η ευκρινεια κανει (σχεδον παντα ) καλο...

Ειναι δυνατον, για τον οποιονδηποτε,
να εχει μια οποιαδηποτε ιδεα ή γνωμη
για τον ευατο του, τα λογια του, τα εργα του, τις πραξεις του
και αυτη να μην ειναι πραγματικη.
Απλα, για διαφορους λογους, αυτος ο οποιοσδηποτε νομιζει
οτι η οποιαδηποτε μη πραγματικη ιδεα ή γνωμη του,
για τον εαυτο του, ειναι η πραγματικη।

Πραγματικο ειναι ο,τι ειναι αντιληπτο με τις αισθησεις,
πραγμα που σημαινει οτι οσο περισσοτερο ανεπτυγμενες
ειναι οι αισθησεις καποιου τοσο περισσοτερο κοντα
στην πραγματικοτητα ειναι।

Πολλες φορες ομως στην κριση (ή αντιληψη) περι πραγματικου
εχουν λογο (και οχι παιζουν ρολο) διανοητικες
και ψυχικες δυναμεις (ή αδυναμιες)
και τοτε η κριση (ή η αντιληψη) αυτη διαφοροποιειται
με αναλογο, καθε φορα, αποτελεσμα।

Δεν μπορεις, δηλαδη, να αντιληφθεις αν εισαι
καλος ή κακος, ομορφος ή ασχημος, σχετικος ή ασχετος,
αποδεκτος ή μη, συνεπης ή οχι κλπ।

Απλα νομιζεις οτι εισαι.