«Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία»... Καλη Χρονια σε ολον τον κοσμο !

                          Η ΣΤΑΧΟΜΑΖΩΧΤΡΑ

Μεγάλην ἐξέφρασεν ἔκπληξιν ἡ γειτόνισσα τὸ Ζερμπινιώ, ἰδοῦσα τῇ ἡμέρᾳ τῶν Χριστουγέννων τοῦ ἔτους 187… τὴν θεια-Ἀχτίτσα φοροῦσαν καινουργῆ μανδήλαν, καὶ τὸν Γέρο καὶ τὴν Πατρώνα μὲ καθαρὰ ὑποκαμισάκια καὶ μὲ νέα πέδιλα.
Τοῦτο δὲ διότι ἦτο γνωστότατον ὅτι ἡ θεια-Ἀχτίτσα εἶχεν ἰδεῖ τὴν προῖκα τῆς κόρης της πωλουμένην ἐπὶ δημοπρασίας πρὸς πληρωμὴν τῶν χρεῶν ἀναξίου γαμβροῦ, διότι ἦτο ἔρημος καὶ χήρα καὶ διότι ἀνέτρεφε τὰ δύο ὀρφανὰ ἔγγονά της μετερχομένη ποικίλα ἐπαγγέλματα. Ἦτο (ἂς εἶναι μοναχή της!) ἀπ᾽ ἐκείνας ποὺ δὲν ἔχουν στὸν ἥλιο μοῖρα. Ἡ γειτόνισσα τὸ Ζερμπινιὼ ᾤκτειρε τὰς στερήσεις τῆς γραίας καὶ τῶν δύο ὀρφανῶν, ἀλλὰ μήπως ἦτο καὶ αὐτὴ πλουσία, διὰ νὰ ἔλθῃ αὐτοῖς ἀρωγὸς καὶ παρήγορος;
Εὐτυχὴς ὁ μακαρίτης, ὁ μπαρμπα-Μιχαλιός, ὅστις προηγήθη εἰς τὸν τάφον τῆς συμβίας Ἀχτίτσας, χωρὶς νὰ ἴδῃ τὰ δεινὰ τὰ ἐπικείμενα αὐτῇ μετὰ τὸν θάνατόν του. Ἦτο καλῆς ψυχῆς, ἂς εἶχε ζωή! ὁ συχωρεμένος. Τὰ δύο παιδιά, «τὰ ἀδιαφόρετα*», ὁ Γεώργης καὶ ὁ Βασίλης, ἐπνίγησαν βυθισθείσης τῆς βρατσέρας των τὸν χειμῶνα τοῦ ἔτους 186… Ἡ βρατσέρα ἐκείνη ἀπωλέσθη αὔτανδρος, τί φρίκη, τί καημός! Τέτοια τρομάρα καμμιᾶς καλῆς χριστιανῆς νὰ μὴν τῆς μέλλῃ.
Ὁ τρίτος ὁ γυιός της, ὁ σουρτούκης, τὸ χαμένο κορμί, ἐξενιτεύθη, καὶ εὑρίσκετο, ἔλεγαν, εἰς τὴν Ἀμερικήν. Πέτρα ἔρριξε πίσω του. Μήπως τὸν εἶδε; Μήπως τὸν ἤκουσεν; Ἄλλοι πάλιν πατριῶτες εἶπαν ὅτι ἐνυμφεύθη εἰς ἐκεῖνα τὰ χώματα, κ᾽ ἐπῆρε, λέει, μιὰ φράγκα. Μιὰ ᾽γγλεζοπούλα, ἕνα ξωθικό, ποὺ δὲν ἤξευρε νὰ μιλήσῃ ρωμέικα. Μὴ χειρότερα! Τί νὰ πῇ κανείς, ἠμπορεῖ νὰ καταρασθῇ τὸ παιδί του, τὰ σωθικά του, τὰ σπλάγχνα του;
Ἡ κόρη της ἀπέθανεν εἰς τὸν δεύτερον τοκετόν, ἀφεῖσα αὐτῇ τὰ δύο ὀρφανὰ κληρονομίαν. Ὁ πατεριασμένος* τους ἐζοῦσε ἀκόμα (ποὺ νὰ φτάσουν τὰ μαντᾶτα του, ὥρα τὴν ὥρα!), μὰ τί νοικοκύρης, τὸ πρόκοψε ἀλήθεια! Χαρτοπαίκτης, μέθυσος καὶ 〈μὲ〉 ἄλλας ἀρετὰς ἀκόμη. Εἶπαν πὼς ξαναπαντρεύτηκε ἀλλοῦ, διὰ νὰ πάρῃ καὶ ἄλλον κόσμον εἰς τὸν λαιμόν του, ὁ ἀσυνείδητος! Τέτοιοι ἄντρες!… Ἔκαμε δὰ κι αὐτὴ ἕνα γαμπρό, μὰ γαμπρὸ (τὸ λαμπρό* τ᾽ νὰ βγῇ!).
Τί νὰ κάμῃ, ἔβαλε τὰ δυνατά της, κ᾽ ἐπροσπαθοῦσε ὅπως-ὅπως νὰ ζήσῃ τὰ δύο ὀρφανά. Τί ἀξιολύπητα, τὰ καημένα! Κατὰ τὰς διαφόρους ὥρας τοῦ ἔτους, ἐβοτάνιζε, ἀργολογοῦσε*, ἐμάζωνε ἐλιές, ἐξενοδούλευε. Ἐμάζωνε κούμαρα καὶ τὰ ἔβγαζε ρακί. Μερικὰ στέμφυλα ἀπ᾽ ἐδῶ, καμπόσα βότσια ἀραβοσίτου ἀπ᾽ ἐκεῖ, ὅλα τὰ ἐχρησιμοποίει. Εἶτα κατὰ Ὀκτώβριον, ἅμα ἤνοιγαν τὰ ἐλαιοτριβεῖα, ἔπαιρνεν ἕνα εἶδος πῆχυν, ἓν πενηντάρι ἐκ λευκοσιδήρου, μίαν στάμναν μικράν, κ᾽ ἐγύριζεν εἰς τὰ ποτόκια*, ὅπου κατεστάλαζαν αἱ ὑποστάθμαι τοῦ ἐλαίου, κ᾽ ἐμάζωνε τὴν μούργα. Διὰ τῆς μεθόδου ταύτης ᾠκονόμει ὅλον τὸ ἐνιαύσιον ἔλαιον τοῦ λυχναρίου της.
Ἀλλὰ τὸ πρώτιστον εἰσόδημα τῆς θεια-Ἀχτίτσας προήρχετο ἐκ τοῦ σταχομαζώματος. Τὸν Ἰούνιον κατ᾽ ἔτος ἐπεβιβάζετο εἰς πλοῖον, ἔπλεεν ὑπερπόντιος καὶ διεπεραιοῦτο εἰς Εὔβοιαν. Περιεφρόνησε τὸ ὀνειδιστικὸν ἐπίθετον τῆς «καραβωμένης», ὅπερ ἐσφενδόνιζον ἄλλα γύναια κατ᾽ αὐτῆς, διότι ὄνειδος ἀκόμη ἐθεωρεῖτο τὸ νὰ πλέῃ γυνὴ εἰς τὰ πελάγη. Ἐκεῖ, μετ᾽ ἄλλων πτωχῶν γυναικῶν, ἠσχολεῖτο συλλέγουσα τοὺς ἀστάχυς, τοὺς πίπτοντας ἀπὸ τῶν δραγμάτων τῶν θεριστῶν, ἀπὸ τῶν φορτωμάτων καὶ κάρρων. Κατ᾽ ἔτος, οἱ χωρικοὶ τῆς Εὐβοίας καὶ τὰ χωριατόπουλα ἔρριπτον κατὰ πρόσωπον αὐτῶν τὸ σκῶμμα: «Νά! οἱ φ᾽στάνες! μᾶς ἦρθαν πάλιν οἱ φ᾽στάνες*!» Ἀλλ᾽ αὕτη ἔκυπτεν ὑπομονητική, σιωπηλή, συνέλεγε τὰ ψιχία ἐκεῖνα τῆς πλουσίας συγκομιδῆς τοῦ τόπου, ἀπήρτιζε τρεῖς ἢ τέσσαρας σάκκους, ὁλόκληρον ἐνιαυσίαν ἐσοδείαν δι᾽ ἑαυτὴν καὶ διὰ τὰ δύο ὀρφανά, τὰ ὁποῖα εἶχεν ἐμπιστευθῆ ἐν τῷ μεταξὺ εἰς τὰς φροντίδας τῆς Ζερμπινιῶς, καὶ ἀποπλέουσα ἐπέστρεφεν εἰς τὸ παραθαλάσσιον χωρίον της.
                                                                               *  *  *
Πλὴν ἐφέτος, δηλ. τὸ ἔτος ἐκεῖνο, ἀφορία εἶχε μαστίσει τὴν Εὔβοιαν. Ἀφορία εἰς τὸν ἐλαιῶνα τῆς μικρᾶς νήσου, ὅπου κατῴκει ἡ θεια-Ἀχτίτσα. Ἀφορία εἰς τὰς ἀμπέλους καὶ εἰς τοὺς ἀραβοσίτους, ἀφορία σχεδὸν καὶ εἰς αὐτὰ τὰ κούμαρα, ἀφορία πανταχοῦ.
Εἶτα, ἐπειδὴ οὐδὲν κακὸν ἔρχεται μόνον, βαρὺς χειμὼν ἐνέσκηψεν εἰς τὰ βορειότερα ἐκεῖνα μέρη. Ἀπὸ τοῦ Νοεμβρίου μηνός, χωρὶς σχεδὸν νὰ πνεύσῃ νότος καὶ νὰ πέσῃ βροχή, ἤρχισε νὰ χιονίζῃ. Μόλις ἔπαυεν εἷς νιφετὸς καὶ ἤρχιζεν ἄλλος. Ἐνίοτε ἔπνεε ξηρὸς βορρᾶς, σφίγγων ἔτι μᾶλλον τὰ χιόνια, τὰ ὁποῖα δὲν ἔλυωναν εἰς τὰ βουνά. «Ἐπερίμεναν ἄλλα».
Ἡ γραῖα μόλις εἶχε προλάβει νὰ μεταφέρῃ ἐπὶ τῶν ὤμων της ἀπὸ τῶν φαράγγων καὶ δρυμῶν ἀγκαλίδας τινὰς ξηρῶν ξύλων, ὅσαι μόλις θὰ ἤρκουν διὰ δύο ἑβδομάδας ἢ τρεῖς, καὶ βαρὺς ὁ χειμὼν ἐπέπεσε. Περὶ τὰ μέσα Δεκεμβρίου μόλις ἐπῆλθε μικρὰ διακοπή, καὶ δειλαί τινες ἀκτῖνες ἡλίου ἐπεφάνησαν ἐπιχρυσοῦσαι τὰς ὑψηλοτέρας στέγας. Ἡ θεια-Ἀχτίτσα ἔτρεξεν εἰς τὰ «ὀρμάνια» ἵνα προλάβῃ καὶ εἰσκομίσῃ καυσόξυλά τινα. Τὴν ἐπαύριον ὁ χειμὼν κατέσκηψεν ἀγριώτερος. Μέχρι τῶν Χριστουγέννων οὐδεμία ἡμέρα εὔδιος, οὐδεμία γωνία οὐρανοῦ ὁρατή, οὐδεμία ἀκτὶς ἡλίου.
Κραταιὸς καὶ βαρύπνοος βορρᾶς, «χιονιστής», ἐφύσα κατὰ τὰς παραμονὰς τῆς ἁγίας ἡμέρας. Αἱ στέγαι τῶν οἰκιῶν ἦσαν κατάφορτοι ἐκ σκληρυνθείσης χιόνος. Τὰ συνήθη παίγνια τῶν ὁδῶν καὶ τὰ χιονοβολήματα ἔπαυσαν. Ὁ χειμὼν ἐκεῖνος δὲν ἦτο φιλοπαίγμων. Ἀπὸ τῶν κεράμων τῶν στεγῶν ἐκρέμαντο ὡς ὥριμοι καρποὶ σπιθαμιαῖα κρύσταλλα, τὰ ὁποῖα οἱ μάγκαι τῆς γειτονιᾶς δὲν εἶχον πλέον ὄρεξιν νὰ τρώγουν.
Τὴν ἑσπέραν τῆς 23, ὁ Γέρος εἶχεν ἔλθει ἀπὸ τὸ σχολεῖον περιχαρής, διότι ἀπὸ τῆς αὔριον ἔπαυον τὰ μαθήματα. Πρὶν ξεκρεμάσῃ τὸν «φύλακα»* ἀπὸ τῆς μασχάλης του, ὁ Γέρος πεινασμένος ἤνοιξε τὸ δουλάπι, ἀλλ᾽ οὐδὲ ψωμὸν ἄρτου εὗρεν ἐκεῖ. Ἡ γραῖα εἶχεν ἐξέλθει, ἴσως πρὸς ζήτησιν ἄρτου. Ἡ ἀτυχὴς Πατρώνα ἐκάθητο ζαρωμένη πλησίον τῆς ἑστίας, ἀλλ᾽ ἡ ἑστία ἦτο σβεστή. Ἐσκάλιζε τὴν στάκτην, νομίζουσα ἐν τῇ παιδικῇ ἀφελείᾳ της (ἦτο μόλις τετραετές, τὸ πτωχὸν κοράσιον) ὅτι ἡ ἑστία εἶχε πάντοτε τὴν ἰδιότητα νὰ θερμαίνῃ, καὶ ἂς μὴ καίῃ. Ἀλλ᾽ ἡ στάκτη ἦτο ὑγρά. Σταλαγμοὶ ὕδατος, ἐκ χιόνος τακείσης ἴσως διά τινος λαθραίας καὶ παροδικῆς ἀκτῖνος ἡλίου, εἶχον ρεύσει διὰ τῆς καπνοδόχου. Ὁ Γέρος, ὅστις ἦτο ἑπταέτης μόλις, ἔτοιμος νὰ κλαύσῃ διότι δὲν εὕρισκε ψιχίον τι πρὸς κορεσμὸν τῆς πείνης του, ἤνοιξε τὸ μόνον παράθυρον, ἔχον τριῶν σπιθαμῶν μῆκος. Ὁ οἰκίσκος ὅλος, χθαμαλός, ἡμιφάτνωτος μὲ εἶδος σοφᾶ*, εἶχεν ὕψος δύο ἴσως ὀργυιῶν ἀπὸ τοῦ ἐδάφους μέχρι τῆς ὀροφῆς.
Ὁ Γέρος ἀνεβίβασε σκαμνίον τι ἐπὶ τοῦ λιθίνου ἐρείσματος τοῦ παραθύρου, ἀνέβη ἐπὶ τοῦ σκαμνίου, ἐστηρίχθη διὰ τῆς ἀριστερᾶς ἐπὶ τοῦ παραθυροφύλλου, ἀνοικτοῦ, ἐστηλώθη μετὰ τόλμης πρὸς τὴν ὀροφήν, ἀνέτεινε τὴν δεξιάν, καὶ ἀπέσπασεν ἓν κρύσταλλον, ἐκ τῶν κοσμούντων τοὺς «σταλαμοὺς»* τῆς στέγης. Ἤρχισε νὰ τὸ ἐκμυζᾷ βραδέως καὶ ἡδονικῶς, καὶ ἔδιδε καὶ εἰς τὴν Πατρώνα νὰ φάγῃ. Ἐπείνων τὰ κακόμοιρα.

*  *  *

Ἡ γραῖα Ἀχτίτσα ἐπανῆλθε μετ᾽ ὀλίγον φέρουσα πρᾶγμά τι τυλιγμένον εἰς τὸν κόλπον της. Ὁ Γέρος, ὅστις ἐγνώριζεν ἐκ τῆς παιδικῆς του πείρας ὅτι ποτὲ ἄνευ αἰτίας δὲν ἐφούσκωναν οἱ κόλποι τῆς μάμμης του, ἀναπηδήσας ἔτρεξεν εἰς τὸ στῆθός της, ἐνέβαλε τὴν χεῖρα καὶ ἀφῆκε κραυγὴν χαρᾶς. Τεμάχιον ἄρτου εἶχεν «οἰκονομήσει» καὶ τὴν ἑσπέραν ἐκείνην ἡ καλή, καίτοι ὀλίγον τι αὐστηρὰ μάμμη, τίς οἶδεν ἀντὶ ποίων ἐξευτελισμῶν καὶ διὰ πόσων ἐκλιπαρήσεων!
Καὶ τί δὲν ἤθελεν ὑποστῆ, πρὸ ποίας θυσίας ἠδύνατο νὰ ὀπισθοδρομήσῃ, διὰ τὴν ἀγάπην τῶν δύο τούτων παιδίων, τὰ ὁποῖα ἦσαν δὶς παιδία δι᾽ αὐτήν, καθόσον ἦσαν τὰ τέκνα τοῦ τέκνου της! Ἐν τούτοις δὲν ἤθελε νὰ δεικνύῃ αὐτοῖς μεγάλην ἀδυναμίαν, καὶ «ἥμερο μάτι δὲν τοὺς ἔδιδε». Ἐκάλει τὸν ἄρρενα «Γέρον», διότι εἶχε τὸ ὄνομα τοῦ ἀληθοῦς Γέρου της, τοῦ μακαρίτου μπαρμπα-Μιχαλιοῦ, τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα τῆς ἐπόνει ν᾽ ἀκούσῃ ἢ νὰ προφέρῃ. Τὸ ταλαίπωρον τὸ θῆλυ τὸ ἐκάλει Πατρώνα θωπευτικῶς, καὶ ὀλίγον «σὰν ἀρχοντοξεπεσμένη ποὺ ἦτον», μὴ ἀνεχομένη ν᾽ ἀκούῃ τὸ Ἀργυρώ, τὸ ὄνομα τῆς κόρης της, ὅπερ ἐδόθη ὡς κληρονομία εἰς τὸ ὀρφανόν, λεχοῦς θανούσης ἐκείνης. Πλὴν τοῦ ὑποκορισμοῦ τούτου, οὐδεμίαν ἄλλην ἐπιδεικτικὴν τρυφερότητα ἀπένεμεν εἰς τὰ δύο πτωχὰ πλάσματα, ἀλλὰ μᾶλλον πρακτικὴν ἀγάπην καὶ προστασίαν.
Ἡ ταλαίπωρος γραῖα ἔστρωσε διὰ τὰ δύο ὀρφανά, ἵνα κοιμηθῶσιν, ἀνεκλίθη καὶ αὐτὴ πλησίον των, τοῖς εἶπε νὰ φυσήσουν ὑποκάτωθεν τοῦ σκεπάσματός των διὰ νὰ ζεσταθοῦν, τοῖς ὑπεσχέθη ψευδομένη, ἀλλ᾽ ἐλπίζουσα νὰ ἐπαληθεύσῃ, ὅτι αὔριον ο Χριστὸς θὰ φέρῃ ξύλα καὶ ψωμὶ καὶ μίαν χύτραν κοχλάζουσαν ἐπὶ τοῦ πυρός, καὶ ἔμεινεν ἄυπνος πέραν τοῦ μεσονυκτίου, ἀναλογιζομένη τὴν πικρὰν τύχην της.

*  *  *

Τὸ πρωί, μετὰ τὴν λειτουργίαν (ἦτο ἡ παραμονὴ τῶν Χριστουγέννων) ὁ παπα-Δημήτρης, ὁ ἐνορίτης της, ἐπαρουσιάσθη αἴφνης εἰς τὴν θύραν τοῦ πενιχροῦ οἰκίσκου:
―  Καλῶς τὰ ᾽δέχθης, τῆς εἶπε μειδιῶν.
«Καλῶς τὰ ᾽δέχθη» αὐτή! Καὶ ἀπὸ ποῖον ἐπερίμενε τίποτε;
―Ἔλαβα ἕνα γράμμα διὰ σέ, Ἀχτίτσα, προσέθηκεν ὁ γέρων ἱερεύς, τινάσσων τὴν χιόνα ἀπὸ τὸ ράσον καὶ τὸ σάλι του.
―Ὁρίστε, δέσποτα! Καὶ μακάρι ἔχω τὴ φωτιά, ἐψιθύρισε πρὸς ἑαυτήν, ἢ τὸ γλυκὸ καὶ τὸ ρακὶ νὰ τὸν φιλέψω;
Ο ἱερεὺς ἀνέβη τὴν τετράβαθμον κλίμακα καὶ ἐλθὼν ἐκάθισεν ἐπὶ τοῦ σκαμνίου. Ἠρεύνησε δὲ εἰς τὸν κόλπον του καὶ ἐξήγαγε μέγαν φάκελον μὲ πολλὰς καὶ ποικίλας σφραγῖδας καὶ γραμματόσημα.
―  Γράμμα, εἶπες, παπά; ἐπανέλαβεν ἡ Ἀχτίτσα, μόλις τότε ἀρχίσασα νὰ ἐννοῇ τί τῆς ἔλεγεν ὁ ἱερεύς.
Ὁ φάκελος, ὃν εἶχεν ἐξαγάγει ἐκ τοῦ κόλπου του, ἐφαίνετο ἀνοικτὸς ἀπὸ τὸ ἓν μέρος.
― Ἀπόψε ἔφθασε τὸ βαπόρι, ἐπανέλαβεν ὁ ἐφημέριος, ἐμένα μοῦ τὸ ἔφεραν τώρα, μόλις ἐβγῆκα ἀπὸ τὴν ἐκκλησίαν.
Καὶ ἐνθεὶς τὴν χεῖρα ἔσω τοῦ φακέλου ἐξήγαγε διπλωμένον χαρτίον.
―  Τὸ γράμμα εἶναι πρὸς ἐμέ, προσέθηκεν, ἀλλὰ σὲ ἀποβλέπει.
―Ἐμένα; ἐμένα; ἐπανελάμβανεν ἔκπληκτος ἡ γραῖα.
Ὁ παπα-Δημήτρης ἐξεδίπλωσε τὸ χαρτίον.
―  Εἶδεν ὁ Θεὸς τὸν πόνον σου καὶ σοῦ στέλλει μικρὰν βοήθειαν, εἶπεν ὁ ἀγαθὸς ἱερεύς. Ὁ γυιός σου σοῦ γράφει ἀπὸ τὴν Ἀμερικήν.
― Ἀπ᾽ τὴν Ἀμέρικα; Ὁ Γιάννης! Ὁ Γιάννης μὲ θυμήθηκεν; ἀνέκραξεν περιχαρής, ποιοῦσα τὸ σημεῖον τοῦ Σταυροῦ ἡ γραῖα.
Καὶ εἶτα προσέθηκε:
―  Δόξα σοι, ὁ Θεός!
Ὁ ἱερεὺς ἔβαλε τὰ γυαλιά του καὶ ἐδοκίμασε ν᾽ ἀναγνώσῃ:
―  Εἶναι κακογραμμένα, ἐπανέλαβε, κ᾽ ἐγὼ δυσκολεύομαι νὰ διαβάζω αὐτὲς τὶς τζίφρες ποὺ ἔβγαλαν τώρα, ἀλλὰ θὰ προσπαθήσωμεν νὰ βγάλωμεν νόημα.
Καὶ ἤρχισε μετὰ δυσκολίας, καὶ σκοντάπτων συχνά, ν᾽ ἀναγινώσκῃ:
«Παπα-Δημήτρη, τὸ χέρι σου φιλῶ. Πρῶτον ἐρωτῶ διὰ τὸ αἴσιον, κτλ. κτλ. Ἐγὼ λείπω πολλὰ χρόνια καὶ δὲν ἠξεύρω αὐτοῦ τί γίνονται, οὔτε ἂν ζοῦν ἢ ἀπέθαναν. Εἶμαι εἰς μακρινὸν μέρος, πολὺ βαθιὰ εἰς τὸν Παναμᾶ, καὶ δὲν ἔχω καμμίαν συγκοινωνίαν μὲ ἄλλους πατριῶτες ποὺ εὑρίσκονται εἰς τὴν Ἀμερικήν. Πρὸ τριῶν χρόνων ἐντάμωσα τὸν (δεῖνα) καὶ τὸν (δεῖνα), ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ ἔλειπαν χρόνους πολλούς, καὶ δὲν ἤξευραν τί γίνεται εἰς τὸ σπίτι μας.
»Ἐὰν ζῇ ὁ πατέρας ἢ ἡ μητέρα μου, εἰπέ τους νὰ μὲ συγχωρήσουν, διότι διὰ καλὸ πάντα πασχίζει ὁ ἄνθρωπος, καὶ εἰς κακὸ πολλὲς φορὲς βγαίνει. Ἐγὼ ἀρρώστησα δύο φορὲς ἀπὸ κακὲς ἀσθένειες τοῦ τόπου ἐδῶ, καὶ ἔκαμα πολὺν καιρὸν εἰς τὰ σπιτάλια. Τὰ ὅ,τι εἶχα καὶ δὲν εἶχα ἐπῆγαν εἰς τὴν ἀσθένειαν καὶ μόλις ἐγλύτωσα τὴν ζωήν μου. Εἶχα ὑπανδρευθῆ πρὸ δέκα χρόνων, κατὰ τὴν συνήθειαν τοῦ τόπου ἐδῶ, ἀλλὰ τώρα εἶμαι ἀπόχηρος, καὶ ἄλλο καλύτερον δὲν ζητῶ παρὰ τὸ νὰ πιάσω ὀλίγα χρήματα νὰ ἔλθω εἰς τὴν πατρίδα, ἂν προφθάσω τοὺς γονεῖς μου νὰ μ᾽ εὐλογήσουν. Καὶ νὰ μὴν ἔχουν παράπονο εἰς ἐμέ, διότι ἔτσι θέλει ὁ Θεός, καὶ δὲν ἠμποροῦμε ἡμεῖς νὰ πᾶμε κόντρα. Καὶ νὰ μὴ βαρυγνωμοῦν, διότι ἂν δὲν εἶναι θέλημα Θεοῦ, δὲν ἠμπορεῖ ἄνθρωπος νὰ προκόψῃ.
»Σοῦ στέλνω ἐδῶ ἐσωκλείστως ἕνα συνάλλαγμα ἐπ᾽ ὀνόματί σου, νὰ ὑπογράψῃς ἡ ἁγιωσύνη σου, καὶ νὰ φροντίσουν νὰ τὸ ἐξαργυρώσουν ὁ πατέρας ἢ ἡ μητέρα ἐὰν ζοῦν. Καὶ ἄν, ὃ μὴ γένοιτο, εἶναι ἀποθαμένοι, νὰ τὸ ἐξαργυρώσῃς ἡ ἁγιωσύνη σου, νὰ δώσῃς εἰς κανένα ἀδελφόν μου, ἐὰν εἶναι αὐτοῦ, ἢ εἰς κανὲν ἀνίψι μου καὶ εἰς ἄλλα πτωχά. Καὶ νὰ κρατήσῃς καὶ ἡ ἁγιωσύνη σου, ἐὰν οἱ γονεῖς μου εἶναι ἀποθαμένοι, ἓν μέρος τοῦ ποσοῦ αὐτοῦ διὰ τὰ σαρανταλείτουργα…»
Πολλὰ ἔλεγεν ἡ ἐπιστολὴ αὕτη καὶ ἓν σπουδαῖον παρέλειπε. Δὲν ἀνέφερε τὸ ποσὸν τῶν χρημάτων, δι᾽ ὅσα ἦτο ἡ συναλλαγματική. Ὁ παπα-Δημήτρης παρατηρήσας τὸ πρᾶγμα, ἐξέφερε τὴν εἰκασίαν, ὅτι ὁ γράψας τὴν ἐπιστολήν, λησμονήσας, νομίζων ὅτι εἶχεν ὁρίσει τὸ ποσὸν τῶν χρημάτων παραπάνω, ἐνόμισε περιττὸν νὰ τὸ ἐπαναλάβῃ παρακατιών, διὸ καὶ ἔλεγε «τοῦ ποσοῦ αὐτοῦ».
Ἐν τούτοις ἄφατος ἦτο ἡ χαρὰ τῆς Ἀχτίτσας, λαβούσης μετὰ τόσα ἔτη εἰδήσεις περὶ τοῦ υἱοῦ της. Ὡς ὑπὸ τέφραν κοιμώμενος ἀπὸ τόσων ἐτῶν, ὁ σπινθὴρ τῆς μητρικῆς στοργῆς ἀνέθορεν ἐκ τῶν σπλάγχνων εἰς τὸ πρόσωπόν της καὶ ἡ γεροντική, ρικνή, καὶ ἐρρυτιδωμένη ὄψις της ἠγλαΐσθη μὲ ἀκτῖνα νεότητος καὶ καλλονῆς.
Τὰ δύο παιδία, ἂν καὶ δὲν ἐνόουν περὶ τίνος ἐπρόκειτο, ἰδόντα τὴν χαρὰν τῆς μάμμης των, ἤρχισαν νὰ χοροπηδῶσι.

*  *  *

Ὁ κὺρ Μαργαρίτης δὲν ἦτο ἰδίως προεξοφλητής, ἢ τοκιστής, ἢ ἔμπορος, ἦτο ὅλα αὐτὰ ὁμοῦ. Ἕνα φόρον ἐπιτηδεύματος ἐπλήρωνεν, ἀλλ᾽ ἔκαμνε τρεῖς τέχνας.
Ἡ γραῖα Ἀχτίτσα, εἰς φοβερὰν διατελοῦσα ἔνδειαν, ἔλαβε τὸ παρὰ τοῦ υἱοῦ της ἀποσταλὲν γραμμάτιον, ἐφ᾽ οὗ ἐφαίνοντο γράμματα κόκκινα καὶ μαῦρα, ἄλλα ἔντυπα καὶ ἄλλα χειρόγραφα, ἐξ ὧν δὲν ἐνόει τίποτε οὔτε ὁ γηραιὸς ἐφημέριος οὔτε αὐτή, καὶ μετέβη εἰς τὸ μαγαζὶ τοῦ κὺρ Μαργαρίτη.
Ὁ κὺρ Μαργαρίτης ἐρρόφησε δραγμίδα ταμβάκου, ἐτίναξε τὴν βράκαν του, ἐφ᾽ ἧς ἔπιπτε πάντοτε μέρος ταμβάκου, κατεβίβασε μέχρι τῶν ὀφρύων τὴν σκούφιαν του, ἔβαλε τὰ γυαλιά του, καὶ ἤρχισε νὰ ἐξετάζῃ διὰ μακρῶν τὸ γραμμάτιον.
―Ἔρχεται ἀπ᾽ τὴν Ἀμέρικα; εἶπε. Σ᾽ ἐθυμήθηκε, βλέπω, ὁ γυιός σου. Μπράβο, χαίρομαι.
Εἶτα ἐπανέλαβεν:
―Ἔχει τὸν ἀριθμὸν 10, ἀλλὰ δὲν ξέρομε τί εἴδους μονέδα νὰ εἶναι, δέκα σελλίνια, δέκα ρούπιες, δέκα κολωνᾶτα ἢ δέκα…
Διεκόπη. Παρ᾽ ὀλίγον θὰ ἔλεγε «δέκα λίρες».
―  Νὰ φωνάξουμε τὸ δάσκαλο, ἐμορμύρισεν ὁ κὺρ Μαργαρίτης, ἴσως ἐκεῖνος ξεύρῃ νὰ τὸ διαβάσῃ. Τί γλῶσσα νὰ εἶναι τάχα;
Ὁ ἑλληνοδιδάσκαλος, ὅστις ἐκάθητο βλέπων τοὺς παίζοντας τὸ κιάμο εἰς παράπλευρον καφενεῖον, παρακληθεὶς μετέβη εἰς τὸ μαγαζὶ τοῦ κὺρ Μαργαρίτη. Εἰσῆλθεν, ὀρθός, δύσκαμπτος, ἔλαβε τὸ γραμμάτιον, παρεκάλεσε τὸν κὺρ Μαργαρίτην νὰ τὸν δανείσῃ τὰ γυαλιά του, καὶ ἤρχισε νὰ συλλαβίζῃ τοὺς λατινικοὺς χαρακτῆρας:
―  Πρέπει νὰ εἶναι ἀγγλικά, εἶπεν, ἐκτὸς ἂν εἶναι γερμανικά. Ἀπὸ ποῦ ἔρχεται αὐτὸ τὸ δελτάριον;
― Ἀπ᾽ τὴν Ἀμέρικα, κὺρ δάσκαλε, εἶπεν ἡ θεια-Ἀχτίτσα.
― Ἀπὸ τὴν Ἀμερικήν; τότε θὰ εἶναι ἀγγλικόν.
Καὶ ταῦτα λέγων προσεπάθει νὰ συλλαβίσῃ τὰς λέξεις ten pounds sterling*, ἃς ἔφερε χειρογράφους ἡ ἐπιταγή.
―  Sterling, εἶπε· sterling θὰ σημαίνῃ τάλληρον, πιστεύω. Ἡ λέξις φαίνεται νὰ εἶναι τῆς αὐτῆς ἐτυμολογίας, ἀπεφάνθη δογματικῶς.
Καὶ ἐπέστρεψε τὸ γραμμάτιον εἰς χεῖρας τοῦ κὺρ Μαργαρίτη.
―  Αὐτὸ θὰ εἶναι, εἶπε, καὶ ἐπειδὴ ὑπάρχει ἐπὶ τῆς κεφαλίδος ὁ ἀριθμὸς 10, θὰ εἶναι χωρὶς ἄλλο γραμμάτιον διὰ δέκα τάλληρα. Τὸ κάτω-κάτω, ὀφείλω νὰ σᾶς εἴπω ὅτι δὲν γνωρίζω ἀπὸ χρηματιστικά. Εἰς ἄλλα ἡμεῖς ἀσχολούμεθα, οἱ ἄνθρωποι τῶν γραμμάτων.
Καὶ τοῦτο εἰπών, ἐπειδὴ ᾐσθάνθη ψῦχος εἰς τὸ κατάψυχρον καὶ πλακόστρωτον μαγαζεῖον τοῦ κὺρ Μαργαρίτη, ἐπέστρεψεν εἰς τὸ καφενεῖον, ἵνα θερμανθῇ.
*  *  *
Ὁ κὺρ Μαργαρίτης εἶχεν ἀρχίσει νὰ τρίβῃ τὰς χεῖρας, καὶ κάτι ἐφαίνετο σκεπτόμενος.
―  Τώρα, τί τὰ θέλεις, εἶπε στραφεὶς πρὸς τὴν γραῖαν, οἱ καιροὶ εἶναι δύσκολοι, μεγάλα κεσάτια. Νὰ τὸ πάρω, νὰ σοῦ τὸ ἐξαργυρώσω, ξέρω πὼς εἶναι σίγουρος ὁ παράς μου, ξέρω ἂν δὲν εἶναι καὶ ψεύτικο; Ἀπὸ κεῖ κάτω, ἀπ᾽ τὸν χαμένον κόσμον, περιμένεις ἀλήθεια; Ὅλες οἱ ψευτιές, οἱ καλπουζανιὲς ἀπὸ κεῖ μᾶς ἔρχονται. Γυρίζουν τόσα χρόνια, οἱ σουρτούκηδες (μὲ συγχωρεῖς, δὲν λέγω τὸ γυιό σου) ἐκεῖ ποὺ ψένει ὁ ἥλιος τὸ ψωμί, καὶ δὲν νοιάζονται νὰ στείλουν ἕναν παρά, ἕνα σωστὸν παρά, μοναχὰ στέλνουν παλιόχαρτα.
Ἔφερε δύο βόλτες περὶ τὸ τεράστιον λογιστήριόν του, καὶ ἐπανέλαβε:
―  Καὶ δὲν εἶναι μικρὸ πρᾶγμα αὐτό, νὰ σὲ χαρῶ, εἶναι δέκα τάλλαρα! Νὰ εἶχα δέκα τάλλαρα ἐγώ, παντρευόμουνα.
Εἶτα ἐξηκολούθησε:
―  Μὰ τί νὰ σοῦ πῶ, σὲ λυποῦμαι, ποὺ εἶσαι καλὴ γυναίκα, κ᾽ ἔχεις κ᾽ ἐκεῖνα τὰ ὀρφανά. Νὰ κρατήσω ἐγὼ ἑνάμισυ τάλλαρο διὰ τοὺς κινδύνους ποὺ τρέχω καὶ γιὰ τὰ ὀχτώμισυ πλιά… Καὶ γιὰ νά ᾽μαστε σίγουροι, μὴ γυρεύῃς κολωνᾶτα, νὰ σοῦ δώσω πεντόφραγκα, γιὰ νά ᾽μαστε μέσα. Ὀχτώμισυ πεντόφραγκα λοιπόν… Ἄ! ξέχασα!…
Τοὐναντίον, δὲν εἶχε ξεχάσει· ἀπ᾽ ἀρχῆς τῆς συνεντεύξεως αὐτὸ ἐσκέπτετο.
―Ὁ συχωρεμένος ὁ Μιχαλιὸς κάτι ἔκανε νὰ μοῦ δίνῃ, δὲν θυμοῦμαι τώρα…
Καὶ ἐπέστρεψεν εἰς τὸ λογιστήριόν του:
―  Μὰ κ᾽ ἐκεῖνος ὁ τελμπεντέρης ὁ γαμπρός σου, μοῦ ἔφαγε δύο τάλλαρα θαρρῶ.
Καὶ ὡπλίσθη μὲ τὸ πελώριον κατάστιχόν του:
―  Εἶναι δίκιο νὰ τὰ κρατήσω… ἐσένα, ὅσα σοῦ δώσω, θὰ σοῦ φανοῦν χάρισμα.
Ἤνοιξε τὸ κατάστιχον.
Αἱ κατάπυκνοι καὶ μαυροβολοῦσαι σελίδες τοῦ καταστίχου τούτου ὡμοίαζον μὲ πίονας ἀγρούς, μὲ γῆν ἀγαθήν. Ὅ,τι ἔσπειρέ τις ἐν αὐτῷ, ἐκαρποφόρει πολλαπλασίως.
Ἦτο ὡς νὰ ἔκοπτέ τις τὰ φύλλα τοῦ δενδρυλλίου, ἑκάστοτε ὅτε ἐγίνετο ἐξόφλησις κονδυλίου τινός, ἀλλ᾽ ἡ ρίζα ἔμενεν ὑπὸ τὴν γῆν, μέλλουσα καὶ πάλιν ν᾽ ἀναβλαστήσῃ.
Ὁ κὺρ Μαργαρίτης εὗρε παρευθὺς τοὺς δύο λογαριασμούς.
―Ἐννιὰ καὶ δεκαπέντε μοῦ χρωστοῦσεν ὁ μακαρίτης ὁ ἄντρας σου, εἶπε· καὶ δύο τάλλαρα δανεικὰ κι ἀγύριστα τοῦ γαμπροῦ σου γίνονται…
Καὶ λαβὼν κάλαμον ἤρχισε νὰ ἐκτελῇ τὴν πρόσθεσιν πρῶτον καὶ τὴν ἀναγωγὴν τῶν ταλλήρων εἰς δραχμάς, εἶτα τὴν ἀφαίρεσιν ἀπὸ τοῦ ποσοῦ τῶν δέκα γαλλικῶν ταλλήρων.
―  Κάνει νὰ σοῦ δίνω… ἤρχισε νὰ λέγῃ ὁ κὺρ Μαργαρίτης.
Τῇ στιγμῇ ἐκείνη εἰσῆλθε νέον πρόσωπον.

*  *  *

Ἦτο ἔμπορος Συριανός, παρεπιδημῶν δι᾽ ὑποθέσεις εἰς τὴν μικρὰν νῆσον.
Ἅμα εἰσελθὼν διηυθύνθη μετὰ μεγίστης ἐλευθερίας καὶ θάρρους εἰς τὸ λογιστήριον, ὅπου ἵστατο ὁ κὺρ Μαργαρίτης.
―  Τί ἔχουμε κὺρ Μαργαρίτη;… Τ᾽ εἶν᾽ αὐτό; εἶπεν ἰδὼν πρόχειρον ἐπὶ τοῦ λογιστηρίου τὸ γραμμάτιον τῆς πτωχῆς χήρας.
Καὶ λαβὼν τοῦτο εἰς χεῖρας:
―  Συναλλαγματικὴ διὰ δέκα ἀγγλικὰς λίρας ἀπὸ τὴν Ἀμερικήν, εἶπε καθαρᾷ τῇ φωνῇ. Ποῦ εὑρέθη ἐδῶ; Κάμνεις καὶ τέτοιες δουλειές, κὺρ Μαργαρίτη;
―  Γιὰ δέκα λίρες! ἐπανέλαβεν αὐθορμήτως ἡ θεια-Ἀχτίτσα ἀκούσασα εὐκρινῶς τὴν λέξιν.
―  Ναί, διὰ δέκα ἀγγλικὰς λίρας, εἶπε καὶ πάλιν στραφεὶς πρὸς αὐτὴν ὁ Ἑρμουπολίτης. Μήπως εἶναι δικό σου;
―  Μάλιστα.
Ἡ θεια-Ἀχτίτσα, ἐν καταφάσει, ἔλεγε πάντοτε ναί, ἀλλὰ νῦν ἠπόρει καὶ αὐτὴ πῶς εἶπε μάλιστα, καὶ ποῦ εὗρε τὴν λέξιν ταύτην.
―  Γιὰ δέκα ναπολεόνια θὰ εἶναι ἴσως, εἶπε δάκνων τὰ χείλη ὁ κὺρ Μαργαρίτης.
―  Σοῦ λέγω διὰ δέκα ἀγγλικὰς λίρας, ἐπανέλαβε καὶ αὖθις ὁ Συριανὸς ἔμπορος. Παίρνεις ἀπὸ λόγια;
Καὶ ἔρριψε δεύτερον μακρὸν βλέμμα ἐπὶ τοῦ γραμματίου:
―  Εἶναι σίγουρος παράς, ἀρζὰν-κοντάν*, σοῦ λέγω. Θὰ τὸ ἐξοφλήσῃς, ἢ τὸ ἐξοφλῶ ἀμέσως;
Καὶ ἔκαμε κίνημα νὰ ἐξαγάγῃ τὸ χρηματοφυλάκιόν του.
―  Μπορεῖ νὰ τὸ πάρῃ κανεὶς γιὰ ἐννέα λίρες… γαλλικές, εἶπε διστάζων ὁ κὺρ Μαργαρίτης.
―  Γαλλικές; Τὸ παίρνω ἐγὼ διὰ ἐννιὰ ἀγγλικές.
Καὶ στρέψας ὄπισθεν τὸ φύλλον τοῦ χάρτου, εἶδε τὴν ὑπογραφὴν ἣν εἶχε βάλει ὁ ἀγαθὸς ἱερεύς, παρέβαλεν αὐτὴν μὲ τὸ ὄνομα τὸ φερόμενον ἐν τῷ κειμένῳ, καὶ τὴν εὗρε σύμφωνον.
Καὶ ἀνοίξας τὸ χρηματοφυλάκιον ἐμέτρησεν εἰς τὴν χεῖρα τῆς θεια-Ἀχτίτσας καὶ πρὸ τῶν ἐκθάμβων ὀφθαλμῶν αὐτῆς ἐννέα στιλπνοτάτας ἀγγλικὰς λίρας.
Καὶ ἰδοὺ διατί ἡ πτωχὴ γραῖα ἐφόρει τῇ ἡμέρᾳ τῶν Χριστουγέννων καινουργῆ «ἄδολην»* μανδήλαν, τὰ δὲ δύο ὀρφανὰ εἶχον καθαρὰ ὑποκαμισάκια διὰ τὰ ἰσχνὰ μέλη των καὶ θερμὴν ὑπόδεσιν διὰ τοὺς παγωμένους πόδας των.
                                                                   ΤΕΛΟΣ

δειτε ΕΣΕΙΣ τι βλεπει ο Boris Johnson που δεν ειδαν* Παπανδρεου, Παπαδημος, Σαμαρας,Τσιπρας και δεν βλεπει τωρα ο Μητσοτακης !

πατειστε:
 https://www.telegraph.co.uk/politics/2018/08/26/state-greece-shows-us-crucial-chuck-chequers-deal/

πατειστε:
https://www.express.co.uk/news/world/1008918/Brexit-news-Boris-Johnson-Theresa-May-Chequers-Deal-EU-Greece


“Drive around any big Greek city, away from the tourist spots, and in every boarded-up building and smashed window you see the devastation of Greek industry.
“In the frenzied antiestablishment graffiti, you see the rage of a lost generation of young people who still feel they have no hope of a job.
“Overall unemployment is still running at 20 per cent.
“There are an astonishing 35 per cent of people living in absolute poverty.”
All this is the fault of the EU.
The unemployment figure is so high. Precisely because Greece is an EU country and meekly obeyed the prescriptions of Brussels.
“The Greeks were forced, mainly by Angela Merkel of Germany, to accept an austerity regime of draconian budget cuts” which led to a “downwards cycle of economic decay”.
“The euro crisis is far from over.
“One day it remains highly likely that it will implode.
“And in the meantime, the experience of Greece alone is a lesson in the absolute insanity of any country allowing itself to be bullied by EU negotiators.”

Διαβαστε λοιπον τι και πως αντιλαμβανεται ενας ηγετης μια μεγαλης χωρας:

«Μπορεί βλέποντας τις πολύβουες μαρίνες και τα γεμάτα εστιατόρια, να έχεις πειστεί ότι η κρίση του ευρώ έχει φτάσει στο τέλος της. Ότι ο καλός κύριος Ντράγκι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας βρήκε τη λύση, το ευρώ πλέον είναι υγιές, και οι χώρες της Μεσογείου είναι στον δρόμο της ανάκαμψης. 
Και τότε ίσως αναρωτηθείς αν έχουν δίκιο όταν λένε ότι ότι η προσωρινή ανάκαμψη του ευρώ αποδεικνύει ότι το Ηνωμένο Βασίλειο πρέπει να ποντάρει στο να μείνει πιστό στις Βρυξέλλες, κάνοντας ακριβώς ό,τι μας πει η ΕΕ, ακόμη κι όταν δεν θα έχουμε επιρροή στις όποιες αποφάσεις. 
Αν αυτό το συμπέρασμα σου μετά από μία εβδομάδα στο ήλιο, τότε ήπιες πολλή ρετσίνα. Η κρίση του ευρώ είναι μακριά από το να τελειώσει. Το ενιαίο νόμισμα παραμένει καταστροφικό και είναι πολύ πιθανό μία μέρα να καταρρεύσει».
«Η περίπτωση της Ελλάδας αποτελεί μάθημα για την τρέλα κάθε χώρας που επιτρέπει να δέχεται μπούλινγκ από τους διαπραγματευτές της ΕΕ. Αν οδηγήσεις σε οποιαδήποτε μεγάλη ελληνική πόλη μακριά από τα τουριστικά σημεία, θα δεις σε κάθε κτήριο που έχει μπει λουκέτο και σε κάθε σπασμένο τζάμι την απελπισία και την απόγνωση της ελληνικής βιομηχανίας, η οποία σε τρία χρόνια, από το 2010 γνώρισε μείωση από 80.000 εργοστάσια, σε 57.000. 
Στα γκράφιτι στους τοίχους μπορείς να δεις την οργή μιας χαμένης γενιάς νέων ανθρώπων που ακόμη αισθάνονται ότι δεν έχουν καμία ελπίδα να βρουν δουλειά. Η ανεργία είναι ακόμη στο 20%, η οικονομία είναι ακόμη 25% χειρότερη από το 2008 και υπάρχει ένα απίστευτο 35% ανθρώπων που ζουν στην απόλυτη ανέχεια».

«Η τραγωδία των Ελλήνων ήταν ότι ποτέ δεν είχαν τα κότσια να πουν στους Ευρωπαίους αξιωματούχους να πάνε στα τσακίδια».

«Οταν η Ευρώπη αποφάσιζε να επιβάλει το μνημόνιο στην Ελλάδα, δεν σκεφτόταν τη χώρα και τους πολίτες της. Σκεφτόταν μόνο την ΕΕ. Έτσι η Ελλάδα βρέθηκε στην τρομακτική θέση να διαπραγματεύεται με ανθρώπους που δεν νοιάζονταν για τα συμφέροντά της, αλλά θεωρούσαν ότι θα ήταν πολιτικά χρήσιμο να κάνουν την Ελλάδα παράδειγμα για τις υπόλοιπες χώρες, και με το να κάνουν τη χώρα να υποφέρει θα απέτρεπαν οποιονδήποτε μελλοντικά θα έμπαινε σε πειρασμό να διαφοροποιηθεί από τις Βρυξέλλες».

«Κοιτώντας στη Μεσόγειο, θα δεις στοιχεία της ίδιας ιστορίας. Πώς το ευρώ όχι μόνο απέτυχε στον σκοπό του, αλλά κατέληξε στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό για το οποίο προοριζόταν»
«Κοιτάξτε τον εξευτελισμό της Ελλάδας, μέλους της ΕΕ, και αναρωτηθείτε πώς θα νομοθετήσει η Ένωση με τον Ηνωμένο Βασίλειο εκτός, όταν δεν θα μπορούμε πια να να κάνουμε τίποτα για να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας από το βάρος αυτών των κανονισμών. 
Η ελληνική ταλαιπωρία συνεχίζεται και το μάθημα είναι ξεκάθαρο. Όπως εξήγησε ο πρώην ΥΠΟΙΚ, Γιάνης Βαρουφάκης, η τραγωδία των Ελλήνων ήταν ότι ποτέ δεν μπόρεσαν να πουν στους Ευρωπαίους να πάνε στα τσακίδια. 
Δεν μπόρεσαν ποτέ να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους για να τρέξουν την οικονομία προς όφελος των ψηφοφόρων. Αυτό θα ισχύσει και για τη Βρετανία. Ετοιμαζόμαστε να κάνουμε ένα ιστορικό λάθος και να μετατρέψουμε τη χώρα μας σε κάποια που απλά θα δέχεται εντολές από τις Βρυξέλλες, χωρίς λόγο στις αποφάσεις και τους κανονισμούς. Με παράδειγμα την Ελλάδα, αναρωτηθείτε: 
Η ΕΕ θα δρα προς όφελος δικό μας και της Βρετανίας ή της ίδιας της Ένωσης; Η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Είναι γραμμένη σε γκράφιτι σε όλη την Ελλάδα. Γιατί, λοιπόν, προτείνουμε να μετατρέψουμε το Ηνωμένο Βασίλειο στον παντοτινό μαλ... των Βρυξελλών;»

...και συγκρινετε με το τι λενε οι εδω δικοι μας (?) ηγετισκοι .-

* δεν προκειται για στραβομαρα
για κατι πολυ χειροτερο προκειραι, ετσι ?

money for all of them ή πιο απλα 'κονομες με τα λεφτα των αλλων ! ... υπερλαμπρο οικονομικο win-win επιτευγμα (και αρπαχτη λεγεται) και τα μυαλα στα καγκελα

τιποτα λιγοτερο
από ανθρώπους που δηλωνουν
αυτό που δεν θα δηλωναν ποτε
αν δεν ηταν εκει που ειναι

σας μπερδεψα ?
απολαυστε το παρακατω κειμενο !

Ισχυρή ώθηση στην κερδοφορία της Εθνικής Τράπεζας, σε μια περίοδο «ισχνών αγελάδων» έδωσε το deal με το Ελληνικό Δημόσιο, στις αρχές του έτους, για την αντικατάσταση του τιτλοποιημένου δανείου Titlos με κρατικά ομόλογα, ακριβώς στη χρονική στιγμή της... απογείωσης των ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου.

Μέσω αυτής της συμφωνίας με το Δημόσιο, η Εθνική δεν αφαίρεσε μόνο από τον ισολογισμό της ένα «βαρίδι» λογιστικής αξίας αρκετών δισεκατομμυρίων ευρώ, δηλαδή το τιτλοποιημένο δάνειο Titlos, που αποτελεί συνέχεια των παλιών swaps της Goldman Sachs, αλλά κατάφερε να μετατρέψει το «βαρίδι» σε πηγή σημαντικών κερδών βραχυπρόθεσμα.

Όπως φαίνεται από την ανακοίνωση αποτελεσμάτων 9μήνου που εξέδωσε χθες η Εθνική, τα καθαρά κέρδη μετά τους φόρους ανήλθαν σε 423 εκατ. ευρώ και ήταν πολλαπλάσια των κερδών του 9μήνου 2018, που είχαν ανέλθει μόλις σε 61 εκατ. ευρώ. Στο περσινό 9μηνο η κερδοφορία της Εθνικής δεν είχε λάβει ακόμη την ισχυρή ώθηση από τη συμφωνία με το Δημόσιο.

Από τα συνολικά κέρδη των 423 εκατ. ευρώ, τα 257 εκατ. ευρώ, δηλαδή περίπου 60%, ήταν κέρδη από χρηματοοικονομικές πράξεις και λοιπά έσοδα, όπως ανακοίνωσε η τράπεζα. Αντίστοιχα πέρυσι, από χρηματοοικονομικές πράξεις η Εθνική είχε εγγράψει ζημιές 24 εκατ. ευρώ.

Από την ανάλυση αυτών των κερδών, φαίνεται η ευεργετική επίδραση της συμφωνίας με το Δημόσιο: Τα συνολικά μη επαναλαμβανόμενα κέρδη ανέρχονται σε 213 εκατ. ευρώ. Από αυτά, τα σχετιζόμενα με τη συμφωνία με το Δημόσιο άμεσα είναι 65 εκατ. ευρώ και ενεγράφησαν το πρώτο τρίμηνο. Επιπλέον, όμως, η τράπεζα ενέγραψε κέρδη 118 εκατ. ευρώ από την πώληση κρατικών ομολόγων, η οποία διευκολύνθηκε από το γεγονός ότι η συμφωνία για το Titlos διόγκωσε σημαντικά το χαρτοφυλάκιο κρατικών τίτλων της τράπεζας.

Η ιστορία του Titlos αρχίζει από το 2003, όταν το Ελληνικό Δημόσιο είχε συμφωνήσει την ανταλλαγή (swap) δανείων σε γιεν με δάνεια σε ευρώ σε τεχνητά ευνοϊκή ισοτιμία, προκειμένου να εμφανισθεί μια μικρή μείωση του συνολικού χρέους της χώρας και να καλυφθεί το σχετικό κριτήριο ένταξης στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση.

Αργότερα, το swap αγοράσθηκε από την Εθνική Τράπεζα. Το 2008, εν μέσω κλιμάκωσης της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης, μετατράπηκε σε ένα νέο προϊόν, το Titlos, πάλι με τη βοήθεια της Goldman Sachs.

Οι νέοι τίτλοι που δημιουργήθηκαν με βάση το αρχικό swap χρησιμοποιήθηκαν αρχικά από την Εθνική για να αντλήσει ρευστότητα της τάξεως των 5 δισ. ευρώ από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αλλά η ρευστότητα ζητήθηκε πίσω, όταν η ΕΚΤ διαπίστωσε ότι το Titlos βασιζόταν σε μια εκτός αγοράς συναλλαγή του Δημοσίου, η οποία δεν απεικονιζόταν στο επίσημο χρέος.

Το πρόβλημα με το Titlos, που παρέμεινε για χρόνια, στη συνέχεια, στο χαρτοφυλάκιο της Εθνικής ήταν ότι ήταν μια ανταλλαγή επιτοκίων σχεδιασμένη για να λειτουργεί σε «κανονικές» συνθήκες επιτοκίων.

Όμως, η πολιτική μηδενικών επιτοκίων της ΕΚΤ το μετέτρεψε σε μόνιμη πηγή ζημιών για την Εθνική, μέχρι που συμφωνήθηκε, τον Φεβρουάριο, να ακυρωθεί το swap και να μετατραπεί σε ένα κανονικό δάνειο προς το Δημόσιο, με την Εθνική να λαμβάνει κρατικά ομόλογα σε αντικατάσταση της συμφωνίας ανταλλαγής επιτοκίων.

Σημειώνεται ότι η δομή αυτής της συναλλαγής έχει δύο όψεις: μακροπρόθεσμα, ως τη λήξη των ομολόγων, είναι ευνοϊκή για το Δημόσιο. Βραχυπρόθεσμα, όμως, αφήνει σημαντικά κέρδη στην Εθνική, ακριβώς στη χρονική στιγμή που τα χρειάζεται περισσότερο, ενώ, αν έμεναν οι τίτλοι του Titlos στο χαρτοφυλάκιο της τράπεζας θα επιβαρυνόταν με ζημιές, όσο τα επιτόκια παραμένουν ασυνήθιστα χαμηλά.

πηγη (πατειστε):

https://www.msn.com/el-gr/money/economy/το-deal-με-τα-ομόλογα-που-έβγαλε-στον-αφρό-την-εθνική/ar-BBXaeEf?ocid=spartanntp

..................……………………………………………………………………………………...

αντε εσυ να περιμενεις να σου αντικαταστησουν τα κουρεμενα ομολογα του ελληνικου (με ε πεζο) δημοσιου 

που σου την "εκαναν" με το ετσι θελω !!!
οι της ελευθερης οικονομιας, ετσι ??? 

ν. Περί Διεθνούς Προστασίας και άλλες διατάξεις...η μαλακια παει συννεφο σ αυτη την χωρα...το θεμα ειναι οτι βρεχει κιολας !!!...δυστυχως μπορα ειναι και πιθανον να μην περασει !!!

Από τα επίσημα Πρακτικά της Μ', 31 Οκτωβριου 2019, 
Συνεδρίασης της Ολομέλειας της Βουλής
στην οποια ψηφίστηκε το παρακάτω σχέδιο νομου:

πατηστε: 
https://www.hellenicparliament.gr/Nomothetiko-Ergo/Anazitisi-Nomothetikou-Ergou?law_id=f288b988-4c33-45b4-8c18-aaed017712c5

και στην συνεχεια:
ψηφισθεν νομοσχεδιο

ΝΔ και ΚΙΝΑΛ υπερ
ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ, Μερα25 κατα

 ..για να δειτε με τα ματια σας
ποιοι και πως θα σας "βγαλουν τα ματια"
μιας και ειναι προφανες το "επιβαλλομενον" του θεματος

...ετσι κ. Χρυσοχοϊδη ?



............................................................................................................


ενδεικτικο της "μπορας" ή αλλοιως ψιλο γαζι ολο χαρη (!):

Αρθρο 36 (Άρθρο 35 Οδηγίας 2011/95/EE)

 Επαναπατρισμός

 Οι αρμόδιες αρχές παρέχουν συνδρομή στους δικαιούχους διεθνούς προστασίας

που επιθυμούν να επαναπατρισθούν.

...απο τα πολυ δυσκολα του ΚΛΕΙΣΘΕΝΗ...Δημοτική Επιτροπή Διαβούλευσης...ΦΕΚ Α 133 - 19 Ιουλιου 2018...για να δουμε αν "καιει"...ετσι κ. Δημαρχε ?

Νομος 4555 - 19-07-2018

NOMOΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ. 4555 Μεταρρύθμιση του θεσμικού πλαισίου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης - Εμβάθυνση της Δημοκρατίας - Ενίσχυση της Συμμετοχής - Βελτίωση της οικονομικής και αναπτυξιακής λειτουργίας των Ο.Τ.Α. Πρόγραμμα «ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ Ι»

Άρθρο 78 Δημοτική Επιτροπή Διαβούλευσης - Αντικατάσταση του άρθρου 76 του ν. 3852/2010 Το άρθρο 76 του ν. 3852/2010 αντικαθίσταται ως εξής: «Άρθρο 76 Δημοτική Επιτροπή Διαβούλευσης

1. Στους δήμους με πληθυσμό μεγαλύτερο από πέντε χιλιάδες (5.000) κατοίκους συγκροτείται, με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, η οποία λαμβάνεται εντός δύο (2) μηνών από την εγκατάσταση των δημοτικών αρχών, δημοτική επιτροπή διαβούλευσης ως όργανο με συμβουλευτικές αρμοδιότητες. Η διάρκεια της θητείας της δημοτικής επιτροπής διαβούλευσης ακολουθεί τη θητεία των δημοτικών αρχών. Δημοτική επιτροπή διαβούλευσης μπορεί να συγκροτηθεί και σε μικρότερους δήμους, με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου. Η δημοτική επιτροπή διαβούλευσης αποτελείται από εκπροσώπους των φορέων της τοπικής κοινωνίας, όπως: α) των τοπικών εμπορικών και επαγγελματικών συλλόγων και οργανώσεων, β) των επιστημονικών συλλόγων και φορέων, γ) των τοπικών οργανώσεων εργαζομένων και εργοδοτών, δ) των εργαζομένων στο δήμο και τα νομικά του πρόσωπα, ε) των ενώσεων και συλλόγων γονέων, στ) των αθλητικών και πολιτιστικών συλλόγων και φορέων, ζ) των εθελοντικών οργανώσεων και κινήσεων πολιτών, η) άλλων οργανώσεων και φορέων της κοινωνίας των πολιτών, θ) των τοπικών συμβουλίων νέων και ι) δημότες. Ο συνολικός αριθμός των μελών της δημοτικής επιτροπής διαβούλευσης, πλην της περίπτωσης ι΄ και συμπεριλαμβανομένου του προέδρου, μπορεί να είναι από είκοσι πέντε (25) έως πενήντα (50) μέλη. Στη δημοτική επιτροπή διαβούλευσης συμμετέχουν και δημότες, σε αριθμό ίσο με το ένα τρίτο (1/3) του αριθμού των μελών εκπροσώπων φορέων των περιπτώσεων α΄ έως θ΄, οι οποίοι ορίζονται μετά από κλήρωση, μεταξύ των εγγεγραμμένων σε ειδικό κατάλογο που τηρείται στο δήμο και στον οποίο μπορεί να εγγράφεται κάθε δημότης που είναι εγγεγραμμένος στους εκλογικούς καταλόγους του δήμου. Έναν τουλάχιστον μήνα πριν από τη συγκρότηση της επιτροπής, ο δήμαρχος δημοσιεύει υποχρεωτικά με ανάρτηση στην ιστοσελίδα του δήμου πρόσκληση προς τους δημότες για εγγραφή στον ειδικό κατάλογο του προηγούμενου εδαφίου. Οι οριζόμενοι από τον ειδικό κατάλογο αυτό, έχουν δικαίωμα ψήφου, δεν συνυπολογίζονται όμως για την απαρτία της επιτροπής. Στη δημοτική επιτροπή διαβούλευσης προεδρεύει ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου. Στις συνεδριάσεις της επιτροπής καλούνται υποχρεωτικά και συμμετέχουν χωρίς δικαίωμα ψήφου ο δήμαρχος, οι αντιδήμαρχοι, οι πρόεδροι των νομικών προσώπων του δήμου, οι πρόεδροι των συμβουλίων των κοινοτήτων του δήμου, οι πρόεδροι των κοινοτήτων του δήμου έως τριακοσίων (300) κατοίκων, καθώς και εκπρόσωποι των τοπικών οργανώσεων των πολιτικών κομμάτων και οι επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων που εκπροσωπούνται στο δημοτικό συμβούλιο. Κατά περίπτωση, μπορεί να καλούνται και εκπρόσωποι αρμόδιων κρατικών αρχών.

2. Η δημοτική επιτροπή διαβούλευσης: α) Γνωμοδοτεί στο δημοτικό συμβούλιο σχετικά με τα αναπτυξιακά προγράμματα και τα προγράμματα δράσης του δήμου, το επιχειρησιακό πρόγραμμα και το τεχνικό πρόγραμμα του δήμου. β) Γνωμοδοτεί για θέματα γενικότερου τοπικού ενδιαφέροντος, που παραπέμπονται σε αυτή από το δημοτικό συμβούλιο ή τον δήμαρχο. γ) Εξετάζει τα τοπικά προβλήματα και τις αναπτυξιακές δυνατότητες του δήμου και διατυπώνει γνώμη για την επίλυση των προβλημάτων και την αξιοποίηση των δυνατοτήτων αυτών. δ) Μπορεί να διατυπώνει παρατηρήσεις επί του περιεχομένου των κανονιστικού χαρακτήρα αποφάσεων οι οποίες εκδίδονται σύμφωνα με το άρθρο 79 του Κ.Δ.Κ.. Η διατύπωση γνώμης από τη δημοτική επιτροπή διαβούλευσης δεν αποκλείει την παράλληλη ηλεκτρονική διαβούλευση με τους πολίτες, μέσω διαδικτύου. Οι προτάσεις της ηλεκτρονικής διαβούλευσης συγκεντρώνονται και συστηματοποιούνται από τις αρμόδιες υπηρεσίες του δήμου και παρουσιάζονται από τον πρόεδρο της δημοτικής επιτροπής διαβούλευσης κατά την αντίστοιχη συνεδρίασή της. ε) Μπορεί να εισηγείται στο δημοτικό συμβούλιο τη διεξαγωγή δημοτικού δημοψηφίσματος. στ) Διατυπώνει απλή γνώμη επί του προσχεδίου του προϋπολογισμού, σύμφωνα με την παρ. 5 του άρθρου 77 του ν. 4172/2013 (Α΄ 167).

3. Η δημοτική επιτροπή διαβούλευσης συνεδριάζει δημόσια, μετά από πρόσκληση του προέδρου της, υποχρεωτικά μια φορά το χρόνο, πριν από τη σύνταξη των προσχεδίων του προϋπολογισμού και του ετήσιου προγράμματος δράσης και τουλάχιστον μία φορά κάθε τρεις (3) μήνες για άλλα θέματα που εισάγονται προς συζήτηση είτε από τον ίδιο τον πρόεδρο είτε από τους φορείς που συμμετέχουν στην επιτροπή σύμφωνα με τις περιπτώσεις α΄ έως θ΄ της παραγράφου 1 είτε από το πενήντα τοις εκατό (50%) συν έναν από τους δημότες που συμμετέχουν στην επιτροπή σύμφωνα με την περίπτωση ι΄ της παραγράφου 1. Η πρόσκληση κοινοποιείται στα μέλη με κάθε πρόσφορο μέσο επτά (7) εργάσιμες ημέρες πριν τη συνεδρίαση και περιλαμβάνει την ημερήσια διάταξη, τον τόπο, την ημερομηνία και την ώρα της συνεδρίασης και συνοδεύεται από εισήγηση επί των υπό συζήτηση θεμάτων. Σε περίπτωση έλλειψης απαρτίας, η συνεδρίαση επαναλαμβάνεται την αμέσως επόμενη εργάσιμη ημέρα, οπότε θεωρείται σε κάθε περίπτωση ότι υφίσταται απαρτία. Η γραμματειακή υποστήριξη της δημοτικής επιτροπής διαβούλευσης γίνεται από τις υπηρεσίες του δήμου και τηρούνται πρακτικά. Η δημοτική επιτροπή διαβούλευσης διατυπώνει τη γνώμη της μετά από σχετική συζήτηση. Στην εισήγησή της αναγράφονται όλες οι γνώμες που διατυπώνονται. Τεύχος Α’ 133/19.07.2018 ΕΦΗΜΕΡΙ∆Α TΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ 8987

4. Η πρόσκληση και η ημερήσια διάταξη κάθε συνεδρίασης της δημοτικής επιτροπής διαβούλευσης αναρτώνται στην ιστοσελίδα του δήμου και, με μέριμνα του προέδρου του δημοτικού συμβουλίου, δημοσιοποιούνται με κάθε πρόσφορο τρόπο, ιδίως στα τοπικά μέσα μαζικής ενημέρωσης. Οι συνεδριάσεις της επιτροπής είναι δημόσιες και η επιτροπή μπορεί με απλή πλειοψηφία των παρόντων μελών της να επιτρέπει να λάβουν το λόγο και πολίτες, πλέον των οριζόμενων, κατά την παράγραφο 1, ως μελών της, που παρευρίσκονται στη συνεδρίαση.

5. Οι αποφάσεις της επιτροπής διαβούλευσης αναρτώνται υποχρεωτικά στην ιστοσελίδα του δήμου και εισάγονται υποχρεωτικά προς συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο εντός ενός (1) μήνα από τη λήψη τους.

6. Το δημοτικό συμβούλιο, εντός τριών (3) μηνών από την εγκατάσταση των δημοτικών αρχών ψηφίζει ή επικαιροποιεί τυχόν υφιστάμενο κανονισμό διαβούλευσης, ο οποίος ρυθμίζει όλα τα θέματα τα σχετικά με τις διαδικασίες διαβούλευσης, τη συμμετοχή φορέων και πολιτών σε αυτή, καθώς και την παρουσίαση των πορισμάτων της διαβούλευσης στο αρμόδιο όργανο του δήμου, που δεν ρυθμίζονται στο παρόν.».

ρε Τακη... γαμω τα καπακια μου, γαμω...

...αντε ρε Τακη
στον παραδεισο, ενταξει ?

αντε ρε Larry...καλο ταξιδι...

 


αντιο...

https://www.youtube.com/watch?v=KNl8qW3-RQc

...μια νικη, φτερωτη ή απτερος, ειναι παντα μια νικη, αγαπητε νεονικησαντα ? (!)

η νικη
οπως την αντιλαμβανεται κανεις
(και μπορει να συμβαινει)
εχει μεταβλητη αξια
και ειναι πολλες φορες, η νικη,
ευθεως αναλογη
των αξιων  που την χαρακτηριζουν
των συντεταγμενων  που την προσδιοριζουν
και των ποσοτικων και ποιοτικων παραμετρων
που υπηρχαν κατα την προσπαθεια επιτευξη της.

αν εισαι νικητης,
οσο μεγαλη και να ειναι η νικη σου
για να "ειναι νικη"
πρεπει πανω απ΄ολα
να ειναι δικαιη

αν εχεις νοοτροπια
στοφα
επιθυμια
αντιληψη
ποθο
αγωνιστικοτητα
και πανω απ ολα
ηθος νικητη,
τοτε θα εισαι νικητης...

...γιατι θα ξερεις πολυ καλα
οτι ο νικημενος
δεν πρεπει να νικηθει σε ολα
αυτο δεν συμφερει σε κανεναν !

και μην ξεχνας ποτε
οτι η νικη εχει φτερα
(πλην της αρχαιας Αθηναϊκης σοφιας !)

θελει μεγαλη προσοχη
μη πεταξει
μακρυα και ανεπιστρεπτι !

...παντα νικες (δικαιες, ετσι ?) !

Αγαπητε Πρωθυπουργε...δυο τρια πραγματα σχετικα με μια δυσκολη (ισως η δυσκολοτερη) ερωτηση που μπορει να σου υποβληθει...

...ΤΙ ΕΙΝΑΙ, ΓΙΑ ΣΕΝΑ, ΤΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ?

αν ειναι δουλεια, καν' την σωστα
αν ειναι λειτουργημα, ασκησε το απροσκοπτα
αν ειναι αρχη, εφαρμοσε την δικαιως
αν ειναι αγωγη, καθορισε την συνεπως

οσο πιο δεμενα, πιο συνακολουθα, πιο αναποσπαστα

πιο αδιαχωριστα
ειναι τα πιο πανω αν
τοσο καλυτερος πρωθυπουργος θα εισαι

και για να μην τρως παραμυθι
(γιατι και οι πρωθυπουργοι παραμυθιαζονται)
πρεπει να ξερεις, να γνωριζεις Ο,ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ, ΟΤΑΝ ΠΡΕΠΕΙ
προ παντων και περαν των οποιονδηποτε ΒΑΣΙΚΩΝ και ΟΥΣΙΩΔΩΝ

***(παραδειγμα):

"Η Κοινότητα έχει ως αποστολή, με τη δημιουργία κοινής αγοράς, οικονομικής και νομισματικής ένωσης και με την εφαρμογή των κοινών πολιτικών ή οράσεων που αναφέρονται στα άρθρα 3 και 3 Α, να προάγει την αρμονική και ισόρροπη ανάπτυξη των οικονομικών δραστηριοτήτων στο σύνολο της Κοινότητας, μια σταθερή και διαρκή, μη πληθωριστική και σεβόμενη το περιβάλλον ανάπτυξη, έναν υψηλό βαθμό σύγκλισης των οικονομικών επιδόσεων, ένα υψηλό επίπεδο απασχόλησης και κοινωνικής προστασίας, την άνοδο του βιοτικού επιπέδου και της ποιότητας ζωής, την οικονομική και κοινωνική συνοχή και την αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών μελών."

αν δεν ξερεις τι ειναι αυτο(**) (ενω και οταν πρεπει)
και πρωθυπουργευεις ασκωντας το πρωθυπουργιλικι
ως ενα ή ως καποια ή ως ολα απο τα αναφερομενα στις τεσσερις (παραπανω) πρωτες γραμμες
τοτε το τι ειναι, για σενα, το να εισαι πρωθυπουργος,
στην καλυτερη περιπτωση (στην χειροτερη, ασ' τα να πανε)
ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ
ενα ή καποια ή ολα απο τα ουσιαστικα/λεξεις των γραμμων αυτων

αν, ποσο μαλλον, ξερεις τι ειναι αυτο(**) (σαν γνωση και οχι σαν πρεπει)
και πρωθυπουργευεις ασκωντας το πρωθυπουργιλικι
ως ενα ή ως καποια ή ως ολα απο τα αναφερομενα στις τεσσερις (παραπανω) πρωτες γραμμες
τοτε το τι ειναι, για σενα, το να εισαι πρωθυπουργος,
σε καθε περιπτωση,
ΕΙΝΑΙ (επι πλεον των ουσιαστικων/λεξεων) ΚΑΙ
ενα ή καποια ή ολα απο τα επιρρηματα/λεξεις των γραμμων αυτων
εστω και σε ελλειπτικη (και οχι ελλιπη ή ελλειμματικη) κατασταση

ελα, ντε, ομως οτι το "τι ειναι το να εισαι πρωθυπουργος" για σενα
μπορει να συμβαινει να μην ειναι το ιδιο για τους αλλους
τι γινεται τοτε κυριε πρωθυπουργε ?

εσυ ή οι αλλοι? ...εδω σε θελω !
προφανως αναφερομαι και στον πραγματικο πρωθυπουργο

και στους πρωθυπουργους του καθε "καφενειου"...

...πολλες φορες χαωδης η διαφορα (ποιος ειναι ποιος ?)
   πολλες φορες σχεδον καμια !

ΥΓ
Αργυρω, ο Τακης λεει οτι "εγινε η δουλεια" !
..........................................................................................................

***ειναι το αρθρο 2 της Συνθηκης του Μααστριχτ, τρομαρα της !

η 7η αληθεια* (και σημαντικοτερη ολων), αγαπητε κ. Πρωθυπουργε και Προεδρε της Νεας Δημοκρατιας Κυριακε Μητσοτακη, ειναι η παντελης ανυπαρξια δυνατοτητας δικαιολογιων (και οχι δικαιολογητικων) για την κυβερνητικη σας πορεια...

...εναντι οποιωνδηποτε παλινδρομησεων, παρεκκλισεων, αποστασιοποιησεων
εκ των προεκλογικων προγραμματικων εξαγγελιων σας
τα 37 δις τωρινα ευρω και η 15ετης προοπτικη,
διχως βαρος οικονομικων υποχρεωσεων,
κυβερνητικης πορειας της χωρας,
σας καθιστουν ηγετη με "λυμενα τα χερια"
οποτε "στο χερι σας ειναι"

στα υπ οψη σας κ. Πρωθυπουργε
α. θεωρειστε "προδοτη" και "εχθρο"
    τοσο δικο σας οσο και της κυβερνησης και του κομματος
    των οποιων ηγεισθε
    ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ και με ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ τροπο
    σας προτεινει κατι εκ των παραπανω.
β. απομακρυνετε αμεσως και οριστικα
    οποιονδηποτε αντιλήφθειτε οτι επιχειρει να σας "παγιδευσει"
    και να σας "υπονομευσει" (εστω και καθ υποψιαν)
γ. και μην συγχωρησετε τον "για πρωτη φορα" εκοντα ακοντα "αμαρτησαντα"

ο λαος σας εδωσε την ψηφο του (και την αγαπη του) με γενναιοδωρια
και περιμενει να ανταποκριθειτε αναλογα

..............................................................................................
 
*...και σαν αληθεια πρεπει να γινεται αποδεκτη οσο και να (αν) ποναει.-

αξιοτιμε κ. 98ε Πρωθυπουργε της Ελλαδας και Προεδρε της Νεας Δημοκρατιας, Κυριακε Μητσοτακη...

οπως και (σχεδον) ολοι οι αλλοι, προηγουμενοι 97,
ετσι και εσεις
εχετε την ευκαιρια
να γινετε "μερος" της ιστοριας του τοπου
και ειναι στο "χερι" σας να την αξιοποιησετε

με ποιο χρωμα θα ειναι γραμμενο το ονομα σας
και σε ποιο χρωμα σελιδας θα γραφτει
επισης ειναι στο "χερι" σας

πρεπει ομως οχι μονο να γνωριζετε
αλλα να το εμπεδωσετε
οτι για να ειναι το χρυσο το χρωμα αυτο
πρεπει να
στρεψετε ποταμια οταν η καθαρση το απαιτει
και να
κοψετε δεσμους, οταν δεν λυνονται

και να θυμαστε οτι
στις χαρες και στις "νικες", πολλοι θα ειναι διπλα σας
στις πικρες και στις αποτυχιες, κανεις

παρεπιπτοντως
θετω υπο την προσοχη σας
και σας προτρεπω να λαβετε σοβαρα υπ οψη σας
την (αθελητη υποθετω) δημιουργια
εντος του πρωτου 24ωρου απο την ορκομωσια σας,
ενος (a priori ?) σοβαροτατου πολιτικου εσωκομματικου αντιπαλου
ΟΛΓΑ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ το ονομα της

ο Τακης δεν προκειται να σας το 'πει
γιατι δεν πηρε ακομη χαμπαρι
η Αργυρω, ομως, συμφωνει αμεσως, αμεσα και χωρις περιστροφες

ετσι κι αλλοιως ομως
σας ευχομαι "σιδηροκεφαλος"
και καθε επιτυχια στο εργο σας

να θυμαστε οτι απο τους προηγουμενους 97
πεντε- εξι μονο ΑΞΙΖΑΝ και ΑΞΙΖΟΥΝ
οι υπολοιποι ηταν/ειναι σαβουρες

εθνικες εκλογες (2019) ερχονται...οι αχμακιες πληρωνονται, ετσι?...και ως εκ τουτου τα ματια σας ανοιχτα και δεκατεσσερα !...μην αφησετε να σας κλεψουν την ζωη !

...βαλτε καλα στο μυαλο σας
οτι με τις εθνικες εκλογες
καθοριζουμε το μελλον
και το δικο μας και της χωρας μας
ΟΧΙ μονο για τεσσερα χρονια
αλλα για μια ζωη

αν γινει η "ζημια" σε μια τετραετια
η αποκατασταση θα αργησει να ερθει
και ισως να μην ερθει ποτε

ετσι δειχνει το παρελθον
"παραμυθια και αγιος ο Θεος" !

και περναει η ζωη σας
χωρις να το εχετε παρει χαμπαρι
οτι σας την εχουν κλεψει

ολοι ξερετε οτι
την υπογραφη σας και το "πουλι" σας
δεν το βαζετε οπουδηποτε

ετσι και τωρα, στις εθνικες εκλογες
προσοχη-προσοχη
ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΣΑΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΔΙΝΕΤΕ
σε οποιονδηποτε, σε οποιαδηποτε, σε οποιοδηποτε

ενημερωνoσαστε, εξεταζετε, παραδειγματιζοσαστε,
σκεφτοσαστε, ζυγιζετε, συγκρινετε,
κρινετε και αποφασιζετε
με τα ματια σας ανοιχτα και δεκατεσσερα !

ψιλο γαζι, παραμυθι, δουλεμα, ψεματα,
ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ

στο χωριο μου λενε οτι "οι αχμακιες πληρωνονται"
φροντισε λοιπον αχμακης να μην γινεις...

...και πληρωσεις ενω πρεπει να πληρωθεις.-

τα ματια σας ανοιχτα και δεκατεσσερα !

Αλεξης Τσιπρας vs Κυριακος Μητσοτακης...πιο εξυπνοι ή πιο χαζοι απ ο,τι φαινονται ? ...οι εκλογες ερχονται και θα ξαναρθουν !

 

ο πρωτος ξερει πολυ καλα οτι

δεν μπορει να κερδισει* αυτες τις εκλογες

ο δευτερος ξερει πολυ καλα

οτι θα κερδισει* αυτες τις εκλογες

ο πρωτος ο,τι κανει το κανει για δυο λογους:

α. για να υποστει οσο το δυνατον λιγοτερες "απωλειες"

β. για να "τσαλακωθει" το πολιτικο προφιλ του οσο το δυνατον λιγοτερο

ο δευτερος κανει ο,τι κανει επισης για δυο λογους:

α. για να προσκομισει οσο το δυνατον περισσοτερα "κερδη"

β. για να εδραιωσει την πολιτικη του υπαρξη και την εσωκομματικη κυριαρχια του

και τι κανει, λοιπον, ο καθενας τους?

ο πρωτος "φορτωνει" στο δευτερο "ζορια και δυσκολιες"

ο δε δευτερος το εχει ριξει στην δημιουργικη ασαφεια με "θα" και "βλεπουμε"

απερ μεθερμηνευομενα σημαινουν:

α. ο πρωτος παει σε time out, στοχευοντας σε come back σε απωτερο χρονο

β. ο δευτερος επιδιωκει το right now right here αντιλαμβανομενος οτι ηρθε η σειρα/ωρα του 

και για να καταλαβεις, επιτελους, αγαπητε Τακη 

ο Τσιπρας ενδιαφερεται για τις ΜΕΘΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

(οπως αυτο που καποτε προσπαθησε η ΝΔ να "περασει" σαν αριστερη παρενθεση)

οποτε να πεις τους "φωστηρες" της ΝΔ του ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ να δρασουν αναλγογα

σου το ξαναλεω:

Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΘΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

ποσες φορες πρεπει η Αργυρω να σου το πει για να το καταλαβεις ?

 

* κερδισει = γινει πρωθυπουργος

εκλογες 2019...λες το μεσα να ειναι εξω ? (!!!)

...και τωρα που τελειωσαν οι εκλογες
διαβασε/εξετασε τα προκυψαντα

ξαναδιαβασε και μελετησε τα "νεα"
ξαναδιαβασε και ανελυσε τους αριθμούς
ξαναδιαβασε και διερευνησε την/τις ταση/σεις
ξαναδιαβασε και (ξανα)"μετρησε" το αποτέλεσμα

το αποτέλεσμα, ενταξει ?

   να ξερεις πως,
   αν και επεσε "μεσα" στις προβλεψεις του,
   ο Τακης "επεσε" εξω

    ...ενω η Αργυρω το αντιστροφο !

(προ)εκλογικα μυστικα και ψεματα... μια οδηγια προς πολιτευομενο... μερος ΙΙ: προσοχη σε ενα ολεθριο επικοινωνιακο λαθος...do the right thing ! ...μερος Ι: προσoχη σε μια επικοινωνιακη τακτικη...do NOT (?) the right thing ! ... (δεν υπαρχει λαθος στην σειρα των μερων, ενταξει ?)

εχουμε και λεμε:
μερος ΙΙ




αφου μπορεις να το χρησιμοποιησεις σαν επιχειρημα
αφου μπορεις να το μεταχειριστεις σαν εργαλειο

αφου μπορεις να του δωσεις (εστω) και προσωρινη ζωη
αφου μπορεις να το μεταλλαξεις σε ο,τι νομιζεις

αφου μπορεις να το προσδιορισεις οπως θελεις
αφου μπορεις να το συνταξεις οπως επιθυμεις

αφου μπορεις να το (μετα)σχηματισεις στα μετρα σου
αφου μπορεις να το μετατρεψεις κατα το δοκουν

αφου μπορεις να κερδισεις απο αυτο
αφου δεν εχεις τιποτα να χασεις απο αυτο

αφου δεν σου κοστισε τιποτα

αφου δεν θα σου κοστισει τιποτα

αφου μπορεις να το κανεις να φαινεται αληθινο

...ΤΟ ΨΕΜΑ


στο χερι σου ειναι
το "αφου μπορεις" να το κανεις πραξη

να γινεις δηλαδη ψευτης ή οχι

και παρ΄ ολο που η αμαρτια (λεω τωρα !) που θα παρεις,
αν κανεις καποιο(-οια) ή ολα απο τα παραπανω "αφου",
θα ειναι αμαρτια,
ο σκοπος αγιαζει τα μεσα

οποτε
το λες ή δεν το λες
ΤΟ ΨΕΜΑ
αναλογως του σκοπου που εχεις

αν κερδιζεις λεγοντας το, το λες
αν χανεις λεγοντας το, δεν το λες

μενει να ξεκαθαρισεις
τι σημαινει για σενα
κερδιζω ή χανω

τα παραδειγματα ειναι πολλα
και παλια και προσφατα και σημερινα

πες λοιπον
οποιο απο τα παραπανω "αφου" μπορεις να κανεις πραξη
εστω κι αν οι πιθανοτητες δεν ειναι υπερ σου
κι ας ειναι ΨΕΜΑ(ΤΑ) !

και μη μασας οτι
ο ψευτης τον πρωτο χρονο χαιρεται

αλλοι ειπαν χειροτερα !
...και χαρηκαν για πολλα χρονια !

do (not ?) the right thing !

ξαναεχουμε και λεμε (!)

μερος Ι

αν εχεις (και οχι ειχες) σοβαρο προβλημα με το παρελθον
αν εχεις (και οχι ειχες) σοβαρο προβλημα με το προσφατο παρελθον
αν εχεις σοβαρο προβλημα με το παρον

και αντι να βρεις τροπους
να κρυψεις το προβλημα σου
(γιατι δεν μπορεις να απαλλαγεις απο αυτο)
επειδη δεν το ελυσες,
δεν κανεις τιποτα γι αυτο

και οχι μονο δεν κανεις τιποτα
αλλα κανεις πολλα (εστω και αθελα σου)
ετσι ωστε
το κωλοπροβλημα σου
να διατηρειται στο προσκηνιο

και νομιζοντας οτι
ασχολουμενος με τον αντιπαλο σου,
προσπαθωντας να του δημιουργησεις προβλημα,
ουτως ωστε να τον κανεις να φαινεται
περισσοτερο προβληματικος απο εσενα,
θα καταφερεις να επιτυχεις το ζητουμενο,

το μονο που καταφερνεις ειναι
να χανεις την ουσια,
να χανεις τις εντυπωσεις,
να χανεις τα λογια σου,
να χανεις την ψυχραιμια σου,
να χανεις την αυτοκυριαρχια σου
σε συνεχη ενεστωτα χρονο
και στο τελος ετσι, οπως πας,
θα χασεις τα αυγα και τα πασχαλια,
σε οποιονδηποτε μελλοντα.

ΤΟ ΛΑΘΟΣ;
"ασχολεισαι" με τον αλλον και οχι τον εαυτο σου.

ΤΟ ΣΩΣΤΟ:
βγες και πες την αληθεια
οπως εσυ την "βλεπεις και την πιστευεις"
και κανε τον κοσμο
να "δει και να πιστεψει"
αυτο που πιστευεις και βλεπεις εσυ.

το οτι στεκεσαι ακομη στα ποδια σου
εκμεταλλευσου το
βασιζομενος στις δικες σου δυναμεις
(εχεις δεν εχεις καταλαβει
οτι κανουν κακο οι "κακες παρεες").

εχεις δεν εχεις χρονο, κανε το σωστο
και θα ειναι σπουδαια υποθεση
(παρακαταθηκη για το μελλον ?)
αν "πεσεις" στο τελος,
να πεσεις αξιοπρεπως

...do the right thing !
...δεν σε "χρεωνω" τιποτα !

δυο τρεις οδηγιες προς υποψηφιους ολων των τυπων και ολων των εκλογων...αντε, και εισαι μισο βημα πριν απο την νικη !!!

...μην αποδεχεσαι οποιαδηποτε απολυτως κατηγορια
και μην διαπραγματευεσαι χρεωση
για πραγματα
που οι αλλοι προσπαθουν να σου χρεωσουν

να βγαινεις να πεις κατι
οταν εχεις ελκυστικο λογο
κι ας ειναι ρηχο το περιεχομενο του
ο εκλεπτισμενος λογος μετραει

παντα να το κανεις αυτο/εκεινο
που/οταν με την πραξη σου αυτη
κλεβεις τις εντυπωσεις

ποτε μην παρακαλας
και μην εκκλιπαρεις, για βοηθεια,
απο καποιον που πριν
δεν του εδινες καμια σημασια
ή τον αγνοουσες
ποσο μαλον αν τον περιφρονουσες

να αντιλαμβανεσαι παντοτε εγκαιρα
οτι δεν σε "παιρνει"
για κατι που νομιζες οτι σε "παιρνει"
(και το αντιστροφο)
αυτο θα σε βοηθησει
να μην ξανακανεις λαθος
που ηδη σου εχει κοστισει  (α)
ή θα σε βοηθησει να κερδισεις κατι
που νομιζες οτι δεν μπορουσες να κερδισεις (β)

οταν μπορεις να πεις το "ναι" με ευκολια
για καποιο θεμα
πες το μονο αν εισαι σιγουρος για την ευκολια αυτη
το ιδιο ισχυσει και για το "οχι"

να θυμασαι οτι
επιτρεπονται "μυστικα και ψεματα"
με την αυστηρη προυποθεση
οτι τα μυστικα θα παραμεινουν μυστικα
και τα ψεματα να μην αποκαλυφθουν

...να φορας παντα το καλυτερο σου χαμογελο
περιμενοντας τις "οποιες εξελιξεις"
και παντα να δειχνεις
οτι ξερεις το επερχομενο αποτελεσμα
που "προφανως" θα ειναι υπερ σου

αντε,
και εισαι μισο βημα απο την νικη

...για περισσοτερα, εδω ειμαι, ενταξει ?

ο δολοφονος με το αγγελικο προσωπο (redux II)...

...ο,τι θελει να πει, το λεει
ο,τι θελει να κανει, το κανει
ο,τι θελει καταλαβαινει
ο,τι θελει εκστομιζει
ο,τι θελει κανει "μουγκα"
οποιον θελει γουσταρει
οποιον δεν γουσταρει, δεν γουσταρει
οποιον θελει "σκοτωνει"

χαρακτηριστικα που "γραφουν"
και "γραφουν"
ανεξαρτητως ποιοτητας
ανεξαρτητως ποσοτητας
ανεξαρτητως "βαρυτητας"
ανεξαρτητως εγκυροτητας
ανεξαρτητως σοβαροτητας
ανεξαρτητως αξιοπιστιας
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑΣ

χαρακτηριστικα που ενεργοποιουνται
κατα το δοκουν και ΚΑΤ ΕΝΤΟΛΗΝ
με την καλυψη απο εναν δυνατο
την στηριξη απο εναν δυνατο
την υποστηριξη απο εναν δυνατο
τοσο δυνατο, σχεδον παντοδυναμο
και την "ανοχη" ενος αδυναμου
μα τοσο "αδυναμου"
που νομιζει,
εξ αιτιας της "αδυναμιας" του,
οτι αυτος ειναι ο δυνατος
ενω δεν ειναι!

ο δολοφονος (και οχι ο φονιας) ομως
παραμενει "αγγελικος"
οσο ο αδυναμος
παραμενει ΑΔΥΝΑΤΟΣ
και συνεχιζει να νομιζει
οτι ειναι δυνατος

και οι (δολιο)φονοι συνεχιζονται

να εισαι σιγουρος(-η)
οτι θα ερθει η σειρα σου
(να δολοφονηθεις, ετσι?)
εφ οσον παραμενεις αδυναμος και αδυνατος



...δεν γλυτωνεις !!!

...φωτια και τσεκουρι στους προσκυνημενους (...και στους προσκυνητες και στους προσκυνουντες, ενταξει ?)

Ὡς πότε παλικάρια νὰ ζοῦμεν στὰ στενά, 
Μονάχοι σὰ λιοντάρια, σταὶς ράχαις στὰ βουνά; 
Σπηλιαὶς νὰ κατοικοῦμεν, νὰ βλέπωμεν κλαδιά, 
Νὰ φεύγωμ΄ ἀπ΄ τὸν Κόσμον, γιὰ τὴν πικρὴ σκλαβιά. 
Νὰ χάνωμεν ἀδέλφια, Πατρίδα, καὶ Γονεῖς, 
Τοὺς φίλους, τὰ παιδιά μας, κι΄ ὅλους τοὺς συγγενεῖς. 
Καλλιῶναι μίας ὥρας ἐλεύθερη ζωή, 
Παρὰ σαράντα χρόνοι σκλαβιά, καὶ φυλακή. 
Τί σ΄ ὠφελεῖ ἂν ζήσης, καὶ εἶσαι στὴ σκλαβιά, 
Στοχάσου πὼς σὲ ψένουν καθ΄ ὤραν στὴ φωτιά. 
Βεζύρης, Δραγουμάνος, Ἀφέντης κι΄ ἂν σταθῆς, 
Ὁ Τύραννος ἀδίκως, σὲ κάμει νὰ χαθῆς. 
Δουλεύεις ὂλ΄ ἡμέρα, σὲ ὅ,τι κι΄ ἂν σοὶ πῆ, 
Κι΄ αὐτὸς πασχίζει πάλιν, τὸ αἷμα σου νὰ πιῆ. 
Ὁ Σοῦτζος, κι΄ ὁ Μουρούζης, Πετράκης, Σκαναβής, 
Γγίκας, καὶ Μαυρογένης, καθρέπτης, εἶν΄ νὰ ἰδῆς. 
Ἀνδρεῖοι Καπετάνοι, Παπάδες, λαϊκοί, 
Σκοτώθηκαν κι΄ Ἀγάδες, μὲ ἄδικον σπαθί. 
Κι΄ ἀμέτρητ΄ ἄλλοι τόσοι, καὶ Τοῦρκοι, καὶ Ρωμιοί, 
Ζωήν, καὶ πλοῦτον χάνουν, χωρὶς καμμιὰ ΄φορμή. 
Ἐλᾶτε μ΄ ἕναν ζῆλον, σὲ τοῦτον τὸν καιρόν, 
Νὰ κάμωμεν τὸν ὅρκον, ἐπάνω στὸν Σταυρόν. 
Συμβούλους προκομμένους, μὲ πατριωτισμόν, 
Νὰ βάλλωμεν εἰς ὅλα, νὰ δίδουν ὁρισμόν. 
Οἱ νόμοι νάν΄ ὁ πρῶτος, καὶ μόνος ὁδηγός, 
Καὶ τῆς πατρίδος ἕνας, νὰ γένη Ἀρχηγός. 
Γιατί κ΄ ἡ ἀναρχία, ὁμοιάζει τὴν σκλαβιά, 
Νὰ ζοῦμε σὰ θηρία, εἶν΄ πλιὸ σκληρὴ φωτιά. 
Καὶ τότε μὲ τὰ χέρια, ψηλὰ στὸν Οὐρανόν, 
Ἂς ποῦμ΄ ἀπ΄ τὴν καρδιά μας, ἐτοῦτα στὸν Θεόν. 

Ἐδῶ σηκώνονται οἱ Πατριῶται ὀρθοί, 
καὶ ὑψώνοντες τὰς χεῖρας πρὸς τὸν Οὐρανόν, κάμνουν τὸν ὅρκον. 
Ὅρκος κατὰ τῆς Τυραννίας, καὶ τῆς ἀναρχίας. 

Ὢ Βασιλεῖ τοῦ Κόσμου, ὁρκίζομαι σὲ σέ, 
Στὴν γνώμην τῶν τυράννων, νὰ μὴν ἐλθῶ ποτέ. 
Μήτε νὰ τοὺς δουλεύσω, μήτε νὰ πλανηθῶ, 
εἰς τὰ ταξίματά τους, γιὰ νὰ παραδοθῶ. 
Ἐν ὄσῳ ζῶ στὸν Κόσμον, ὁ μόνος μου σκοπός, 
Γιὰ νὰ τοὺς ἀφανίσω, θὲ νάναι σταθερός. 
Πιστὸς εἰς τὴν Πατρίδα, συντρίβω τὸν ζυγόν, 
Ἀχώριστος γιὰ νᾶμαι, ὑπὸ τὸν Στρατηγόν. 
Κι΄ ἂν παραβῶ τὸν ὅρκον, νὰ στράψ΄ ὁ Οὐρανός, 
Καὶ νὰ μὲ κατακάψη, νὰ γένω σὰν καπνός.

Τέλος τοῦ Ὅρκου. 

Σ΄ Ἀνατολὴ καὶ Δύσι, καὶ Νότον καὶ Βοριά, 
Γιὰ τὴν Πατρίδα ὅλοι, νάχωμεν μία καρδιά. 
Στὴν πίστιν τοῦ καθ΄ ἕνας, ἐλεύθερος νὰ ζῆ, 
Στὴν δόξαν τοῦ πολέμου, νὰ τρέξωμεν μαζύ. 
Βουλγάροι, κι΄ Ἀρβανῆτες, Ἀρμένοι καὶ Ρωμιοί, 
Ἀράπιδες, καὶ ἄσπροι, μὲ μία κοινὴ ὁρμή. 
Γιὰ τὴν ἐλευθερίαν, νὰ ζώσωμεν σπαθί, 
Πῶς εἶμασθ΄ ἀντρειωμένοι, παντοῦ νὰ ξακουσθῇ. 
Ὂσ΄ ἀπ΄ τὴν τυραννίαν, πῆγαν στὴ ξενητιά, 
Στὸν τόπον τοῦ καθ΄ ἕνας, ἂς ἔλθη τώρα πιά. 
Καὶ ὅσοι τοῦ πολέμου, τὴν τέχνην ἀγροικοῦν, 
Ἐδῶ ἂς τρέξουν ὅλοι, τυράννους νὰ νικοῦν. 
Η Ρούμελη τοὺς κράζει, μ΄ ἀγκάλαις ἀνοιχταίς, 
Τοὺς δίδει βίο, καὶ τόπον, ἀξίαις καὶ τιμαίς. 
Ὡς πότ΄ Ὀφφικιάλος, σὲ ξένους Βασιλεῖς. 
Ἔλα νὰ γένης στύλος, δικῆς σου τῆς φυλῆς. 
Κάλλιο γιὰ τὴν Πατρίδα, κανένας νὰ χαθῇ, 
Ἢ νὰ κρεμάσῃ φούντα, γιὰ ξένον στὸ σπαθί. 
Καὶ ὅσοι προσκυνήσουν, δὲν εἶναι πλιὸ ἐχθροί, 
Ἀδέλφια μας θὰ γένουν, ἂς εἶναι κ΄ ἐθνικοί. 
Μὰ ὅσοι θὰ τολμήσουν, ἀντίκρυ νὰ σταθοῦν, 
Ἐκεῖνοι καὶ δικοί μας, ἂν εἶναι ἂς χαθοῦν. 
Σουλλιώταις, καὶ Μανιώταις, λιοντάρια ξακουστά, 
Ὡς πότε σταὶς σπηλαίς σας, κοιμάσθε σφαλιστά. 
Μαυροβουνιοὺ καπλάνια, Ὀλύμπου σταυραητοί, 
Κι΄ Ἀγράφων τὰ ξευτέρια, γεννῆτε μία ψυχή. 
Ἀνδρεῖοι Μακεδόνες, ὁρμήσατε γιὰ μία, 
Καὶ αἷμα τῶν τυράννων, ρουφῆστε σᾶ θεριά. 
Τοῦ Σάββα καὶ Δουνάβου, ἀδέλφια Χριστιανοί, 
Μὲ τ΄ ἅρματα στὸ χέρι, καθ΄ ἕνας ἂς φανῆ. 
Τὸ αἷμα σας ἂς βράση, μὲ δίκαιον θυμόν, 
Μικροὶ μεγάλ΄ ὀμῶστε, τυράννου τὸν χαμόν. 
Λεβέντες ἀντριωμένοι, Μαυροθαλασσινοί, 
Ὁ βάρβαρος ὡς πότε, θὲ νὰ σᾶς τυραννῇ. 
Μὴ καρτερῆτε πλέον, ἀνίκητοι Λαζοί, 
Χωθῆτε στὸ μπογάζι, μ΄ ἐμᾶς κ΄ ἐσεῖς μαζί. 
Δελφίνια τῆς θαλάσσης, ἀζδέρια τῶν Νησιῶν, 
Σὰν ἀστραπὴ χυθῆτε, κτυπᾶτε τὸν ἐχθρόν. 
Τῆς Κρήτης, καὶ τῆς Νίδρας, θαλασσινὰ πουλιά, 
Καιρὸς εἶν΄ τῆς Πατρίδος, νὰ κοῦστε τὴν λαλιά. 
Κι΄ ὂσ΄ εἶστε στὴν Ἁρμάδα, σὰν ἄξια παιδιά, 
Οἱ Νόμοι σας προστάζουν, νὰ βάλλετε φωτιά. 
Μ΄ ἐμᾶς κ΄ ἐσεῖς Μαλτέζοι, γεννήτ΄ ἕνα κορμί, 
Κατὰ τῆς τυραννίας, ριχθῆτε μὲ ὁρμή. 
Σᾶς κράζει ἡ Ἑλλάδα, σᾶς θέλει σας πονεῖ, 
Ζητᾶ τὴν συνδρομήν σας, μὲ μητρικὴν φωνή. 
Τί στέκεις, Παζβαντζίουγλου, τόσον ἐκστατικός; 
Τεινάξου στὸ Μπαλκάνι, φώλιασε σὰν ἀητός. 
Τοὺς μπούφους, καὶ κοράκους, καθόλου μὴ ψηφᾶς, 
Μὲ τὸν ραγιὰ ἑνώσου, ἂν θέλης νὰ νικᾶς. 
Σηλίστρα, καὶ Μπραΐλα, Σμαήλι καὶ Κυλί, 
Μπενδέρι, καὶ Χωτήνι, ἐσένα προσκαλεῖ. 
Στρατεύματά σου στεῖλε, κ΄ ἐκεῖνα προσκυνοῦν, 
Γιατί στὴν τυραννίαν, νὰ ζήσουν δὲν ΄μπορούν. 
Γγιουρτζὴ πλια μὴ κοιμᾶσαι, συκώσου μὲ ὁρμήν, 
Τὸν Μπρούσια νὰ μοιάσης, ἔχεις τὴν ἀφορμήν. 
Καὶ σὺ ποὺ στὸ Χαλέπι, ἐλεύθερα φρονεῖς, 
Πασιὰ καιρὸν μὴ χάνεις, στὸν κάμπον νὰ φανῆς. 
Μὲ τὰ στρατεύματά σου, εὐθὺς νὰ σηκωθῆς, 
Στῆς Πόλης τὰ φερμάνια, ποτὲ νὰ μὴ δοθῆς. 
Τοῦ Μισιργιοῦ ἀσλάνια, γιὰ πρώτη σας δουλιά, 
Δικόν σας ἕνα Μπέι, κάμετε Βασιλιά. 
Χαράτζι τῆς Αἰγύπτου, στὴν Πόλ΄ ἃς μὴ φανῆ, 
Γιὰ νὰ ψοφήσ΄ ὁ λύκος, ὀποῦ σας τυραννεῖ. 
Μὲ μία καρδιὰν ὅλοι, μία γνώμην, μία ψυχή, 
Κτυπᾶτε τοῦ τυράννου, τὴν ρίζαν νὰ χαθῆ. 
Ν΄ ἀνάψωμεν μία φλόγα, σὲ ὅλην τὴν Τουρκιά, 
Νὰ τρέξ΄ ἀπὸ τὴν Μπόσνα, καὶ ὡς τὴν Ἀραπιά. 
Ψηλὰ στὰ μπαϊράκια, συκῶστε τὸν Σταυρόν, 
Καὶ σὰν ἀστροπελέκια, κτυπᾶτε τὸν ἐχθρόν. 
Ποτὲ μὴ στοχασθῆτε, πὼς εἶναι δυνατός, 
Καρδιοκτυπᾶ καὶ τρέμει, σὰν τὸν λαγῶ κι΄ αὐτός. 
Τρακόσιοι γκιρτζιαλίδες, τὸν ἔκαμαν νὰ διῇ, 
Πῶς δὲν ΄μπορεῖ μὲ τόπια, μπροστὰ τοὺς νὰ ἐβγῇ. 
Λοιπὸν γιατὶ ἀργῆτε, τὶ στέκεσθε νεκροί; 
Ξυπνήσατε μὴν εἶσθε, ἐνάντιοι κ΄ ἐχθροί. 
Πῶς οἱ Προπάτορές μας, ὁρμοῦσαν σὰ θεριά, 
Γιὰ τὴν ἐλευθερίαν, πηδοῦσαν στὴ φωτιά. 
Ἔτζι κ΄ ἡμεῖς, ἀδέλφια, ν΄ ἁρπάξωμεν γιὰ μιά, 
Τ΄ ἅρματα καὶ νὰ βγοῦμεν, ἀπ΄ τὴν πικρὴ σκλαβιά. 
Νὰ σφάξωμεν τοὺς λύκους, ποὺ στὸν ζυγὸν βαστοῦν, 
Καὶ Χριστιανούς, καὶ Τούρκους, σκληρὰ τοὺς τυραννοῦν. 
Στεργιᾶς, καὶ τοῦ πελάγου, νὰ λάμψη ὁ Σταυρός, 
Καὶ στὴν δικαιοσύνην, νὰ σκύψη ὁ ἐχθρός. 
Ὁ Κόσμος νὰ γλυτώση, ἀπ΄ αὔτην τὴν πληγή, 
Κ΄ ἐλεύθεροι νὰ ζῶμεν, ἀδέλφια εἰς τὴν Γῆ.

Πέρας μὲν ὧδε, 
Ἡ δὲ αὖ πράξις τέρας.