϋ κύρ-Μαργαρίτη.—Αύτό θά είναι, είπε, καΐ επειδή υπάρχει έπι της έπικε-φαλίδος ό άριθμός 10, θά είναι χωρίς άλλο γραμμάτιον διά δέ-κα τάλληρα. Τό κάτω-κάτω, οφείλω νά σας είπω ότι δέν γνωρί­ζω άπό χρηματιστικά. Είς άλλα ημεϊς ασχολούμεθα, οΐ άνθρωποι των γραμμάτων. Και τοϋτο ειπών, επειδή ήσθάνθη ψϋχος εις τό πλακόστρω-τον και κατάψυχρον μαγαζεΐον τοϋ κύρ-Μαργαρίτη, έπέστρε-ψεν είς τό καφενεΐον, ίνα θερμανθή.
Ό κύρ-Μαργαρίτης εΐχεν αρχίσει νά τρίβη τάς χείρας και κάτι έφαίνετο σκεπτόμενος.--Τώρα, τί τά θέλεις, είπε στραφείς προς την γραΐαν. Οί καιροί είναι δύσκολοι, μεγάλα κεσάτια. Νά το πάρω, νά σοΰ το εξαργυρώσω, ξέρω πως είναι σίγουρος ό παράς μου, ξέρω αν δέν είναι ψεύτικο ; Άπό κει κάτω, άπ' τον χαμένον κόσμον, πε­ριμένεις αλήθεια!  Όλαις ή ψευτιαίς, ή καλπαζουνιαίς, άπό κειμας έρχονται. Γυρίζουν τόσα χρόνια οί σουρτούκηδες (με συγ­χωρείς, δεν λέγω τδν γυιό σου), εκεί που ψένει ο ήλιος το ψω­μί καΐ δεν νοιάζονται νά στείλουν έναν παρά, ένα σωστον παρά, μοναχά στέλνουν παληόχαρτα.
Έφερε δύο βόλταις περί το τεράστιον λογιστήριόν του και επανέλαβε :—Και δεν είναι μικρό πράγμα αυτό, νά σε χαρώ, είναι δέκα τάλλαρα. Νά είχα δέκα τάλλαρα έγώ, παντρευόμουνα.      Είτα έξηκολούθησε :—Μα τί νά σοϋ πώ ; σε λυπούμαι ποϋ είσαι καλή γυναίκα, κ' έχεις και κείνα τά ορφανά. Νά κρατήσω έγώ ενάμισυ τάλλαρο διά τους κινδύνους πού τρέχω, και γιά τά οχτώμισυ πλειά... Κα! γιά νάμαστε σίγουροι, μή γυρεύεις κολονάτα, νά σοϋ δώσω· πεντόφραγκα, γιά ναμαστε μέσα... Όχτώμισυ πεντόφραγκα λοι­πόν ! Ά !... ξέχασα.... Τουναντίον , δεν είχε ξεχάσει· άπ' αρχής της συνεντεύξε­ως, αυτό έσκέπτετο. --Ό συχωρεμένος ό Μιχαλιός κάτι έκανε νά μοϋ δίνη, δεν θυμούμαι τώρα... Και έπέστρεψεν είς το λογιστήριόν του. —Μα κ' εκείνος ο τελμπεντέρης ο γαμπρός σου, μοϋ έφαγε δύο τάλλαρα θαρρώ... Και ώπλίσθη με τό πελώριον κατάστιχόν του. —Είναι δίκηο νά τά κρατήσω... εσένα, όσα σοϋ δώσω θά σοϋ φανοΰν χάρισμα.
Ήνοιξε τό κατάστιχόν. Αι κατάπυκνοι και μυροβολοΰσαι σελίδες τοϋ κατάστιχου τούτου ώμοίαζον με πίονας αγρούς, με γήν άγαθήν. "Ο,τι έσπει­ρε τις εν αύτώ, έκαρποφόρει πολλαπλασίως. Ήτο, ως νά έκοπτέ τις τά φύλλα τοϋ δενδρυλλίου, εκάστοτε ότε έγίνετο έξόφλησις κονδυλίου τινός, άλλ' ή ρίζα εμενεν ύπό τήν γήν, μέλλουσα κα! πάλιν ν' άναβλαστήση. Ό κύρ-Μαργαρίτης εύρε παρευθύς τους δύο λογαριασμούς. —Έννηά και δεκαπέντε    μοϋ χρεωστοϋσεν ο μακαρίτης ο άντρας σου, είπε,    καΐ δυο τάλλαρα δανεικά   κι' αγύριστα ταϋ γαμπρού σου γίνονται...    Και λαβών κάλαμον να έκτελή τήν πρόσθεσιν πρώτον καΐ τήν άναγωγήν τών ταλληρων είς δραχμάς, είτα τήν άφαίρεσιν από τοϋ ποσοΰ   τών δέκα γαλλικών ταλληρων.  —-Κάνει να σοϋ δίνω... ήρχισε νά λέγη ό κΰρ - Μαργαρίτης.
Τη στιγμή εκείνη εισήλθε νέον πρόσωπον.
******************************
Ήτο έμπορος Συριανός, παρεπιδημών δι' υποθέσεις είς τήν μικράν νήσον. Άμα είσελθών διηυθύνθη μετά μεγίστης ελευθε­ρίας καΐ θάρρους εις το λογιστήριον, όπου ίστατο ό κύρ-Μαργαρίτης. —Τί έχουμε, κύρ-Μαργαρίτη ; Τ' εΐν' αυτό ; εΐπεν, ίδών πρόχειρον επί τοΰ λογιστηρίου το γραμμάτιον της πτωχής γραίας. Και λαβών τοΰτο είς χείρας : —Συναλλαγματική δια δέκα άγγλικάς λίρας άπό τήν Άμε-ρικήν, είπε καθαρά τή φωνή, ποϋ ευρέθη εδώ ; Κάμνεις και τέ­τοιες δουλειές, κΰρ-Μαργαρίτη; —Γιά δέκα λίραις! έπανέλαβεν αυθορμήτως ή Άχτίτσα, άκούσασα ευκρινώς τήν λέξιν. —Ναί, γιά δέκα άγγλικάς λίρας, είπε και πάλιν στραφείς προς αυτήν ο Έρμουπολίτης. Μήπως είναι δικό σου; —Μάλιστα. Ή θεια Άχτίτσα, εν καταφάσει, έλεγε πάντοτε ναί, άλλα νΰν, ήπόρει καΐ αυτή πώς είπε μάλιστα και ποϋ εύρε τήν λέξιν ταύτην —Γιά δέκα ναπολεόνια θά είναι ίσως, είπε δάκνων τά χείλη ο κύρ-Μαργαρίτης —Σοϋ λέγω διά δέκα άγγλικάς λίρας, επανέλαβε καΐ αύθις δ Συριανός έμπορος. Παίρνεις από λόγια; Καί έρριψε δεύτερον μακρόν βλέμμα επί τοϋ γραμματίου. —Είναι σίγουρος παράς, άρζάν-κοντάν. σοϋ λέγω. Θά το εξόφλησης, ή το εξοφλώ ἀμέσως; Και έκαμε κίνημα διά νά έξαγάγη το χρηματοφυλάκιόν του. —Μπορεί νά τό πάρη κανείς γιά εννέα λίραις.. γαλικαίς, είπε διστάζων ο κύρ-Μαργαρίτης. —Γαλλικαίς;... το παίρνω έγώ γιά έννηά άγγλικαίς.      Και στρέψας όπισθεν το φύλλον του χάρτου, είδε τήν ύπο-γραφήν, ήν είχε βάλει ο αγαθός ιερεύς, παρέβαλεν αυτήν μέ τό όνομα τό φερομενον έν τω κειμένφ, καί τήν εΰρε σύμφωνον καί, άνοίξας τό χρηματοφυλάκιον, έμέτρησεν εις τήν χείρα της θειά-Άχτίτσας καί προ τών εκθάμβων οφθοίλμών αυτής εννέα στιλ­πνότατος άγγλικάς λίρας.
Καί ΐδοΰ διατί ή πτωχή γραία έφόρει τη ήμερα τών Χρι­στουγέννων καινουργή «άδολην» μανδηλαν, τά δέ δύο ορφανά εϊχον καθαρά ύποκαμισάκια διά τά ισχνά μέλη των καί θερμήν ύπόδεσιν διά τους παγωμένους πόδας των.
                                                      ΤΕΛΟΣ ................................................................................................................................................
θα τα πουμε μετα τις 10 Ιανουαριου 2016

«Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία»... Καλα Χριστουγεννα σ' ολον τον κοσμο !

Έκπληξιν μεγάλην έξέφρασεν ή γειτόνισσα, το Ζερμπινιώ. ιδοϋσα τη ήμερα των Χριστουγέννων τοΰ 187... την θειά-Άχτί τσα φορούσαν καινουργή μανδήλαν, και τον Γέρο και τήν Πα­τρώνα μέ καθαρά ϋποκαμισάκια και μέ. νέα πέδιλα. Τοϋτο δε διότι ήτο γνωστότατον ότι η θειά-Άχτίτσα είχε ιδεί τήν προίκα τής κόρης της πωλουμένην επί δημοπρασίας προς πληρωμήν των χρεών αναξίου γαμβρού, διότι ήτο έρημος κα\ χήρα, και διότι ανέτρεφε τά δύο ορφανά έγγονά της μετερ-χομένη ποικίλα επαγγέλματα. Ητον (ας ήτο μοναχή της !) άπ εκείνας που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Ή γειτόνισσα. τό Ζερ­μπινιώ. ώκτειρε τάς στερήσεις τής γραίας και τών δυο ορφανών αλλά μήπως ήτο και αυτή πλούσια, δια νά ελθη αυτοϊς αρωγός και παρήγορος ;
Ευτυχής ό μακαρίτης, ό μπάρμπα-Μιχαλιός, όστις προηγήθη εις τον τάφον τής συμβίας Άχτίτσας, χωρίς νά ίδη τά δεινά τά επικείμενα αυτή μετά τον θάνατον του. Ητο καλής ψυχής, —ας είχε ζωή !— ο συχωρεμένος. Τά δύο παιδία «τά άδιαφό-ρετα», ο Γεώργης καΐ ο Βασίλης, έπνίγησαν βυθισθείσης τής βρατσέρας των τον χειμώνα του έτους 186... Ή βρατσέρα ε­κείνη άπωλέσθη αύτανδρος,—τί φρίκη ! τί καϋμός ! Τέτοια τρο­μάρα καμμιάς καλής χριστιανής νά μήν τής μέλλη. Ό τρίτος ο γυιός της, ο σουρτούκης, το χαμένο κορμί, έξε-νητεύθη καΐ εύρίσκετο, έλεγαν, είς τήν Άμερικήν. Πέτρα ερρι-ξε πίσω του. Μήπως τον είδε ; Μήπως τον ήκουσεν ; Αλλοι πάλιν πατριώταις είπαν ότι ένυμφεύθη είς εκείνα τά χώματα, κ' επήρε, λέει, μιά φράγκα, μιά 'γγλεζοποϋλα, ένα ξωθικό, ποΰ δέν ήξευρε νά μιλήση ρωμέϊκα. Μή χειρότερα ! Τί νά πή κανείς ! Εΐμπορεΐ νά καταρασθή το παιδί του, τά σωθικά του, τά σπλάγχνα του ;
******************************
Ή κόρη της άπέθανεν είς τον δεύτερον τοκετόν, άφεΐσα αύτη τά δύο ορφανά κληρονομίαν. Ό πατεριασμένος τους, έζοϋσε ακόμα (ποϋ νά φτάσουν τά μαντάτα του ώρα-τήν-ώρα !), μά τί νοικοκύρης! Το πρόκοψε, αλήθεια! Χαρτοπαίκτης, μέθυσος και μέ άλλας άρετάς ακόμη. Είπαν πώς ξαναπαντρεύτηκε αλλού, διά νά πάρη και άλλον κόσμον εις τον λαιμόν του, ο ασυνείδητος ! Τέτοιοι άντρες ! "Εκαμε δά κι' αυτή ένα γαμπρό, μά γαμπρό (το λαμπρό τ' νά βγή!)
Τί νά κάμη, έβαλε τά δυνατά της, κ' επροσπαθοΰσε όπως - ό πως νά ζήση τά δΰο ορφανά. Τί αξιολύπητα, τά καϋμένα! Κατά τάς διαφόρους ώρας τοϋ έτους έβοτανιζεν, αργολογοϋσε, έμάζω-νε έληαίς, έξενοδούλευε. Έμάζωνε κούμαρα και τά έβγαζε ρακί. Μερικά στέμφυλα άπ' εδώ, κάμποσα βότσια αραβοσίτου άπ' εκεί, όλα τά εχρησιμοποίει. Είτα, κατά Όκτωβριον, άμα ήνοιγαν τά ελαιοτριβεία, έπαιρνεν Ινα είδος πήχυν, Εν πενηντάρι έκ λευκοσιδήρου, μίαν στάμναν μικράν, κ' έγύριζεν εις τά ποτόκια, όπου κατεστάλαζον αί ύποστάθμαι τοϋ ελαίου, κ' έμάζωνε τήν μούρ­γα. Διά της μεθόδου ταύτης ώκονόμει δλον το ένιαύσιον έλαιον -τοϋ λυχναρίου της.λλα το πρώτιστον εισόδημα της θειά-Άχτίτσας προήρχε-το έκ τοϋ σταχομαζώματος. Τον Ίούνιον, κατ' έτος, έπεβιβάζε-το εις πλοΐον, έπλεεν υπερπόντιος καΐ διεπεραιοΰτο εις Εϋβοιαν. Περιεφρόνησε το όνειδιστικόν έπίθετον της «καραβωμένης», ό­περ έσφενδόνιζον άλλα γύναια κατ' αυτής, διότι όνειδος ακόμη εθεωρείτο το νά πλέη γυνή εις τά πελάγη. Έκεΐ, μετ' άλλων πτω­χών γυναικών, ήσχολεϊτο συλλέγουσα τους άστάχεις, τους πί­πτοντας από τών δραγμάτων τών θεριστών, από τών φορτωμά­των καΐ κάρρων. Κατ' έτος οι χωρικοί τής Ευβοίας και τά χω­ριατόπουλα, έρριπτον κατά πρόσωπον αυτών το σκώμμα :  «Νά! ή φ'στάναις! μας ήρθαν πάλι ή φ'στάναις !>. Άλλ' αΰτη έκυπτεν ύπομονητική, σιωπηλή, συνέλεγε τά ψυχία εκείνα της πλούσιας συγκομιδής τοϋ τόπου, άπήρτιζε τρεις ή τεσσάρας σάκκους, όλόκληρον ένιαυσίαν έσοδείαν δι' έαυτήν καΐ διά τά δύο ορφανά, τά όποια εΐχεν έμπιστευθή έν τφ μεταξύ εις τάς -φροντίδας τής Ζερμπινιως, καΐ αποπλέουσα έπέστρεφεν εις το παραθαλάσσιον χωρίον της.
Πλην εφέτος, δηλ. το έτος εκείνο, άφορία είχε μαστίσει τήν Εΰβοιαν. Άφορία είς τον ελαιώνα της μικράς νήσου, όπου κατώ-κει ή θειά-Άχτίτσα. Άφορία είς τάς αμπέλους καΐ είς τους α­ραβοσίτους, άφορία σχεδόν και είς αυτά τά κούμαρα, άφορία πανταχού. Είτα, επειδή ουδέν κακόν έρχεται μόνον, βαρύς χειμών ένέσκηψεν είς τά βορειότερα εκείνα μέρη. Άπό τοϋ Νοεμβρίου μηνός, χωρίς σχεδόν νά πνεύση νότος και νά πέση βροχή, ήρ-χιζε νά χιονίζη. Μόλις έπαυεν είς νιφετός και ήρχιζεν άλλος. Ενίοτε έπνεε ξηρός βορράς, σφιγγών έτι μάλλον τά χιόνιια, τά. οποία δεν έλυωναν είς τά βουνά. «Έπερίμεναν άλλα». Ή γραία μόλις είχε προλάβει νά μεταφέρη έπί τών ώμων της, άπό τών φαράγγων και δρυμών, άγκαλίδας τινάς ξηρών ξύ­λων, όσαι μόλις θά ήρκουν διά δυο εβδομάδας ή τρεις, και βαρύς ό χειμών έπέπεσε. Περί τά μέσα Δεκεμβρίου μόλις επήλθε μι­κρά διακοπή, και δειλαί τινες ακτίνες ηλίου έπεφάνησαν, έπι-χρυσοϋσαι τάς ύψηλοτέρας στέγας. Ή θειά-Άχτίτσα έτρεξεν εις τά «ορμάνια», ίνα προλάβη καΐ είσκομίση καυσόξυλα τίνα. Την επαύριον ό χειμών κατέσκηψεν άγριώτερος. Μέχρι τών Χριστουγέννων, ουδεμία ήμερα εύδιος, ουδεμία γωνία ουρανού ορατή, ουδεμία άκτίς ηλίου. Κραταιός και βαρύπνοος βορράς, «χιονιστής», έφύσα κατά. τάς παραμονάς της αγίας ημέρας. Αί στέγαι τών οίκιών ήσαν κατάφορτοι έκ σκληρυνθείσης χιόνος. Τά συνήθη παίγνια τών οδών και τά χιονοβολήματα έπαυσαν. Ό χειμών εκείνος δεν ήτο φιλοπαίγμων. Άπό τών κεράμων τών στεγών έκρέμαντο ως ώ­ριμοι καρποί σπιθαμιαϊα κρύσταλλα, τά δποΐα οί μάγκαι της γει­τονιάς δεν είχον πλέον όρεξιν νά τρώγουν.
******************************
Την έσπέραν τής 23, ο Γέρος είχεν έλθει άπό το σχολεϊον περιχαρής, διότι άπό τής αύριον έπαυον τά μαθήματα. Πρίν ξε-κρεμάση τον «φύλακα» άπό τής μασχάλης του, ό Γέρος πεινα­σμένος ήνοιξε το δουλάπι, άλλ' ουδέ ψωμόν άρτου εύρεν έκεΐ. Ή γραία εΐχεν εξέλθει, ίσως προς ζήτησιν άρτου. Ή ατυχής. Πατρώνα έκάθητο ζαρωμένη πλησίον τής εστίας, άλλ' ή εστία, ήτο σβεστή. Έσκάλιζε τήν στάκτην, νομίζουσα έν τη παιδική άφελεία της (ήτο μόλις τετραετές το πτωχόν κοράσιον), ότι η εστία έχει πάντοτε τήν δυνατότητα νά θερμαίνη, καΐ ας μή καίη. Άλλ' ή στάκτη ήτον υγρά. Σταλαγμοί ύδατος, εκ χιόνος τακεί-σης ίσως διά τινος λαθραίας και παροδικής άκτΐνος ηλίου, εΐχον ρεύσει διά της καπνοδόχου. Ό Γέρος, όστις ήτο επταετής μόλις, έτοιμος να κλαύση, διότι δέν εύρισκε ψυχίον τι προς κορεσμόν τής πείνης του, ήνοιξε τό μόνον παράθυρον, έχον τριών σπιθα­μών μήκος. Ό οικίσκος όλος, χθαμαλός, ήμιφάτνωτος, μέ είδος σοφά, εΐχεν ΰψος δύο ίσως όργυών άπό τοϋ εδάφους μέχρι τής οροφής. Ό Γέρος άνεβίβασε σκαμνίον τι επί τοϋ λιθίνου ερείσματος τοϋ παραθύρου, άνέβη επί τοϋ σκαμνιού, έστηρίχθη διά τής αρι­στεράς έπι τοϋ παραθυροφύλου, άνοικτοϋ, έστηλώθη μετά τόλ­μης προς τήν οροφήν, άνέτεινε τήν δεξιάν, καΐ άπέσπασεν έν κρύσταλλον έκ τών κοσμούντων τους «σταλασμους» τής στέγης. Ήρχισε νά το έκμυζά βραδέως καΐ ηδονικώς, και έδιδε καΐ είς την Πατρώναν νά φάγη. Έπείνων τά κακόμοιρα.
Ή γραΐα-Άχτίτσα επανήλθε μετ' ολίγον φέρουσα πράγμα τι τυλιγμένον είς τον κόλπον της. Ό Γέρος, όστις έγνώριζεν έκ τής παιδικής του πείρας ότι ποτέ άνευ αίτιας δεν έφούσκωναν οΐ κόλποι τής μάμμης του, άναπηδήσας έτρεξεν είς το στήθος της, ένέβαλε τήν χείρα, και άφήκε κραυγήν χαράς. Τεμάχιον άρτου είχεν «οικονομήσει» και τήν έσπέραν έκείνην ή καλή, καίτοι ολί­γον αυστηρά, μάμμη, τις εΐδεν αντί ποίων εξευτελισμών, και διά πόσων εκλιπαρήσεων! Και τί δέν ήθελεν ύποστή, προ ποίας θυσίας ήδύνατο νά: οπισθοδρόμηση, διά τήν άγάπην τών δύο τούτων παιδίων, τά ό­ποια ήσαν δίς παιδία δι' αυτήν, καθόσον ήσαν τέκνα τοΰ τέκνου· της '.Εν τούτοις δέν ήθελε νά δεικνύη αύτοΐς μεγάλην άδυνα-μίαν καΐ «ήμερο μάτι δέν τους έδιδε». Έκάλει τον άρρενα «Γέ-ρον», διότι είχε το όνομα τοϋ άληθοϋς γέρου της, τοϋ μακαρί-του μπάρμπα-Μιχαλιοϋ, τοΰ όποιου τό όνομα τής έπόνει ν' ά-κούση ή νά προσφέρη. Το ταλαίπωρον το θήλυ το έκάλει Πα­τρώναν θωπευτικώς, καΐ ολίγον «σάν άρχοντοξεπεσμένη που ήτον», μή άνεχομένη ν' άκούη το Άργυρώ, το όνομα τής κόρης της, όπερ εδόθη ώς κληρονομιά είς το ορφανόν, λεχοϋς θανού-οης εκείνης. Πλην τοϋ υποκορισμού τούτου, ούδεμίαν αλλην έ πιδεικτικήν τρυφερότητα άπένεμεν είς τά δυο πτωχά πλάσματα, αλλά μάλλον πρακτικήν αγάπην καΐ προστασίαν. Ή ταλαίπωρος γραία έστρωσε διά τά δυο ορφανά, ίνα κοι-μηθώσιν, άνεκλίθη και αυτή πλησίον των, τοις είπε νά φυσή-σωσιν ύποκάτω τοΰ σκεπάσματος των διά νά ζεσταθούν, τοις ύπεσχέθη, ψευδομένη, άλλ' ελπίζουσα νά επαληθεύση, ότι αΰριον ο Χριστός θά φέρη ξύλα και ψωμί και μίαν χύτραν κοχλάζουσαν επί τοΰ πυρός, και εμεινεν άϋπνος πέραν τοΰ μεσονυκτίου, αναλογιζομένη τήν πικράν τΰχην της.
******************************
Το πρωί, μετά τήν λειτουργίαν (ήτο παραμονή των Χριστουγέννων) ό παπά-Δημήτρης ,ο ενορίτης της,έπαρουσιάσθη αίφνης είς τήν θΰραν τοΰ πενιχρού οικίσκου. —Καλώς ταδέχθης, της είπε μειδιών. «Καλώς τάδέχθη» αυτή ! Και από ποίον έπερίμενε τίποτε ; —Έλαβα ένα γράμμα διά σέ, Άχτίτσα, προσέθηκεν ο ιε­ρεύς, τινάσσων τήν χιόνα άπό το ράσον και το σάλι του. —Όρίστε, δέσποτα ! Και μακάρι εχω τή φωτιά, έψιθύρισε προς εαυτήν, ή το γλυκό και το ρακί νά τον φιλέψω ;  Ό ιερεύς άνέβη τήν τετράβαθμον κλίμακα καί έλθών έκά-θισεν επί τοΰ σκαμνίου. Ήρεύνησε δε εις τον κόλπον του και εξήγαγε μέγαν φάκελλον μέ πολλάς και ποικίλας σφραγίδας και γραμματόσημα. —Γράμμα, είπες, παπά, έπανέλαβεν ή Άχτίτσα, μόλις τότε άρχίσασα νά έννοή τί της ελεγεν ο ιερεύς. Ό φάκελλος, όν εΐχεν εξαγάγει άπό τοΰ κόλπου του, έφαί-νετο ανοικτός άπό τό έν μέρος. —Απόψε έφθασε τό βαπόρι, εϊπεν ό εφημέριος· εμένα μοΰ τό έφεραν τώρα, μόλις έβγαινα άπό τήν έκκλησίαν. Καί ένθείς τήν χείρα έσω τοΰ φακέλλου εξήγαγε διπλωμέ-νον χαρτίον. —Τό γράμμα είναι προς έμέ, προσέθηκεν, αλλά σέ άποβλέπει. —Έμενα ; έμενα ; έπανέλαβεν έκπληκτος ή γραία. Ό παπα-Δημήτρης έξεδίπλωσε τό χαρτίον. —Είδεν ο Θεός τον πόνον σου και σοΰ στέλλει μικράν βοή θείαν, εΐπεν ο αγαθός ιερεύς. Ό γυιός σου, σοΰ γράφει από την Άμερικήν. —Άπ' την Άμέρικα ; ό Γιάννης! ο Γιάννης με θυμήθη-κεν ; άνέκραξε περιχαρής, ποιούσα το σημείον του Σταυρού η γραία. Καί είτα προσέθηκε :—Δόξα σοι ο Θεός ! Ό ιερεύς έβαλε τά γυαλιά του και έδοκίμασε ν' αναγνώση. —Είναι κακογραμμένα, κ' εγώ δυσκολεύομαι να διαβάζω αύταίς της τζίφραις ποΰ έβγαλαν τώρα, αλλά θά προσπαθήσω-μεν να βγάλωμεν νόημα. Καί ήρχισε μετά δυσκολίας, καΐ σκον-τάπτων συχνά ν' άναγινώσκη :
«Παπά-Δημήτρη, το χέρι σου φιλώ. Πρώτον ερωτώ διά τό αΐσιον κτλ. κτλ. Εγώ λείπω πολλά χρόνια και δεν εϊξεύρω αύτοϋ τι γίνονται, οΰτε αν ζουν ή άπέθαναν. Είμαι εις μακρυνόν μέ­ρος, πολύ βαθειά, εις τον Παναμάν, και δεν εχω καμμίαν συγ-κοινωνίαν με άλλους πατριώταις πού ευρίσκονται είς την Α­μερικην. Προ τριών χρόνων έντάμωσα τον (δείνα) και τον (δείνα), αλλά καί αυτοί έλειπαν χρόνους πολλούς, καί δέν εΐ-ξευραν τί γίνεται είς το σπίτι μας. »  Έάν ζη ο πατέρας ή ή μητέρα μου, ειπέ τους νά με συγ­χωρήσουν, διότι διά καλό πάντα πασχίζει ό άνθρωπος καί είς κακό πολλαίς φοραίς βγαίνει. 'Εγώ αρρώστησα δυο φοραΐς από κακαΐς ασθένειες τοΰ τόπου έδώ και έκαμα πολύν'καιρόν είς τά σπιτάλια. Τά ο,τι είχα καί δεν είχα επήγαν καί μόλις έγλύτωσα την ζωήν μου. Είχα ύπανδρευθή προ δέκα χρόνων κατά τήν συνήθειαν τοΰ τόπου έδώ, αλλά τώρα είμαι άπόχηρος, καί άλλο καλλίτερον δέν ζητώ, παρά νά πιάσω ολίγα χρήματα νά έλθω είς τήν πατρίδα, άν προφθάσω τους γονείς μου νά μ' ευλογή­σουν. Καί νά μήν έχουν παράπονο είς έμέ, διότι έτσι θέλει δ Θεός, καί δέν είμποροΰμε εμείς νά πάμε κόντρα. Καί νά μή βαρυγνωμοΰν, διότι, αν δέν είναι θέλημα Θεοΰ, δέν μπορεί άν­θρωπος νά προκόψη...Σοΰ στέλλω έδώ έσωκλείστως ένα συνάλλαγμα έπ' ονόμα­τι σου, νά ύπογράψης ή άγιωσύνη σου, καί νά φροντίσουν νά τδ εξαργυρώσουν ο πατέρας ή ή μητέρα, έάν ζουν. Καί άν, ό μή γένοιτο, είναι    άποθαμμένοι, νά το εξαργύρωσης ή άγιωσύνη σου, νά δώσης είς κανέναν άδελφόν μου, έάν είναι αΰτοϋ, ή εις κανέν ανίψι μου καΐ είς άλλα πτωχά. Καΐ νά κρατήσης καΐ η αγιωσύνη σου, εάν οί γονείς μου είναι αποθαμμένοι, έν μέρος τοϋ ποσοΰ αυτού διά τα σαρανταλείτουργα...».
Πολλά έλεγεν ή επιστολή αΰτη καΐ έν σπουδαϊον παρέλι-πε. Δεν ανέφερε το ποσόν των χρημάτων, δι' όσα ήτο ή συναλ­λαγματική. Ό παπα-Δημήτρης, παρατηρήσας το πράγμα, εξέ­φερε τήν είκασίαν, ότι ό γράψας τήν έπιστολήν, λησμονήσαν, νομίζων ότι είχεν ορίσει το ποσόν τών χρημάτων παραπάνω, ένό-μισε περιττόν νά το έπαναλάβη παρακατιών, διό καΐ έλεγε «τοΰ ποσοΰ αΰτοϋ». Έν τούτοις άφατος ήτο ή χαρά της Άχτίτσας, λαβούσης μετά τόσα έτη ειδήσεις περί τοΰ υίοΰ της.. Ως ΰπό τέφραν κοι-μώμενος άπό τόσων ετών ο σπινθήρ της μητρικής στοργής άνέ-θορεν έκ τών σπλάγχνων εις τό πρόσωπόν της καΐ ή γεροντική, ρικνή, καΐ έρρυτιδωμένη όψις της ήγλαΐσθη μέ ακτίνα νεότητος καΐ καλλονής. Τά δΰο παιδία, άν καΐ δέν ένόουν περί τίνος επρόκειτο, ι δόντα τήν χαράν τής μάμμης των, ήρχισαν νά χοροπηδώσιν.
******************************
Ό κΰρ - Μαργαρίτης δεν ήτο ιδίως προεξοφλητής, ή τοκι-στής, ή έμπορος, ήτον όλα αυτά ομοΰ. Ένα φόρον επιτηδεύμα­τος έπλήρωνεν, άλλ' έκαμνε τρεις τέχνας. Ή γραϊα-Άχτίτσα, είς φοβεράν διατελούσα ένδειαν, έλα­βε το παρά τοΰ υίοΰ της άποσταλέν γραμμάτιον, έφ' οΰ έφαίνον-το γράμματα κόκκινα και μαΰρα, άλλα έντυπα καί άλλα χειρό­γραφα, εξ ών δέν ένόει τίποτε οΰτε ο γηραιδς εφημέριος οΰτε αυτή,   καϊ μετέβη είς τό μαγαζί τοΰ κΰρ-Μαργαρίτη.
Ό κΰρ-Μαργαρίτης έρρόφησε δραγμίδα ταμβάκου, έτίνα-ξε τήν βράκαν του, έφ' ής έπιπτε πάντοτε μέρος ταμβάκου, κατε-βίβασε μέχρι τών οφρύων τήν σκούφιαν του, έβαλε τά γυαλιά του, και ήρχισε νά έξετάζη διά μακρών τό γραμμάτιον. —Έρχεται άπ' τήν Άμέρικα ; είπε. Σ' έθυμήθηκε, βλέπω, ο γυιός σου. Μπράβο, χαίρομαι. Είτα έπανέλαβεν :—Έχει τον άριθμόν 10, αλλά δέν ξέρουμε τί είδους μονέ δα νά είναι, δέκα σελλίνια, δέκα ρούπιαις, δέκα κολοννάτα ή δέκα... Διεκόπη, παρ' ολίγον νά έλεγε «δέκα λίραις». —Νά φωνάξουμε το δάσκαλο, έμορμύρισεν ό κύρ-Μαρ-γαρίτης- ίσως εκείνος ξεύρει νά το διάβαση. Τί γλώσσα νά εί­ναι τάχα ;
Ό ελληνοδιδάσκαλος, όστις έκάθητο βλέπων τους παίζον­τας το κιάμο είς παράπλευρον καφενεΐον, παρακληθείς μετέβη εις το μαγαζί τοϋ κύρ-Μαργαρίτη. Είσήλθεν ορθός, δύσκαμπτος, έλαβε το γραμμάτιον, παρεκάλεσε τον κύρ-Μαργαρίτην νά του δανείση τά γυαλιά του καΐ ήρχισε νά συλλαβίζη τους λατινικούς χαρακτήρας. —Πρέπει νά είναι αγγλικά, είπεν, εκτός άν είναι γερμα­νικά. Από ποϋ έρχεται αύτό το δελτάριον ; —Άπ' τήν Άμερικήν ; τότε θά είναι άγγλικόν. Και ταϋτα λέγων προσεπάθει νά συλλαβίση τάς λέξεις : ten pounds sterling, άς έφερε χειρογράφους ή επιταγή. —sterling, είπε' sterlingθά σημαίνη τάλληλον, πι­στεύω. Ή λέξις φαίνεται νά είναι της αυτής ετυμολογίας, απεφάνθη δογματικώς. Καί επέστρεψε το γραμμάτιον είς χείρας τοϋ κύρ-Μαργαρίτη.—Αύτό θά είναι, είπε, καΐ επειδή υπάρχει έπι της έπικε-φαλίδος ό άριθμός 10, θά είναι χωρίς άλλο γραμμάτιον διά δέ-κα τάλληρα. Τό κάτω-κάτω, οφείλω νά σας είπω ότι δέν γνωρί­ζω άπό χρηματιστικά. Είς άλλα ημεϊς ασχολούμεθα, οΐ άνθρωποι των γραμμάτων. Και τοϋτο ειπών, επειδή ήσθάνθη ψϋχος εις τό πλακόστρω-τον και κατάψυχρον μαγαζεΐον τοϋ κύρ-Μαργαρίτη, έπέστρε-ψεν είς τό καφενεΐον, ίνα θερμανθή.
Ό κύρ-Μαργαρίτης εΐχεν αρχίσει νά τρίβη τάς χείρας και κάτι έφαίνετο σκεπτόμενος.--Τώρα, τί τά θέλεις, είπε στραφείς προς την γραΐαν. Οί καιροί είναι δύσκολοι, μεγάλα κεσάτια. Νά το πάρω, νά σοΰ το εξαργυρώσω, ξέρω πως είναι σίγουρος ό παράς μου, ξέρω αν δέν είναι ψεύτικο ; Άπό κει κάτω, άπ' τον χαμένον κόσμον, πε­ριμένεις αλήθεια!  Όλαις ή ψευτιαίς, ή καλπαζουνιαίς, άπό κειμας έρχονται. Γυρίζουν τόσα χρόνια οί σουρτούκηδες (με συγ­χωρείς, δεν λέγω τδν γυιό σου), εκεί που ψένει ο ήλιος το ψω­μί καΐ δεν νοιάζονται νά στείλουν έναν παρά, ένα σωστον παρά, μοναχά στέλνουν παληόχαρτα.
Έφερε δύο βόλταις περί το τεράστιον λογιστήριόν του και επανέλαβε :—Και δεν είναι μικρό πράγμα αυτό, νά σε χαρώ, είναι δέκα τάλλαρα. Νά είχα δέκα τάλλαρα έγώ, παντρευόμουνα.      Είτα έξηκολούθησε :—Μα τί νά σοϋ πώ ; σε λυπούμαι ποϋ είσαι καλή γυναίκα, κ' έχεις και κείνα τά ορφανά. Νά κρατήσω έγώ ενάμισυ τάλλαρο διά τους κινδύνους πού τρέχω, και γιά τά οχτώμισυ πλειά... Κα! γιά νάμαστε σίγουροι, μή γυρεύεις κολονάτα, νά σοϋ δώσω· πεντόφραγκα, γιά ναμαστε μέσα... Όχτώμισυ πεντόφραγκα λοι­πόν ! Ά !... ξέχασα.... Τουναντίον , δεν είχε ξεχάσει· άπ' αρχής της συνεντεύξε­ως, αυτό έσκέπτετο. --Ό συχωρεμένος ό Μιχαλιός κάτι έκανε νά μοϋ δίνη, δεν θυμούμαι τώρα... Και έπέστρεψεν είς το λογιστήριόν του. —Μα κ' εκείνος ο τελμπεντέρης ο γαμπρός σου, μοϋ έφαγε δύο τάλλαρα θαρρώ... Και ώπλίσθη με τό πελώριον κατάστιχόν του. —Είναι δίκηο νά τά κρατήσω... εσένα, όσα σοϋ δώσω θά σοϋ φανοΰν χάρισμα.
Ήνοιξε τό κατάστιχόν. Αι κατάπυκνοι και μυροβολοΰσαι σελίδες τοϋ κατάστιχου τούτου ώμοίαζον με πίονας αγρούς, με γήν άγαθήν. "Ο,τι έσπει­ρε τις εν αύτώ, έκαρποφόρει πολλαπλασίως. Ήτο, ως νά έκοπτέ τις τά φύλλα τοϋ δενδρυλλίου, εκάστοτε ότε έγίνετο έξόφλησις κονδυλίου τινός, άλλ' ή ρίζα εμενεν ύπό τήν γήν, μέλλουσα κα! πάλιν ν' άναβλαστήση. Ό κύρ-Μαργαρίτης εύρε παρευθύς τους δύο λογαριασμούς. —Έννηά και δεκαπέντε    μοϋ χρεωστοϋσεν ο μακαρίτης ο άντρας σου, είπε,    καΐ δυο τάλλαρα δανεικά   κι' αγύριστα ταϋ γαμπρού σου γίνονται...    Και λαβών κάλαμον να έκτελή τήν πρόσθεσιν πρώτον καΐ τήν άναγωγήν τών ταλληρων είς δραχμάς, είτα τήν άφαίρεσιν από τοϋ ποσοΰ   τών δέκα γαλλικών ταλληρων.  —-Κάνει να σοϋ δίνω... ήρχισε νά λέγη ό κΰρ - Μαργαρίτης.
Τη στιγμή εκείνη εισήλθε νέον πρόσωπον.
******************************
Ήτο έμπορος Συριανός, παρεπιδημών δι' υποθέσεις είς τήν μικράν νήσον. Άμα είσελθών διηυθύνθη μετά μεγίστης ελευθε­ρίας καΐ θάρρους εις το λογιστήριον, όπου ίστατο ό κύρ-Μαργαρίτης. —Τί έχουμε, κύρ-Μαργαρίτη ; Τ' εΐν' αυτό ; εΐπεν, ίδών πρόχειρον επί τοΰ λογιστηρίου το γραμμάτιον της πτωχής γραίας. Και λαβών τοΰτο είς χείρας : —Συναλλαγματική δια δέκα άγγλικάς λίρας άπό τήν Άμε-ρικήν, είπε καθαρά τή φωνή, ποϋ ευρέθη εδώ ; Κάμνεις και τέ­τοιες δουλειές, κΰρ-Μαργαρίτη; —Γιά δέκα λίραις! έπανέλαβεν αυθορμήτως ή Άχτίτσα, άκούσασα ευκρινώς τήν λέξιν. —Ναί, γιά δέκα άγγλικάς λίρας, είπε και πάλιν στραφείς προς αυτήν ο Έρμουπολίτης. Μήπως είναι δικό σου; —Μάλιστα. Ή θεια Άχτίτσα, εν καταφάσει, έλεγε πάντοτε ναί, άλλα νΰν, ήπόρει καΐ αυτή πώς είπε μάλιστα και ποϋ εύρε τήν λέξιν ταύτην —Γιά δέκα ναπολεόνια θά είναι ίσως, είπε δάκνων τά χείλη ο κύρ-Μαργαρίτης —Σοϋ λέγω διά δέκα άγγλικάς λίρας, επανέλαβε καΐ αύθις δ Συριανός έμπορος. Παίρνεις από λόγια; Καί έρριψε δεύτερον μακρόν βλέμμα επί τοϋ γραμματίου. —Είναι σίγουρος παράς, άρζάν-κοντάν. σοϋ λέγω. Θά το εξόφλησης, ή το εξοφλώ ἀμέσως; Και έκαμε κίνημα διά νά έξαγάγη το χρηματοφυλάκιόν του. —Μπορεί νά τό πάρη κανείς γιά εννέα λίραις.. γαλικαίς, είπε διστάζων ο κύρ-Μαργαρίτης. —Γαλλικαίς;... το παίρνω έγώ γιά έννηά άγγλικαίς.      Και στρέψας όπισθεν το φύλλον του χάρτου, είδε τήν ύπο-γραφήν, ήν είχε βάλει ο αγαθός ιερεύς, παρέβαλεν αυτήν μέ τό όνομα τό φερομενον έν τω κειμένφ, καί τήν εΰρε σύμφωνον καί, άνοίξας τό χρηματοφυλάκιον, έμέτρησεν εις τήν χείρα της θειά-Άχτίτσας καί προ τών εκθάμβων οφθοίλμών αυτής εννέα στιλ­πνότατος άγγλικάς λίρας.
Καί ΐδοΰ διατί ή πτωχή γραία έφόρει τη ήμερα τών Χρι­στουγέννων καινουργή «άδολην» μανδηλαν, τά δέ δύο ορφανά εϊχον καθαρά ύποκαμισάκια διά τά ισχνά μέλη των καί θερμήν ύπόδεσιν διά τους παγωμένους πόδας των.
                                                      ΤΕΛΟΣ ................................................................................................................................................
θα τα πουμε μετα τις 10 Ιανουαριου 2016

τα τζακια θελουν κουτσουρα...εκλογες για επικεφαλης σε κομμα (στην ΝΔ, εν προκειμενω!)

λεγεται (καποιοι το λενε με πονηρια, καποιοι το λενε απο αφελεια)
οτι τα κομματα ανηκουν στον λαο τους

λεγεται, επισης, (καποιοι το λενε με προπαγανδιστικη προθεση, καποιοι το λενε με επικριτικη διαθεση) οτι τα κομματα ανηκουν, κατα συνιδιοκτησια, σε οικογενειες

συμβαινει ολες τις φορες (οχι κατ αναγκη ταυτοχρονα)
οι πονηροι του "πρωτου πιο πανω λεγεται"
να εννοουν οτι ο λαος "χρειαζεται",
για να ισχυει το "δευτερο πιο πανω λεγεται"

και οι αφελεις του "πρωτου πιο πανω λεγεται"
να νομιζουν οτι ο λαος "τις χρειαζεται",
τις, στο "δευτερο πιο πανω λεγεται", αναφερομενες,
αποδεχομενοι ανευ ορων την κυριαρχια των

...κριμα ομως
γιατι εξακολουθει η "καυση να μη βγαζει ζεστη" !

ο καιρος που
ειτε καινε τα τζακια κουτσουρα
ειτε καιγονται τα κουτσουρα στα τζακια,
ζεστη φουλ,
δεν φαινεται να ερχεται !

το θεμα ειναι να μην περιμενουμε πολυ
αρκετα ξεπαγιασαμε !

αλλος γ...ει κι αλλος πληρωνει ή ποιον γ...ν και δεν χαιρεται? - το test της μιας ντουζινας για να δεις αν εισαι για τα μπαζα !

να τα μας (!) :

Εκθεση αναίρεσης της αντιεισαγγελέως του Αρείου Πάγου Ξένης Δημητρίου-Βασιλοπούλου,
με την οποία ζητείται η παραπομπή Γεωργίου σε δίκη κακουργηματικού χαρακτήρα, 
και αναφέρεται ότι οι μαρτυρικές καταθέσεις φωτιά πρώην στελεχών της ΕΛ.ΣΤΑΤ. 
δεν ελήφθησαν υπ’ όψιν από το Τριμελές Συμβούλιο Εφετών, το οποίο αποφάσισε την καταρχήν απαλλαγή του!
Η αντιεισαγγελέας ζητά την παραπομπή των κατηγορουμένων σε δίκη με την κατηγορία της ψευδούς βεβαίωσης και της βλάβης του Ελληνικού Δημοσίου, προκειμένου να διερευνηθεί:

Η σύνδεση της αλλοίωσης – αναθεώρησης του ελλείμματος του 2009 με το Μνημόνιο 2, τα πρόσθετα χρεωλύσια συνολικού ύψους 210 δισ. ευρώ και τις ζημιές των ασφαλιστικών ταμείων από το PSI.

Η διόγκωση του χρέους του 2009 με 27,9 δισ. ευρώ με αμφισβητούμενης αξιοπιστίας αλλοιώσεις μεγεθών που φέρεται ότι έκαναν.

Η πρόσθεση -με πρωτοβουλία τους- στο χρέος του 2009, κατά παράβαση των κοινοτικών κανονισμών, των περίφημων swaps της Goldman Sachs, που υπεγράφησαν επί κυβερνήσεως Σημίτη!

H απόκρυψη και ο μη υπολογισμός στο έλλειμμα του 2009 των μεγάλων πλεονασμάτων 500 Νομικών Προσώπων Ιδιωτικού Δικαίου, πράγμα που, αν συνέβαινε εξαρχής -τα πλεονάσματα αποκαλύφθηκαν το 2013-, θα μείωνε και δεν θα αύξανε το έλλειμμα του 2009.

Η ένταξη στους φορείς της Γενικής Κυβέρνησης Νομικών Προσώπων Ιδιωτικού Δικαίου όπως το Μέγαρο Μουσικής, αν και, με βάση αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας, αυτά δεν λογίζονται ως στενός δημόσιος τομέας.

Ο υπολογισμός στο έλλειμμα του 2009 των δημοσιονομικών μεγεθών 17 ΔΕΚΟ, τις οποίες ενέταξαν στη Γενική Κυβέρνηση χωρίς να έχει προηγηθεί η αναγκαία από τους κοινοτικούς κανονισμούς εκπόνηση μελέτης.

Η πρόσθεση στο έλλειμμα του 2009 δαπανών προμηθειών των νοσοκομείων με βάση τα τιμολόγια και όχι την εκκαθάριση, από την οποία έπρεπε να αφαιρεθεί μεγάλο ποσό που είχαν προεισπράξει οι προμηθευτές με ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου.

Την ίδια ώρα, η αντιεισαγγελέας κάνει ρητή αναφορά σε βούλευμα του 2014, το οποίο αποδίδει στους κατηγορουμένους «σκοπό να βλάψουν παράνομα το Δημόσιο, η δε ζημία ορίζεται σε 171.348.000.000 ευρώ» (χωρίς το PSI, με το PSI 210 δισ. ευρώ). Επίσης αναφέρεται σε μαρτυρική κατάθεση με την οποία καταγγέλλεται ότι «χρησιμοποιήθηκαν εν γνώσει των κατηγορουμένων λανθασμένα στοιχεία για την αναταξινόμηση των 17 ΔΕΚΟ από τον τομέα των μη χρηματοπιστωτικών οργανισμών στον τομέα της Γενικής Κυβέρνησης. «Χαρακτηριστική είναι η απόφαση 2497/2013 του ΣτΕ, σύμφωνα με την οποία έχει γίνει λανθασμένη ταξινόμηση από την ΕΛ.ΣΤΑΤ. του Μεγάρου Μουσικής» τονίζεται χαρακτηριστικά.

Λοιπον !

 1. Καλως ή κακως εκανε η Αντιεισαγγελεας ?

 2. Καλος ή κακος, ενοχος ή οχι ο Γεωργιου ?

 3. Οι 3 εφετες που "εβαλαν" την υποθεση στο ραφι πηγαν να κουκουλωσουν κατι ή οχι ?

 4. Εκτελουσε διαταγες ο Γεωργιου ?

 5. Kαλο "λιπαντικο" το σαλιο* των 38.652.000.000€ ή οχι ?

 6. Οι τοτε/τωρα πολιτικοι κυβερνωντες ηξεραν/ξερουν και εκαναν/κανουν

     την παπια ή πετουσαν/πετουν αετο ?

 7. Οταν η Ζωη τους εκραζε ηταν τρελλη ?

 8. Ποιος δεν πρεπει να κοιματε καλα απο 'δω και περα ?

 9. Το "παιδι θα ξαναρθει, τα λεφτα δεν θα ξαναρθουν" ?

10.Το λογαριασμο σου τον εχουν ηδη στειλει και πληρωνεις, εχεις δεν εχεις, μπορεις δεν μπορεις,

      Θα πληρωνεις?

11. Αλλος γ.....ει και αλλος πληρωνει ή ποιον γ....ν και δεν χαιρεται ?

12. 171.348.000.000€ χωρις σαλιο* - 210.000.000.000€ με σαλιο*

αν ελυσες το παραπανω τεστ κρατωντας μολυβι και οχι "βρεγμενο στυλιαρι"

εκανες μια τρυπα στο νερο 

o,τι αποτελεσμα κι αν βρηκες !

*σαλιο(=PSI) ειπαμε, σαλιαρηδες εννοουμε !

κι αφου δεν ακου(σα)τε αυτον που ψαξατε και βρηκατε για να ακουσετε, παραμεινετε το απολυτο πολιτικο παραδοξο

...παρ ολο που πληρωσατε για να (τον) ακουσετε

παρτε το αποφαση οτι

τιποτα πλεον δεν μπορει να σας κυβερνοξαναστησει

αφου ακουτε οποιον αλλον

τυχαιο, τυχαρπαστο, τρεχαμενο, παρατρεχαμενο

αλλα σε καθε περιπτωση ασχετο και αδαη

εστω πιστα κομματικοπολιτικο συνοδοιπορο σας

καθολοκληριαν απαραδεκτη εκλογικη καμπανια

καθολοκληριαν απαραδεκτη επικοινωνιακη τακτικη

απολυτως καμμια "διορθωση" κατα την εξελιξη

απολυτως καμμια "κορυφωση" κατα την ληξη

με κραυγαλεα ελλειψη ριψης εφεδρειων στην μαχη

και απουσια εντυπωσιασμου στο παρα 5΄

με δεδομενη επικεφαλιδικη αδυναμια

και το χειροτερο ολων 

την, λανθασμενου προσδιορισμου τακτικης και στρατηγικης, αντιμετωπιση

των εθνικων αυτων εκλογων

το -7,36%  ειναι εν πολλοις φυσιολογικο και εν ολιγοις απροσμενο

(πλεον σε δευτερο ενικο προσωπο, φυσικο και νομικο)

ετσι απλα, αγενης να μην ησουν, πολυ καλυτερα θα πηγαινες!

αυτα παθαινεις οταν "δεν ακους" !

παραμενεις το απολυτο πολιτικο παραδοξο !

αυτες οι εθνικες εκλογες ειναι κυβερνητικες και οχι βουλευτικες...το' πιασες ?

...να το καταλαβεις
για κυβερνηση θα ψηφισουμε και οχι για βουλευτες
και ως εκ τουτου πρεπει η παροχη της ψηφου μας
να ειναι επιπροσθετως "καλοζυγισμενη"
και με περισσοτερο αυστηρα κριτηρια αποφασισμενη

δεν χρειαζεται απολυτως κανενα παραδειγμα
για να κανεις αυτο που πρεπει κατα οσο και ποσο σου "κοβει"

δεν χρειαζεται απολυτως κανενα παραδειγμα
για να κανεις αυτο που αλλοι θελουν να κανεις

δεν χρειαζεται κανενα απολυτως παραδειγμα
για να μην κανεις ουτε το ενα ουτε το αλλο

χρειαζεται να παραδειγματιστεις
απο το τι εκανες, γιατι το εκανες
και τι προσημου αποτελεσμα προεκυψε
αφοτου το εκανες

χρειαζεται να κανεις αυτο που πρεπει
οπως εσυ το ξερεις
και οχι οπως οι αλλοι ξερουν για σενα

αρκει να το κανεις με λογικη

αρκει !

Νεα Δημοκρατια, το απολυτο πολιτικο παραδοξο - μερος 2ο

...και να που ηρθε η Δευτερα που σας ειπα

...και να που ερχεται η ωρα να λογαριαστουμε
ολοι με ολους, ολοι με λιγους, λιγοι με λιγους
εγω με 'σενα, εσυ με αλλον, ο αλλος με τον αλλον
αυτος με αυτον, αυτος με εκεινον, εκεινος με εκεινον

...οι τετοιοι με τους τετοιους !

και για να ξελασπωσεις, αγαπητη μου Νεα Δημοκρατια
πρεπει, λογω και εργω, να το κανεις μονη σου
αλλοιως δεν θα ξελασπωθεις ποτε
περιμενοντας να σε ξελασπωσουν αλλοι

αν καταλαβες επιτελους
οτι οι λασπες και το λασπωμα
ειναι φαινομενο διαρκες και επαναλαμβανομενο
θα εχεις καταλαβει οτι το ξελασπωμα
πρεπει να ειναι εκ βαθεων
οσο κι αν αυτο ειναι επιπονο
για προσωπα, πραγματα, καταστασεις, ιδιοτητες
και οι ενεργειες γι αυτο πρεπει να ειναι
δυνατες, δυναμικες, αποφασιστικες
en direct και gobal 360

"κινησεις" οπως αυτες του τρεχοντος ετους
ειναι, σχεδον στο συνολο τους, απογοητευτικες

δυστυχως για σενα
καποιοι, πριν, δεν καταλαβαν(-βαιναν)
τωρα ειναι ο καιρος να καταλαβουν
οχι μονο αυτοι που πρεπει
αλλα ολοι
και να εσωλογαριαστουνε οπως, στην αρχη, σου ειπα

και μετα να λογαριαστεις με τους αλλους
για το καλο ολων
με γνωμονα παντα
το "να δινεις παντα λογαριασμο σε ολους"

αντε με το καλο !

και προσοχη στο "εμπρος πισω"
(οπως ελεγε ο Ποπωτας στο Κολοκοτρωνιτσι)

Νεα Δημοκρατια- - το απολυτο πολιτικο παραδοξο

το λογικο, το αναμενομενο και το λογικα αναμενομενο
ηταν/ειναι
οταν καποιος δεν τα "παει καλα"
καποιος αλλος, αντ΄αυτου, να τα "παει καλυτερα"
σε ανταγωνιστικη λειτουργια
σε οποιονδηποτε ομοειδη "πηγεμο"

το μη λογικο, το μη αναμενομενο και το μη λογικα αναμενομενο
ηταν/ειναι
να συνεβει/να συμβαινει το αντιθετο

και οταν συμβαινει το αντιθετο
(αυτος που δεν τα παει καλυτερα
απο αυτον που δεν τα παει καλα)
το προβλημα το εχει αυτος που δεν τα παει καλυτερα
και μαλιστα εχει μεγαλυτερο και σοβαροτερο προβλημα
απο αυτον που δεν τα παει καλα

με τοσα
κωμικα, τραγικα, τραγικοκωμικα, ασοβαρα, ανακολουθα
παραδοξα, απαραδεκτα, μη ανεκτα, μη ορθολογικα
αλληλοαντικρουομενα, αλληλοκατηγορουμενα
ακαταστατα, διατρητα, ετοιμορροπα, αντικανονικα
που συμβαινουν σε συνεχη ενεστωτα χρονο
στον αντιπαλο σου
και αυτος σε "ριχνει" σχεδον τα διπλα στο κεφαλι
αν θελεις να επακαμψεις, να επενελθεις
αν θελεις ΝA ΕΧΕΙΣ ΕΛΠΙΔΑ
πρεπει ΑΜΕΣΩΣ
να προβεις σε αψογη αυτοδιαγνωση σου
και στην συνεχεια επισης ΑΜΕΣΩΣ
 σε αποκατασταση των βλαβων και ατελειων σου
με εντελως τολμηρο, αιχμηρο, εγχειρητικο, αναγεννητικο τροπο

αλλοιως δεν μπορεις να αποφυγεις το μοιραιο
οποιο κι αν νομιζεις οτι αυτο ειναι

ή ξεκινας την ΑΛΛΑΓΗ (ξερω, δεν ακουγεται καλα η λεξη αυτη, τι να κανουμε ομως ?)
τωρα
ή θα σε φαει η μαρμαγκα

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΟΥ
εκεινες οι βροχες εφεραν αυτες τις λασπες

πως θα ξελασπωσεις?

θα τα πουμε απο ΄βδομαδα
αλλα ποια ΄βδομαδα !

(σημερα ειναι Σαββατο 18/7/2015)

ΣΥ.ΡΙΖ.Α. - θεωριες συνωμοσιας, μερος ΙΙ

συνεχεια απο την προηγουμενη αναρτηση

...και ακριβως επειδη το ΝΑΙ των 251 βουλευτων
ηταν για το "καλο" μας
αποφασιστηκε (δεν ειναι δυσκολο να καταλαβετε απο ποιους)
να ενισχυθει, να θωρακισθει (το ΝΑΙ)
με μια αποφαση του ατυπου συμβουλιου των πολιτκων αρχηγων
ενος συμβουλιου του οποιου η αξιοπιστια
ειναι εκ των πραγματων, λογω μη νομοθετικης καλυψης και, εστω, μη τηρησης πρακτικων,
μειωμενη εως ανυπαρκτη
και εξυπηρετει προπαγανδιστικους σκοπους

η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα μαζί με αλλες, αντιπαλες, πολιτικες δυνάμεις
που αφησαν κατα μερος τις αντιπαλοτητες τους,
καταφερε να επιβαλλει ενα καθεστώς τρομοκρατιας και τρομολαγνειας
εκφοβισμου και απειλων, παραπληροφορησης και παραπλανησης
του κοσμου
τοσο μεσω των ΜΜΕ και του εξαγορασμενου ακαδημαϊσμου
οσο και με ενεργειες πολιτικης πρακτικης
που καμμια σχεση δεν εχουν με το τι πραγματικα συμβαινει στην χωρα

και βλεποντας οτι η λαϊκη αποψη και θεληση για τα "πραγματα"
δεν καμπτεται,
παραμερισε τα παντα
και εφερε με το ετσι θελω την κατασταση
σε φαση (προ) τετελεσμενων γεγονοτων
της λογικης του μικροτερου, απο αλλα, κακου
χρησιμοποιωντας την τεχνικη της πεμπτης φαλαγγας
σε πληρη και αγαστη συνεργασια
με τους προηγουμενους κυβερνωντες μνημονιοεπιβαλλοντες
που εναγωνιως αναζητουσαν και αναζητουν την κολυμβηθρα του Σιλωαμ
για εξαγνισμο και ανωδυνη καθαρση απο "ανομηματα" του κερατα

το οτι το 251 ΝΑΙ εγινε 229, παλι ΝΑΙ
δεν παιζει μεγαλο ρολλο, προς το παρον
η δουλεια (πιστευουν οτι) εγινε !

πρακτικα
η ΜΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ απο τον πρωθυπουργο κ. Αλεξη Τσιπρα
και την κυβερνηση των ΣΥ.ΡΙΖ.Α./ΑΝ.ΕΛ. 
ΟΛΩΝ ΤΩΝ "ΧΑΡΤΙΩΝ" ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΤΩΝ "ΒΑΡΙΩΝ ΧΑΡΤΙΩΝ" ΤΟΥΣ
στην, οπως αυτοι λενε, μαχη της διαπραγματευσης
ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΟΥΣ,
η αποστασιοποιηση απο κανονιστικους νομους Θεσμων και Συνθηκων
η αποποιηση προταθεισασης βοηθειας, συνεργασιας εστω ακομη και συμπαραστασης
η καταπατηση της λαϊκης κυριαρχιας
η καταστρατηγηση της συνταγματικης νομιμοτητας
αποτελουν, τουλαχιστον, τυπικα στοιχεια
αποχρωσων ενδειξεων συνωμοτικων θεωριων
που δεν θα ηταν κακο (κατ΄αλλους ειναι επιβεβλημενο) να διευρευνηθουν 

...που θα βρεθει ομως, ο διερευνητης ?
   ο, οπως πρεπει να ειναι, διερευνητης !

                                                                                      ειπαμε. θεωριες συνωμοσιας, ενταξει ?

         

ΣΥ.ΡΙΖ.Α. - θεωριες συνωμοσιας, μερος Ι

ο πραγματικος ρολος του κ. Αλεξη Τσιπρα
και του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
ειναι σε πληρη συγχυση
κατοπιν της εκβασης του δημοψηφισματος
που δεν την περιμεναν οπως αυτη προεκυψε

το δημοψηφισμα ηταν το απολυτο κολπο
για την αθωωση των προηγουμενων πιθανον
δοσιλογικων, λογω εργων και πραξεων, κυβερνησεων

η παραδοση της χωρας, δεμενης χειροποδαρα
μεσω της, μονο στα λογια, φιλολαϊκης πολιτικης,
της καλπικης κομματικης συμπεριφορας
και της ηρωοποιησης του κ. Αλεξη Τσιπρα,
ηταν εξασφαλισμενη
με ενα ΝΑΙ ή μια μεγαλη αποχη
δινοντας χωρο στους εταιρους/τοκογλυφους/κατακτητες
με την συναινεση του ελληνικου λαου

στην περιπτωση αυτη, συναθροιστικη του ΝΑΙ και της αποχης,
θα προβαλλοταν και απο τους εδω μνημονιακους
και απο τους εξω
η σπουδαιοτητα του δημοψηφισματος σαν υπερτατος θεσμος
πανω απο νομους και συνταγμα
οπως, δηλαδη, ειναι στην πραγματικοτητα

ο κ. Αλεξης Τσιπρας θα ελεγε
οτι εδωσε την δυνατοτητα στον ελληνικο λαο να αποφασισει
και θα διεκδικουσε την απολυτη "δημοκρατικη" δοξα
την ιδια στιγμη που ολοι οσοι εφεραν την χωρα σ αυτα τα χαλια
θα αθωωνοταν ομοθυμαδον !

γι αυτο κινητοποιηθηκε το συστημικο/μνημονιακο συμπαν
εντος και εκτος επικρατειας
κλεινοντας ακομη και τις τραπεζες
και κατατρομοκτρατωντας, με τα ΜΜΕ
και με τους αλητες ρουφιανους δημοσιογραφους,
οπως λεει εδω και χρονια το συνθημα,
τον λαο

ομως ο λαος δεν μασησε
και με ενα εντυπωσιακο και λεοντοκαρδο ΟΧΙ
απεκρουσε και προ παντος αποκαλυψε
την σατανικη, σε βαρος του πλεκτανη

κι ενω το ΝΑΙ ηταν σχεδον σιγουρο
για τους επιθυμουντες αυτο
(συγκλονιστικα λαθος εκτιμηση των δημοσκοπων του κωλου)
το προκυψαν ΟΧΙ
λογικα εξηγησιμο για τους υποστηρικτες του
και απολυτα μη εξηγησιμο για του πολεμιους του
εφερε τα πανω κατω για τους τελευταιους
ΚΑΘΙΣΤΩΝΤΑΣ πλεον ΜΗ ΝΟΜΙΜΗ
οποιαδηποτε μεθοδευση οικονομικης υποταγης της χωρας

και ενω η λογικη συνεχεια μετα το ΟΧΙ
θα ηταν μια ελληνικη προταση που θα διασφαλισε
στον βαθμο, που μπορουσε,
με μια σειρα ενεργειων και προτασεων για ενεργειες,
το καλο της χωρας
οι συστημικοι/μνημονιακοι
οι φανεροι και κυριως οι κρυφοι
ΣΥΝΕΠΡΑΞΑΝ/ΣΥΜΠΡΑΤΤΟΥΝ
και εκαναν/κανουν, σχεδον μονοδρομιακα
αυτο που εκαναν/κανουν
σε συνεννοηση με τους εξω τετοιους:
ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ
ΜΕΣΩ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ
επισης για το καλο της χωρας

...για το καλο μας !
                                                                         ειπαμε, θεωριες συνωμοσιας, ενταξει ?
                                                                                             συνεχιζεται

#ThisIsACoup (this is a coup) - αυτο ειναι πραξικοπημα.."βρηκαν και τα κανουν" !

και συμβαινει στην ΕΕ***

απο την ΕΕ

εναντιον μελους της ΕΕ

με ΠΡΟΦΑΝΗ καταστρατηγηση των κανονων της ΕΕ.
ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΕΤΣΙ ?

...μονο που σε ενα πραξικοπημα

εκτος απο τους πραξικοπηματιες

υπαρχουν και αυτοι που:

αντιδρουν ή δεν αντιδρουν σ΄αυτο

(υπο)βοηθουν ή οχι

μαχονται κατα του ή υπερ του ή οχι

το υπερασπιζονται ή το πολεμουν, ή οχι

το αποδεχονται σαν λυση  ή οχι 

ΚΕΡΔΙΖΟΥΝ ΑΠ΄ΑΥΤΟ Ή ΟΧΙ

το πραξικοπημα το κανουν παντα λιγοι

και καποιες φορες στρεφεται εναντιον ή λιγων ή πολλων

και καποιες φορες στρεφεται εναντιον ολων

καποιες φορες το πραξικοπημα δεν κρυβει σκοπιμοτητα
δεν εχει αναγκη αν το κανει
το πραξικοπημα κρυβει "πονηρια"
κρυβει "κουτοπονηρια"
και σε καποιες αλλες φορες κρυβει και "μπαμπεσια"
κρυβει "προδοσια"

ομως σε ολες τις φορες,

αν πετυχει, 

οι πραξικοπηματιες εδρεωνονται και την πληρωνουν οι αλλοι/λιγοι/πολλοι/ολοι

αν δεν πετυχει

οι πραξικοπηματιες: ή την πληρωνουν ασχημα ή την βγαζουν καθαρη

εξαρταται απο την "ποιοτητα" των αλλων/λιγων/πολλων/ολων μη πραξικοπηματιων

ετσι κι αλλοιως ομως, ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ

"βρηκαν και τα κανουν"

***οπου ΕΕ, βαλε ο,τι θελεις.

      πχ. μπουρδελο

                                      

                                          

the chicken game - διαπραγματευση με win/win αποτελεσμα δεν γινεται, με lose/lose, ναι

διαπραγματευση με εναν απ τους δυο "στην γωνια"
ειναι εκ των πραγματων δυσχερης,
εκ της καταστασης ανιση
εκ του τοπου και χωρου αδικη
και το αποτελεσμα της, οταν αυτος που βρισκεται στην γωνια
ειναι ο αδυνατος, γνωστο εκ των προτερων
και ο ενεργων κατ΄αυτον τον τροπο

ειναι το υποκειμενο ονομα ουσιαστικο προσωπο
των ενεργειων, καταστασεων ή ιδιοτητων αυτων

απαιτειται μεγαλη προσοχη

σε ολες τις ΚΙΝΗΣΕΙΣ εντος και εκτος χωρας
απο (υπο)κινητες εντος και εκτος  χωρας

γιατι ο κινδυνος να γινουν ΚΙΝΗΜΑΤΑ οι κινησεις

ειναι υπαρκτος

κι αν τα ΚΙΝΗΜΑΤΑ (θα) ειναι αυθορμητα ή καθοδηγουμενα
τοτε η χωρα μας (θα) εχει προβλημα, σοβαρο προβλημα
ΑΥΘΟΡΜΗΤΟ ή ΚΑΘΟΔΗΓΟΥΜΕΝΟ

...οφειλουν, δηλαδη, ΑΠΑΝΤΕΣ να παρουν τα μετρα τους

τροποι αντιμετωπισης της καταστασης υπαρχουν
ωστε το lose/lose να γινει win/win

αρκει "τα μεγαλα κεφαλια"
να βαλουν τα κεφαλια τους να δουλεψουν

το τι θα φερουν ολες αυτες οι κινησεις

το τι δεν θα φερουν ολες αυτες οι κινησεις

το τι θα καταφερουν ολες αυτες οι κινησεις

το τι δεν θα καταφερουν ολες αυτες οι κινησεις

ωστε να μην γινουν/υπαρξουν κινηματα

αφορα και ειναι επιταγη
και της χωρας και των χωρικων της,
ολων των χωρικων της !

και προσοχη
για κινηματα μιλαμε, οχι για κουνηματα !

ετσι ειναι τα chicken games
μπορουν να κανουν το ασπρο μαυρο και ολα καλα !

κινησεις και κινηματα, συμβουλια και αρχηγοι, δε πα να λεμε εμεις ο,τι θελουμε !

η εντολη του λαου ηταν σαφεστατη

οχι στα συγκεκριμενα μετρα

οπως περιγραφονται στα λατινοτιτλοφερομενα κωλοεγγραφα

οπως αναγραφοταν στο ψηφοδελτιο του δημοψηφισματος

ουτε οχι ουτε ναι σε οτιδηποτε αλλο

ο λαος δεν απεφανθει επι οποιουδηποτε αλλου θεματος

πλην του, επι του ψηφοδελτιου του δημοψηφισματος, αναγραφομενου ερωτηματος

η συγκλιση του συμβουλιου των πολιτικων αρχηγων

κατοπιν του δημοψηφισματος

και η αποφαση που εληφθη απ αυτους

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ

ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΑΙΚΗ ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ

οτιδηποτε θα προκυψει

απο το τελευταιο/τελειωτικο παρε δωσε

της χωρας με τους εταιρους

και παρακαμπτει, προσπερναει, παραβιαζει, παραβιαζει, 

ΒΙΑΖΕΙ,

την λαικη κυριαρχια

ειναι de facto καταναγκασμος και καταδυναστευση

ειναι a priori παραβαση της εκ του νομου καθεστηκυιας ταξης

ειναι DE JURE προσβολη ή μειοδοσια ή προδοσια

αυτης

απαιτειται μεγαλη προσοχη

στις ΚΙΝΗΣΕΙΣ που θα γινουν εκτος χωρας

ΟΠΩΣ ΑΠΑΙΤΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΔΟΘΗΚΕ

ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ

ΣΤΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΕΝΤΟΣ ΧΩΡΑΣ

( η "γατα" που συνεταξε, με τον συγκεκριμενο τροπο διατυπωσης,

το, επι του ψηφοδελτιου, αναγραφεν ερωτημα

ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΓΑΤΑ !!!)

γιατι ο κινδυνος να γινουν ΚΙΝΗΜΑΤΑ (οι κινησεις)

ειναι προφανης

το τι θα φερουν ολες αυτες οι κινησεις

το τι δεν θα φερουν ολες αυτες οι κινησεις

το τι θα καταφερουν ολες αυτες οι κινησεις

το τι δεν θα καταφερουν ολες αυτες οι κινησεις

εκτος απο την νεα ταξη πραγματων (και οχι ΝΤΠ)

θα ανακαθορισουν, θα αναπροσδιορισουν, εστω θα ξαναϋποδειξουν 

και την πορεια και την ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ 

και της χωρας και των χωρικων της !

θα δουμε (απλως !) !

I owe you, Yiannis ! (double n is the right) - ΙΟU

I told you that

tricks/games/proposals/inspirations as this/the last one
can not even be perceived by the ignorant here.

Amount out of its timid and reluctant.

It does not matter. 

Fever them lit reminding them that they owe you a lot.

I owe you, already says by means everyone there.

ΙΟU Yannis. It seems like ouaou !

αλλα λογια και αλλου, Γιαννη (με 2 ν, ειναι το σωστο) !

ξερεις εσυ !

δημοψηφισμα 2015...άιντε !

...άιντε θύμα άιντε ψώνιο
άιντε σύμβολο αιώνιο
αν ξυπνήσεις μονομιάς
θα ΄ρθει ανάποδα ο ντουνιάς
θα ΄ρθει ανάποδα ο ντουνιάς
                               Κωστας Βαρναλης

ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΠΟΤΕ, ΠΑΛΙΟΚΟΥΦΑΛΕΣ !
                                                       labrou                                

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ: μονομερης εχθροπραξια - DNM εναντιον σου

με το DNM*

το πιο "θανατηφορο" οπλο

σε χερια εχθροπραττοντων

σε λειτουργια 

και στραμμενο προς εσενα

οι ελπιδες να γλυτωσεις ειναι ελαχιστες

γιατι οι εχθροπραττoντες

"βαρανε" απο πολλες μεριες

κι απ΄ εξω κι απο μεσα !

μονο η ψυχη σωζει, η ελληνικη ψυχη !

και μερικες φορες η γνωση

(αν διαβασεις, μπορει να σωθεις εστω και λιγοψυχος)

* DEUTSCHE NEUΕ MARK (παλιοτερα το λεγαν euro)

ΝΑ ΜΗ ΣΕ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΝΕΙΣ !.......ΣΤΑ ΑΠΛΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ !

ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ 
ΜΕ ΕΜΦΑΝΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ 
ΕΔΩΣΕ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ
ΤΑ ΜΕΤΡΑ/ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΣΤΙΣ 26 ΙΟΥΝΙΟΥ 2015
ΠΟΥ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΧΕΤΑΙ
ΚΑΙ ΤΑ ΘΕΤΕΙ ΣΕ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ


πατησε στο παρακατω link
http://www.ypes.gr/UserFiles/f0ff9297-f516-40ff-a70e-eca84e2ec9b9/F092-22-4277.pdf


ΣΕ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΕ ΕΚΛΟΓΕΣ
ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΟ ΠΡΑΓΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΝΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΠΡΑΓΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΛΛΟ
ΚΑΙ ΟΦΕΙΛΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΞΕΚΑΘΑΡΑ

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΜΕΤΡΑ
ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ Ο,ΤΙ ΑΛΛΟ ΣΟΥ ΛΕΝΕ, ΟΠΟΙΟΙ ΚΙ ΑΝ ΣΟΥ ΛΕΝΕ,
ΟΤΙ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ Ή ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ

ΕΧΕ ΥΠ ΟΨΗ ΣΟΥ:
ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΕΝΟΣ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ
ΔΕΝ ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ ΜΕ ΑΛΛΑΓΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
Ή ΑΛΛΑΓΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ
ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ

Η ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΟΚΥΨΕΙ
ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟ
ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΔΙΚΑΙΟΥ

Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ:
ΕΙΝΑΙ ΜΗ ΑΝΑΤΡΕΨΙΜΗ ΚΑΙ ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΗ
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΕΙ
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΣΤΑΛΕΙ
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΒΛΗΘΕΙ

ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΙΣΧΥΟΣ

ΜΕ ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ
ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ Ή ΚΑΤΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ
ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΟΚΥΨΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ
ΣΤΗΝ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΤΥΠΩΣΗΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΣ ΠΟΥ, ΔΙ ΑΥΤΟΥ, ΤΙΘΕΤΑΙ 

ΜΕ ΠΙΟ ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ:
ΣΤΗΝ ΠΡΟΣ ΨΗΦΙΣΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΕΚΑΣ ΚΑΙ Η ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ ΦΠΑ.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΦΕΡΕΙ, ΝΑ ΣΟΥ ΞΑΝΑΔΩΣΕΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟ ΕΚΑΣ ΑΝ ΑΥΤΟ ΚΟΠΕΙ ΒΑΣΕΙ ΤΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΞΑΝΑΚΑΤΕΒΑΣΕΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΝ ΦΠΑ ΣΤΟ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΡΕΥΜΑ, ΣΤΗΝ ΕΣΤΙΑΣΗ ΚΛΠ ΑΝ ΑΥΤΟΣ ΑΝΕΒΕΙ ΒΑΣΕΙ ΤΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ

ΜΕ ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ:
ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΣΑΝ ΤΙΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ
Η ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΙΣΧΥΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ
ΘΑ ΣΟΥ ΛΕΕΙ: ΘΕΛΩ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ. ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ
ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ.

ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΤΡΕΙΣ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ, ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ΄ΧΟΥΜΕ ΚΑΛΑ ΛΟΓΙΑ
ΙΣΧΥΕΙ Η ΚΑΤ' ΑΝΤΙΔΙΑΣΤΟΛΗ ΙΔΙΟΤΗΤΑ
ΕΝΤΑΞΕΙ ?

...ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΜΕ "ΥΠΝΟ ΣΕ ΟΤΙ ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΣΤΡΩΣΕΙ" !

Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΣΕ ΦΩΤΙΣΕΙ 
ΓΙΑΤΙ, ΠΑΝΤΟΣ ΕΙΔΟΥΣ ΕΓΚΑΘΕΤΟΙ, ΑΝΟΗΤΟΙ, ΚΑΚΟΠΡΟΑΙΡΕΤΟΙ, ΚΑΚΕΝΤΡΕΧΕΙΣ
ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΙ Ή ΑΝΕΝΗΜΕΡΩΤΟΙ, ΕΙΔΙΚΟΙ Ή ΟΧΙ, ΚΑΛΟΘΕΛΗΤΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΗ Ή ΤΗΝ ΠΟΝΗΡΗ ΕΝΝΟΙΑ, ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΟΙ 'Η ΜΕΓΑΛΟΦΥΙΕΣ, ΓΝΩΣΤΕΣ ΚΑΙ ΜΗ, ΠΑΝΤΟΓΝΩΣΤΕΣ ΚΑΙ ΜΗ, ΚΛΠ
                                                ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ !